| کد خبر: 179856 |

◄ مشکلات بخش مسافری ریلی فقط با حمایت دولت قابل حل است

یک کارشناس حمل‌ونقل در پاسخ به برخی دیدگاه‌ها که معتقدند پرداخت یارانه، راه حمایت از حمل‌ونقل ریلی مسافری کشور نیست، گفت: امروز مشکلات بخش مسافری ریلی فقط با حمایت دولت قابل حل است.

تین نیوز

یک کارشناس حمل‌ونقل در پاسخ به برخی دیدگاه‌ها که معتقدند پرداخت یارانه، راه حمایت از حمل‌ونقل ریلی مسافری کشور نیست، گفت: امروز مشکلات بخش مسافری ریلی فقط با حمایت دولت قابل حل است.

به گزارش تین‌نیوز، مجید بابایی این مطلب را پس از آن بیان کرد که یک کارشناس در شبکه‌های اجتماعی عنوان کرد: «سابقه نشان داده که تخصیص منبع مالی برای جبران زیان «مسافرکشی ریلی» هیچ‌وقت عملی نشده و باید رودر بایستی با مردم کنار گذاشته شود و بخشی از بار هزینه مسافرکشی از مسافر دریافت گردد. یارانه‌ای که دولت به مسافر می‌دهد از جیب 80 میلیون و کل جمعیت کشور برداشت می‌شود در حالی‌که در سال کلا 25 میلیون مسافر از این خدمات استفاده می‌کنند و این با عدالت هم همخوانی ندارد».

بابایی در پاسخ به این دیدگاه ادامه داد: در نظر داشته باشیم که اغلب دولت‌ها حتی در کشورهای توسعه یافته هم به بخش ریلی به‌ویژه بخش مسافری آن سوبسید می‌پردازند.

وی با بیان این‌که شخصا با حرکت در مسیر آزادسازی عقلایی موافق است نه اصلاحات رادیکال بدون پشتوانه علمی، افزود: برای مثال جا داشت نرخ سوخت در پنج سال گذشته پله‌ای رشد کند اما چرا نکرد؟ دلیلش منجمد شدن نرخ ارز بود.

دبیر انجمن صنفی شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی و خدمات وابسته خاطرنشان کرد: باید ابتدا فنر آن را مرحله‌ای باز می‌کردند و به تناسب آن، نرخ سوخت و سایر اقلام نزدیک به واقعیت می‌شدند. حالا امروز چه کنیم؟ نرخ سوخت یکباره بشود 8 هزار تومان؟

به گفته او، اگر رفتارهای کشور در سطح کلان عقلایی‌تر شود آنگاه سازوکارهای بازار عملیاتی‌تر خواهد شد.

به گزارش تین‌نیوز، این کارشناس ادامه داد: همچنین معتقدم توجه به عرضه و تقاضا در نرخ‌گذاری وقتی می‌تواند عملکرد خوبی داشته باشد که مردم صاحب اصلی ثروت در کشور باشند. یعنی پول دست مردم و بخش خصوصی بچرخد و دولت جیره‌خوار مردم باشد (مالیات) و بر اساس همین درآمد خدمات بدهد نه پنیر و تخم مرغ و سوبسید.

بابایی گفت: به نظر من باید در مبدا کار ‌تصمیم بگیرند و قبول کنند با سازوکارهای مناسبی ثروت را به دستان مردم برسانند و خودشان کنار بکشند و فقط به اصلاح سیستم‌ها و قوانین به نفع چرخش سالم پول در جامعه و حمایت‌های اجتماعی و ... بپردازند.

او تاکید کرد: در چنین شرایطی اشتغال ایجاد شده و کسب و کار رونق می‌گیرد و ثروت بیشتری تولید شده و درآمدها بالا می‌رود و دولت هم می‌تواند قیمت بنزین را به قیمت واقعی برساند و جذابیت قاچاق سوخت را به کشورهای همسایه از بین ببرد.

دبیر انجمن صنفی شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی و خدمات وابسته گفت: در این‌که حرکت در مسیر آزادسازی و رها شدن از سوبسید کار درستی است، شکی نیست اما مواظب باشیم از آن طرف بام نیفتیم. باید مواظب باشیم اساس فلسفه سوبسید هم این وسط مخدوش نشود و هر سوبسیدی تبدیل به یک ضد ارزش نشود.

