◄ وقتی همه خوابیم/ معضل تصادفات رانندگی فراموش شد

این که در جامعه چقدر برای کاهش تصادفات و تلفات ناشی از آن تلاش می شود، در واقع بیانگر میزان ارزش و اهمیتی است که برای جامعه انسانی قایل می شویم.

« مَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا » 

هر کس، انسانی را از مرگ رهایی بخشد، همانا همه مردم را زنده کرده است. ( سوره مائده – آیه 32 )

تصادفات که هزینه غیرقابل جبران به جامعه تحمیل می کند، با اتلاف سرمایه های ملی، اثرات زیانباری را بر توسعه کشورها به خصوص کشورهای با درآمد کم و در حال توسعه بر جای خواهد گذاشت. علاوه بر این، متزلزل شدن نهاد خانواده ها در اثر از دست رفتن اعضای خانواده به عنوان پیامدهای اقتصادی اجتماعی تصادفات رانندگی به حساب می آید.

تلفات نیروی انسانی بدترین پیامد هر تصادف بوده که متأسفانه آمار این تلفات بسیار نگران کننده است.

بررسی داده های تلفات ناشی از تصادفات رانندگی در کشور طی سال های اخیر بیانگر این است که از سال ۱۳۸۹ تا سال ۱۳۹۵ روند کاهشی و طی سال های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ روند افزایشی و طی سال های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ مجدد روند کاهشی و در نهایت از سال ۱۴۰۰ تاکنون روند تلفات ناشی از تصادفات رانندگی به صورت افزایشی بوده است. در سال ۱۴۰۲ تعداد ۲۰۰۴۵ نفر در تصادفات رانندگی جان خویش را از دست داده اند به طوریکه این تلفات انسانی در ماه ۱۶۷۰ نفر ، در روز ۵۶ نفر و در ساعت ۲.۳ نفر بوده است.

در خصوص مصدومیت های ناشی از تصادفات رانندگی نیز باید اذعان داشت که میزان مصدومین از سال ۱۳۹۳ تا سال ۱۳۹۷ سیر صعودی ، از سال ۱۳۹۷ تا سال ۱۳۹۹ سیر نزولی و از سال ۱۳۹۹ تا سال ۱۴۰۲ همواره سیر صعودی داشته است. در سال ۱۴۰۲ بیش از ۳۹۱۰۰۰ نفر در اثر تصادفات رانندگی مصدوم و‌ مجروح شده اند به طوریکه این مصدومیت ها در ماه بیش از ۳۲۵۰۰ نفر و در روز بیش از ۱۰۰۰ نفر و در ساعت ۴۵ نفر بوده است .

برای پیشگیری از تلفات تصادفات رانندگی چه اقداماتی انجام دادیم ؟!

سالانه ده ها هزار نفر در راه های کشور جان خود را از دست داده و صدها هزار نفر نیز مصدوم می شوند و ما همچنان به ایمنی ترافیک و کاهش این آمار بی توجهیم.

آموزش ترافیک و فرهنگ و ایمنی آن به طور جدی در برنامه های آموزشی کشور وجود ندارد؛ بر عملکرد آموزشگاه های رانندگی نظارت نداریم؛ روند آموزش رانندگی و اخذ گواهینامه را سختگیرانه نمی کنیم؛ سیستم تنبیه آموزش محور پیاده سازی نمی کنیم، به جای انسان محوری همچنان رویکرد خودرومحور داریم؛ خودروهای فاقد حداقل کیفیت و استاندارد وارد بازار می کنیم؛ راه ها را استانداردسازی نمی کنیم؛ کاهش تصادفات و ایمن سازی را اولویت برنامه ها قرار نمی دهیم، بودجه لازم را بدین منظور تخصیص نمی دهیم و ... و ... .

با مشاهده آمارهای تصادفات و تلفات و مصدومیت های ناشی از آن، یک لحظه هم نباید آرام و قرار داشته باشیم ؛ اما افسوس که ارزش جامعه انسانی ما در کشور همین قدر هست و متاسفانه هر سال آمارهای مربوط به تصادفات بدتر و وضعیت وخیم تر می شود. حتی در برنامه های کاندیداهای ریاست جمهوری نیز اندک توجهی به این مقوله مهم و حیاتی نمی شود.

* کارشناس و مشاور حمل و نقل و ترافیک