◄ تغییر مسیر از نمایش گرایی به سوی ارتقای استانداردهای خدمات هوایی کشور با عدم ساخت فرودگاه جدید
حمید نجف معتقد است اظهارات مدیرعامل شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی مبنی بر این که برنامه ای برای ساخت فرودگاه های جدید، به ویژه در شهرهای کوچک، وجود ندارد گامی از نمایش گرایی به سوی عملکرد واقعی و ارتقای استانداردهای خدمات هوایی کشور محسوب می شود.
حمید نجف: در سال هایی که معمولا افتتاح پروژه های نیمه تمام و کلنگ زنی های بی حاصل به عنوان نماد پیشرفت معرفی می شد، شنیدن این نکته از مدیرعامل شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران که برنامه ای برای ساخت فرودگاه جدید، به ویژه در شهرهای کوچک، وجود ندارد، یک رویکرد سالم و قابل تقدیر است.
این که مدیریت صنعت هوانوردی کشور به جای دنباله روی از فشارهای محلی و سیاسی، اولویت را بر ایمنی پرواز، کیفیت خدمات و بهینه سازی زیرساخت های موجود گذاشته، نشانه ای از عقلانیت اقتصادی و مدیریتی است که سال ها جایش خالی بود. کشور ما نه کمبود ساختمان فرودگاهی دارد و نه از نبود باند تازه رنج می برد؛ مشکل اصلی همیشه در همان جاهایی بوده که امیرانی به آن اشاره کرده است:
تجهیزات فرسوده، ترمینال های ناکارآمد، بهره وری پایین و تجربه غیررضایت بخش مسافر.
رشد ۶ تا ۷ درصدی پروازهای عبوری نیز نشان می دهد که ایران، در صورت تمرکز بر استانداردهای حرفه ای، می تواند سهم بیشتری از آسمان منطقه را به خود اختصاص دهد. این رشد نه محصول افتتاح های پر سر و صدا بلکه نتیجه بهبود تدریجی خدمات ناوبری و اعتمادسازی در حوزه ایمنی است.
در شرایطی که منابع مالی محدود است و دولت با چالش های متعدد اقتصادی روبه روست، اصرار بر تکمیل زیرساخت های فعلی به جای برداشتن بار سنگین و غیرضروری ساخت فرودگاه های جدید، تصمیمی منطقی، ملی و کاملاً منطبق با منافع عمومی است.
در کنار این رویکرد درست، یک نکته مهم دیگر نیز می تواند به ساماندهی بهتر فرودگاه های کوچک کمک کند، حذف شرکت های پیمانکاری و واسطه های تامین نیرو. سال هاست حضور این پیمانکاران عملا به اتلاف منابع، کاهش انگیزه کارکنان و ایجاد بی ثباتی شغلی منجر شده است. اگر مدیریت فرودگاه ها نیروهای شاغل در فرودگاه های کوچک را مستقیما تحت پوشش خود شرکت قرار دهد، هم کیفیت خدمات بالا می رود، هم شان و امنیت شغلی کارکنان حفظ می شود و هم هزینه های اضافی ناشی از دلالی منابع انسانی از میان برداشته می شود. این تغییر، یک اصلاح ساختاری واقعی است؛ اصلاحی که می تواند همان قدر اثرگذار باشد که به روزرسانی تجهیزات یا ارتقای ایمنی پروازها.
در یک جمله، این تصمیمات، گام هایی کوچک در ظاهر اما بسیار بزرگ در معنا هستند؛
گام هایی از نمایش گرایی به سوی عملکرد واقعی و ارتقای استانداردهای خدمات هوایی کشور