به گزارش تین‌نیوز، وی گفت: طبیعتا بخش‌هایی در اقتصاد وجود دارند که نمی‌توانند تنها مبتنی بر عرضه و تقاضا و به تنهایی روی پای خود بایستند و نیازمند کمک دولتند. مثل خدمات اجتماعی, پزشکی, دفاعی و ...بخش‌هایی هم هستند که اکسترنالیتی بالایی دارند  مثل بخش مسافری ریلی اما با معادلات اقتصادی حداقل با سازوکارهای امروز کشور به تعادل نمی‌رسند.

بابایی با طرح این پرسش که کمک دولت به بخش‌های ذکر شده، وقتی در جای دیگری منافع بیشتری برای کشور دارد چه اشکالی دارد؟ در پاسخ به این دیدگاه که «چرا یک روستایی در هرمزگان باید سوبسید قطار سواری تهرانی‌ها را بپردازد»، اظهار کرد: این دیدگاه مثل آن است که بگوییم دولت‌ها از حمل‌ونقل عمومی شهر تهران حمایت نکنند و آنها باید روی پای خود بایستند بعد هزاران تن دی اکسید کربن وارد ریه مردم شود و هزینه درمان را دولت از جیب همان روستایی‌ها بدهد.

این کارشناس افزود: این‌که بگوییم روستائیان از قطار استفاده نمی‌کنند پس چرا باید هزینه این سوبسید را بدهند استدلال درستی نیست. با این نوع نگاه کلا باید در توسعه در حوزه‌های مختلف را بست. رسیدگی به معیشت و سطح زندگی مردم جای دیگری در بدنه سیاستگذاری دارد. دولت‌ها برای تعادل بخشی به حوزه‌ها، حمایت از گروه‌های اقتصادی کمتر برخوردار، هدایت منابع به سمت الگوهای مصرف بهینه و هدایت کشور به سمت توسعه ایجاد می‌شوند.

دبیر انجمن صنفی شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی و خدمات وابسته ادامه داد: به نظرم در راهکارهایی که ارایه می‌شود باید به 2 مولفه همزمان توجه گردد: اول افق‌های بلندمدت را مد نظر داشته باشد و دوم برای برون رفت از چالش‌های امروز اولویت قایل شود.

به گزارش تین‌نیوز، این کارشناس گفت: امروز بنگاه اقتصادی ریلی مسافری توان اداره بنگاه را ندارد چون درآمد و هزینه‌ها همخوانی ندارند. هزینه‌ها دست او نیست اما درآمدها توسط دولت به هر دلیلی کنترل می‌شود. قیمت قطعات و مواد اولیه حداقل 2 برابر شده است. این‌که گفته می‌شود شرکت‌ها ریخت و پاش نکنند نیز منصفانه نیست و واقعا در بخش مسافری شرایط بسیار متفاوت است.

بابایی تاکید کرد: برای مسئله امروز نمی‌توان راه‌حل‌های درازمدت و خوش آب و رنگ داد. امروز مسایل بخش مسافری ریلی فقط با حمایت دولت قابل حل است. ظرف 5 سال آینده با این روند بخش مسافری نیمی از ظرفیت خود را از دست می‌دهد.

اخبار مرتبط

خواندنی ها

ارسال نظر

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.

  • تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.

  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

  • انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.

  • جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.

  • سعید قصابیان 1 0

    با سلام. الف) اینکه تخصیص منبع مالی برای جبران زیان مسافرکشی ریلی هیچ‌وقت عملی نشده قابل انکار نیست. به شکایت مدیر عامل رجا مراجعه کنید از عدم پرداخت سوبسید قطارهای حومه ای از سوی دولت .
    ب) اینکه به لزوم اصلاحات اشاره میشود به این معنی نیست که همه اتفاقات یکشبه رخ بدهد و از فردا صبح سوبسید ها حذف شود. همانطور که اشاره شد میتوانستند قیمت سوخت و قیمت ارز را بصورت پلکانی واقعی سازی کنند که البته نکردند.
    ج) سوبسید ضد ارزش نیست اما در همه ی دنیا سوبسید را برای شرایط خاص و به مدت محدود اعطا میکنند نه بصورت همیشگی. سوبسید مُسکن است اما دولتها ، اقتصاد کشور را به این مُسکن معتاد کرده اند.
    ادامه دارد

