تاثیر شهرهای دوستدار پیاده‌روی بر زندگی اقتصادی کودکان در آینده
تحقیقاتی که به تازگی در مورد مزایای زندگی در شهرهای دوستدار پیاده روی انجام شده است، حاکی از آن است که ارتباط مستقیمی بین کسب درآمد بالا توسط افرادی وجود دارد که دوران کودکی خود را در شهرهایی با بیشترین قابلیت پیاده‌روی سپری کرده‌اند.
تحقیقاتی که به تازگی در مورد مزایای زندگی در شهرهای دوستدار پیاده روی انجام شده است، حاکی از آن است که ارتباط مستقیمی بین کسب درآمد بالا توسط افرادی وجود دارد که دوران کودکی خود را در شهرهایی با بیشترین قابلیت پیاده روی سپری کرده اند.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایمنا، مزایای زندگی در شهرهای دوستدار پیاده روی بسیار متنوع و زیاد است که از مهم ترین آن ها می توان به افزایش فعالیت جسمی شهروندان، برخورداری از وضعیت سلامت، سپری کردن زمان بیشتر با خانواده و دوستان و بالا بودن سطح شادی مردم اشاره کرد. جالب است بدانید که به تازگی روانشناسان آمریکایی فایده دیگری به این شهرها افزوده اند؛ کودکانی که در مناطقی با بیشترین قابلیت پیاده روی زندگی می کنند طی دوران بزرگسالی خود افزایش درآمد بیشتری را تجربه خواهند کرد. محققان مطالعات خود را بر مبنای داده هایی از ۹ میلیون آمریکایی که بین سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲ متولد شده اند انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که کودکان ساکن در مناطق دوستدار پیاده روی و در خانواده هایی با درآمد بسیار پایین، طی دهه سوم زندگی خود، جزو افراد ثروتمند خواهند بود.
دانشمندان آمریکایی برای اثبات فرضیه خود به بررسی میزان قابلیت پیاده روی در ۳۸۰ منطقه پرداختند و روی جنبه های مختلف مؤثر بر کیفیت زندگی کودکان مانند مدرسه، نابرابری درآمدی، نژاد، سرمایه اجتماعی و تک والدین بودن آن ها تمرکز کردند و در نهایت توانستند با قاطعیت بیشتر ارتباط میان زندگی کودکان در مناطق دوستدار پیاده روی و میزان کسب درآمد توسط آن ها در سال های بزرگسالی فرضیه سازی کنند. در نهایت این افراد استدلال کردند که قابلیت پیاده روی در یک منطقه به ۱۱ درصد افزایش تنوع درآمد در آن ها منجر می شود و بالا رفتن کسب درآمد را در آینده برای کودکانی به دنبال دارد که ۱۰ سال اول زندگی خود را در چنین مناطقی سپری کرده اند.
محققان به منظور بسط هرچه بیشتر پژوهش خود به بررسی این موضوع پرداختند که آیا قابلیت پیاده روی به چنین پیامدی منجر می شود یا دیگر تبعات ناشی از پیاده روی مانند تراکم شهری و طراحی مناطق، گرایش کودکان به کسب درآمد بیشتر طی دوران بزرگسالی را تحت تأثیر قرار می دهد. این افراد به جمع آوری گسترده داده ها در حوزه های مختلف مرتبط با قابلیت پیاده روی پرداختند و پس از تجزیه و تحلیل مفصل آن ها به این نتیجه رسیدند که کودکان ساکن در مناطق متراکم و با کمترین میزان دوری سازه ها از یکدیگر، بیش از سایر همسن های خود طی دهه های بعد زندگی خود، ثروتمندی را تجربه خواهند کرد.
محققان استدلال کردند که قابلیت پیاده روی در یک شهر سایر عوامل مرتبط با کسب درآمد بالا را تحت تأثیر قرار می دهد، ضمن این که بر گرایش ساکنان به اتخاذ سبک زندگی سالم تأثیر می گذارد و از این طریق بر طول عمر آن ها می افزاید. از سوی دیگر، افرادی که طی دوران کودکی خود در مناطقی با بیشترین قابلیت پیاده روی زندگی می کنند، از دانش بیشتری نسبت به مشاغل پردرآمد برخوردار هستند؛ چراکه ارتباط نزدیک تری با کسب وکارهای مختلف دارند و به همین دلیل، در تصمیم گیری برای انتخاب حوزه کاری خود در آینده بهتر عمل می کنند.
محققان آمریکایی در نهایت به یک نتیجه گیری کلی دست یافتند؛ کودکانی که در خانواده هایی با وضعیت اقتصادی نامطلوب زندگی می کنند و جزئی از پنج قشر کم درآمد جامعه هستند، طی دهه ۳۰ عمر خود در لیست پنج گروه پردرآمد شهرهای محل سکونت خود قرار خواهند گرفت. این نتیجه به محرک هایی فراتر از اثربخشی نابرابری اقتصادی و سرمایه اجتماعی مربوط می شود و اغلب بیشترین تأثیر را از نظارت های سیاسی، اقتصادی و جمعیتی می پذیرد. در واقع، کودکانی که در شهرهای دوستدار پیاده روی رشد می کنند، تحت تأثیر ویژگی های منحصربه فرد محل سکونت خود و مؤلفه های مؤثر بر اقتصاد، طی دوران بزرگسالی خود گرایش بیشتری به کسب درآمد بالاتر دارند و به همین دلیل عضوی از پنج طبقه ثروتمند جامعه می شوند.
محققان آمریکا در نهایت علت این امر را به مؤلفه های مختلفی نسبت دادند؛ کودکانی که سال های اولیه خود را در شهرهای دوستدار پیاده روی سپری می کنند، کمترین وابستگی را به خودروها دارند که این امر به ذخیره بخش اعظم منابع مالی خانواده ها منجر می شود. علاوه بر این، سکونت در مناطقی با بیشترین قابلیت پیاده روی امکان آشنایی هرچه بیشتر کودکان را با مشاغل مختلف فراهم می آورد و آن ها را از میزان درآمد هر شغل آگاه تر می کند. در واقع، کاهش نیاز شهروندان به تردد از طریق خودروها، فرصت های اشتغال بیشتری را پیش روی آن ها قرار می دهد و این افراد را قادر به تصمیم گیری بهتری برای انتخاب شغل آینده خود می کند.
علاوه بر مزایایی که تاکنون ذکر شد، زندگی در مناطقی با قابلیت پیاده روی نسبت به سکونت در سایر محله ها، پیامدهای سلامت روانی و جسمی بیشتری را برای مردم به ارمغان می آورد و همین امر می تواند آن ها را به کسب دانش بیشتر در زمینه های مختلف، به ویژه اقتصاد سوق دهد و در نهایت می تواند این افراد را در انتخاب مشاغلی با بیشترین درآمد یاری کند. همچنین، پیاده روی به واسطه افزایش آشنایی مردم با محل سکونت خود و محیط اطراف، قابلیت ارائه ایده های خلاق را در آن ها پرورش می کند و از این طریق به تقویت حس کارآفرینی در آن ها منجر می شود.