  • سعید قصابیان 0 0

    سلام مجدد . د) بنظر این حقیر نه تنها روستایی هرمزگانی نباید سوبسید قطار سواری تهرانی‌ها را بپردازد همچنین میپرسم چرا روستایی زاهدانی باید هزینه رفع دی اکسید کربن ریه ی تهرانی ها را بپردازند؟ مگر او در ایجاد این دی اکسید کربن نقشی داشته است؟
    ه) متاسفانه آنچه مشاهده میشود فراموش کردن افق‌های بلندمدت است. راه برون رفت از چالشهای امروز اصرار بر روش های شکست خورده ی دیروز نیست. ما کارشناسان باید افق بلند مدت را بروشنی تصویر کنیم ( مثلا حذف سوبسید ها ) و راه کار چند مرحله ای بدهیم .راهنمایی کنیم که امسال به موازات تداوم دریافت سوبسید روی بلیط قطار کدام قدم را توصیه میکنیم که سال بعد یک قدم به اقتصاد بدون سوبسید نزدیک شده باشیم و دوباره سال بعد باز هم نگوییم " امروز مشکلات بخش مسافری ریلی فقط با حمایت دولت قابل حل است".

  • مجید بابایی - دبیر انجمن صنفی شرکت های حمل و نقل ریلی 0 3

    با سلام اصل حرف جناب مهندس قصابیان درست است من هم موافقم. باید در مسیر آزادسازی با برنامه و مرحله ای قدم برداریم. سوبسیدها به مرور حذف شود. دولت در نرخ گذاری دخالتش را به مرور کم کند. اینها همه درست است. اما ببینیم فرض کنیم دولت بیاید و مثل گذشته خودش متولی 100 درصدی حمل و نقل ریلی شود. چه اتفاقی می افتد؟ طبیعتا نرخ را کنترل می کند و از محل بودجه های دولتی اموراتش را می گذراند. هیچ شفافیتی هم در کار نیست. به کیفیت هم کاری نداریم که چه می شود.
    اما سناریوی دوم تاکید بر غیر دولتی شدن ریلی است. بنگاه های غیر دولتی آمده اند با هر روشی که بوده این مسولیت را بر عهده گرفته اند. به چند دلیل اموراتشان نمی گذرد که در همه انها ردپای دولت و اقتصاد بیمار کشور وجود دارد. اولا نرخ سوخت پایین و ماهیت سرمایه ای شدن خودرو میل به استفاده از آن را افزایش داده است اما مشکل از مردم نیست, مشکل به عدم توسعه حمل و نقل عمومی باز می گردد که به مردم گزینه مناسب و در دسترسی نداده ایم و مجبورند به استفاده بیشتر از خودرو شخصی. امروز متوسط ضریب اشغال قطارها 75 درصد است. یعنی حتی 25 درصد ظرفیت ایجاد شده هم مشتری ندارد. به این مشکل اضافه کنید بازار بی ثبات اقتصادی و تغییرات ارزی و تورمی و ...
    از آقای مهندس قصابیان می پرسم اگر امروز مدیرعامل یک شرکت غیر دولتی متوسط و نسبتا منعطف تر بشوند برای این چالش چه تدبیری در سطح بنگاه اقتصادی اتخاذ می کنند که بتوانند به این به قولشان مسافر کشی ریلی ادامه دهند؟
    راه اول شما افزایش تعرفه است که با توجه به توضیحات بالا چندان دستتان باز نیست هم از نظر محدودیت حاکمیتی مثل سازمان حمایت و ستاد تنظیم بازار و هم از نظر پذیرش بازار با توجه به گزینه های رقیب
    راه دوم شما کاهش هزینه هاست که ظرف همین 9 ماه سال 100 درصد مجموع ارزی و ریالی رشد داشته است. (هنوز کوه یخ هزینه نیروی انسانی بیرون نیامده است). شما بفرمائید این بنگاه اقتصادی را چگونه اداره می کنید؟
    به یقین به شما می گویم بخش مسافری ریلی فقط و فقط با حمایت دولت مثل تخصیص ارز دولتی ممکن است امکان ادامه داشته باشد وگرنه سرنوشت ترانست ها در انتظار سایر واگن های مسافری هم هست. درست یا غلط این چشم انداز ماست.
    البته این ها هم فقط مسکن هستند و ترمز توسعه حمل و نقل ریلی مشابه سایر بخش ها جای دیگری در شیوه حکمرانی و اقتصاد بیمار کشور است و تا آن اصلاح نشود همه اقدامات شکل مسکن را خواهند داشت.
    در پایان فراموش نکنیم که منافع بخش ریلی صدها برابر سوبسیدی است که ممکن است به آن داده شود که از این منافع آن روستایی هم بهره مند می شود. سالی حدود 10 میلیارد نخ سیگار در کشور تقریبا با یارانه مستقیم به مصرف می رسد اما صدها میلیارد تومان هزینه درمان روی دست کشور و خزانه و همان روستایی می گذارد. به نظر شما کدام اولویت دارد؟

    • وحید 1 0

      بنده با مطالب آقای بابایی آشنا هستم و در تین نیوز بارها خوانده ام. اما جناب بابایی در این کامنت فرموده اند: «بنگاه های غیر دولتی آمده اند با هر روشی که بوده این مسولیت را بر عهده گرفته اند.» سوال من این است که «در اینجا از کدام روش صحبت می شود؟» همان روشی که منجر به تشکیل شرکت های به اصطلاح «خصولتی» شده تا بخش به ظاهر خصوصی دستش همچنان در جیب دولت باشد و از این راه ارتزاق کند؟ اصولاً در ایران شرکت ریلی خصوصی به معنای واقعی وجود دارد؟ بله اتفاقن بنده هم موافقم که در شرایط فعلی بخش ریلی، ردپای اقتصاد بیمار و فلج دولتی و دست حمایتی آن دیده می شود. اما فرض کنید که دولتی وجود نداشت تا به شما پول ارزان قیمت بدهد آنوقت چه؟ کدام شرکت ریلی ((به قول شما خصوصی)) قادر به ادامه حیات است؟ چرا خودمان را گول می زنیم؟ پرداخت یارانه تا حدی جواب می دهد و اصول اولیه کار اقتصادی هم بر همین مبنا استوار است. بخش به اصطلاح خصوصی ریلی اگر قصد افزایش قیمت ها و تعرفه ها را دارد؛ پس توقع و انتظاری هم نباید از دولت برای حمایت داشته باشد.
      در آخر چون به بحث سیگار اشاره کردید باید توضیح بدهم که سیگار جزو کالاهایی است که یارانه آن به صورت «مالیات» از مصرف کننده اخذ می شود و همان پول (مطابق قانون جامع کنترل دخانیات مصوب 1383 مجلس) باید به عوارض بهداشتی و سلامتی اختصاص پیدا کرده و هزینه شود. این دو موضوع اصلاً قابل مقایسه نیستند. مشکل بخش ریلی همان مشکلی است که تمام بخش های خصولتی اقتصاد ایران دارند. چشم به دستان پدر مهربان دولت تا بلکه آن ها را از ورشکستگی که خودشان عاملش بوده اند؛ نجات دهد. مدیران ریلی زمانی که حمایت گسترده دولت از صنعت خودرو را دیدند به نوعی «بوی کباب» را هم استشمام کردند. اما متاسفانه باید گفت که صنعت ریلی مدیر نیاز دارد. وگرنه هر آدمی با وصل شدن به منابع دولتی قادر به مدیریت است!

  • سعید قصابیان 1 0

    با سلام. امروز دولت دیگر پولی ته کیسه اش نمانده که بخواهد به شرکتهای ریلی کمک کند . آن ممه را لولو برده.شاید این عسرت سبب خیر شود اگر خدا خواهد. دولت هیچ راهی ندارد جز آنکه :
    - قیمت ارز متناسب با تورم سالانه تعدیل شود. تدریجی .نه انطور که جناب جهانگیری شوک وارد میکند.
    - ارز سوبسید دادن به بنزین را متوقف کند . حتی اگر به تدریج باشد .همانطور که اشاره کردم .
    - قیمت بلیط را آزاد بگذارد. حتی اگر به تدریج باشد .رقابت قیمت ها را تعدیل خولاهد کرد و قیمت سر به فلک نخواهد سایید.هر شرکت که گران بفروشد ضریب اشغالش کمتر میشود.
    انجمن صنفی و ما کارشناسان نباید دائما بر طبل دریافت کمک از دولت بکوبیم. جواب نمیدهد.در عوض باید یک برنامه زمان بندی به دولت پیشنهاد کنیم که چطور در یک دوره مثلاً ده ساله بتواند سهم سوبسید در بودجه ی کشور را مثلاً به نصف برساند. بنگاه اقتصادی مفروض شما هم باید در این مدت مطالباتش را از دولت نصف کند.مشکل این است که هر سال دست روی دست میگذاریم و سال آینده در همین موقع بازهم شیون میکنیم که دولت اگر سوبسید ندهد کن فیکون میشویم و قطار نمیبریم. اگر آقای روحانی روند واقعی سازی ارز و افزایش قیمت بنزین و آزار سازی قیمت بلیط را از سال 92 آغاز کرده بود حالا بیلانی برای عرضه داشتیم. ولی متاسفانه امروز نسبت به 92 که چه عرض کنم نسبت به 84 یک قدم جلو نرفته ایم. ادامه دارد

  • سعید قصابیان 0 0

    سلام مجدد.
    انجمن صنفی و ما کارشناسان نباید بر طبل دلار 4 تومنی بکوبیم. این دلار ارزان مگر غیر از فساد ارمغان داشته است؟ وقتی دلار 12 تومنی را به 4 تومن عرضه میکنید،هرعقل اقتصادی تلاش میکند به آن دست پیدا کند و اگه فکر میکنید مثل ی بچه مثبت میرود با آن کالای اساسی و دارو و قطعات یدکی وارد میکند و معادل ارز 4 تومنی عرضه میکند جسارتاً ساده هستید و اگر فکر میکنید نظارت دولتی میتواند جلوی آن بایستد از آن هم ساده تر هستید.مجدداً جسارت بنده را عفو بفرمایید.این دلار یا سر از استامبول در میاورد یا کالای وارد شده میرود توی بازار سیاه.آیا اتخاذ این سیاست مشوق فساد نیست؟
    در خواست کمک از دولت معنایی جز دست کردن در جیب همه ی ملت ندارد. 80 میلیون ایرانی نباید هزینه قطار سواری 25 میلیون نفر را بپردازند. این ظلم است.
    پایان

    • مجید بابایی 0 0

      دوستان لطفا برای مسئله امروز شرکت ها راهکار بدهند. اینکه آینده چه شود و دولت چه کند سر جایش، امروز چه کنیم؟ با الگوی شما برای بلندمدت که من هم آن را قبول دارم یکسری اصلاحات باید در سطح کلان کشور اتفاق بیافتد. نرخ گذاری بلیت آزاد شود، نرخ سوخت واقعی شود، سیاست های حوزه خودرو شخصی اصلاح گردد و ...
      انشاا... این اقدامات صورت می گیرد. بفرمایید برای امروز راهکار شما چیست؟ مثلا فرض کنید شما از امروز مدیرعامل یک شرکت مسافری ریلی هستید، مثلا اولین اقدام شما برای نخوابیدن ترانست ها از ماه آینده چیست؟ لطفا فقط به راهکار های مصداقی فکر کنید و از تکرار مباحث کلان پرهیز کنید. راهکارهایی که شرکت ها امروز کاملا متکی به خودشان باشند و نیازی به سوبسید دولتی نباشد.

  • مجید بابایی 0 0

    با سلام ضمن تشکر از جناب وحید لطفا اولا با مشخصات کامل کامنت بگذارید که زبان مشترک بیشتری پیدا کنیم. دوم پیشنهاد مشخص ارائه شود. مثلا یک راه این است که بساط خصولتی به قول شما را جمع کنیم و کلا دولتی شود. این تحلیلی که شما انجام داده اید در وهله اول به ذهن همه ما می رسد اما راهکار چیست؟ شما آن بخش خصوصی واقعی که در این صنعت ریلی مسافری سرمایه گذاری کند را سراغ دارید؟ لطفا پیشنهاد ملموس بدهید که اگر دولت هیچ حمایتی نکند امورات بنگاه های غیر دولتی با تعرفه منجمد شده توسط دولت چگونه بگذرد. اگر تعرفه آزاد شود و مردم از پس هزینه ها بر نیایند چه باید کرد.
    لطفا با آیدی واقعی نظرتان را بفرمایید.