چرا بیمه رانندگان جاده ای باید یارانه داشته باشد؟ / چه بیمه ای در شان رانندگان است
یارانه بیمه، کم ترین پاسخ به سال ها رنج قشر رانندگان جاده ای است و حق بیمه رانندگان باید متناسب با درآمد ناپایدار راننده تعیین شود.
علیرضا محمدی:
۱. راننده در خط مقدم سختی و خطر است، نه در حاشیه امنیت
راننده کامیون، اتوبوس، تریلی یا سواری پلاک کرایه هر روز در معرض مرگ و مصیبت است؛ نه پشت میز اداره، نه در سایه کولر و دفتر، بلکه در دل گردنه، در میان شن و یخبندان. هزینه این خطر، فقط پول نیست؛ فرسایش جان و تن است. آیا انصاف است که چنین انسانی، برای تأمین حداقل امنیت درمانی و بازنشستگی اش، خود همه هزینه را پرداخت کند؟
یارانه بیمه، کم ترین پاسخ به سال ها رنج این قشر صبور است.
۲. بیمه بدون یارانه، بیمه ای مرده است
وقتی دخل راننده با خرج نمی خواند، اولین چیزی که حذف می شود، بیمه است. نتیجه چیست؟ بیماری بدون درمان، حادثه بدون جبران، بازنشستگی بدون امنیت. این فاجعه است، نه فقط برای راننده، بلکه برای تمام ساختار حمل و نقل کشور. بیمه بدون حمایت، بیمه ای است که به کار نمی آید؛ پوسته بدون مغز.
۳. یارانه بیمه، سرمایه گذاری برای دوام اقتصاد است
دولت اگر امروز یارانه بدهد تا راننده بیمه شود، فردا هزینه ای برای درمان، دیه، از کارافتادگی، یا کفالت خانواده بی سرپرست نخواهد پرداخت. این حمایت، نه خرج است و نه بخشش؛ یک سرمایه گذاری عقلانی و آینده نگرانه است.
۴. یارانه بیمه، گامی در مسیر عدالت اجتماعی است
کارمند دولت، با حقوق ثابت و پاداش، از بیمه کامل برخوردار است. آیا راننده ای که شب در بیابان می خوابد و صبح در گردنه می لغزد، شایسته بیمه کمتر است؟ عدالت ایجاب می کند بیمه راننده، نه کمتر، بلکه برتر باشد؛ و این بدون یارانه ممکن نیست.
ویژگی های بیمه ای که در شان راننده باشد
۱. پوشش کامل درمان برای راننده و خانواده اش
بیمه باید شامل درمان سرپایی، بستری، دارو، جراحی، دندان پزشکی و سلامت روان باشد؛ نه فقط برای راننده، بلکه همسر، فرزند و والدین تحت تکفل او.
۲. بازنشستگی زودتر از موعد با احتساب سختی کار
هیچ راننده ای نمی تواند تا ۶۵ سالگی کار کند. این کار، جسم را پیش از موعد می فرساید. بازنشستگی در ۵۵ سالگی با سابقه کامل، با محاسبه سختی کار، حقی است که باید به رسمیت شناخته شود.
۳. بیمه عمر و حوادث با پوشش واقعی، نه اسمی
راننده ای که جانش را در جاده می گذارد، باید مطمئن باشد اگر اتفاقی برای او افتاد، خانواده اش درگیر هزار امضا و هیئت تشخیص نمی شود. عدد بیمه عمر باید سنگین باشد و بدون اما و اگر پرداخت شود.
۴. حق بیمه منطقی و قابل پرداخت ماهانه
حق بیمه باید متناسب با درآمد ناپایدار راننده تعیین شود. نه چندان بالا که توان پرداخت آن نباشد، و نه چندان پیچیده که راننده قیدش را بزند. پرداخت باید اقساطی، ساده، و بی واسطه باشد.
۵. فرایند اداری آسان، محترمانه و بی دردسر
راننده نباید برای تمدید دفترچه یا پیگیری خسارت، سه روز در صف بنشیند یا از شهری به شهر دیگر برود. همه چیز باید در دسترس باشد، با سامانه ای شفاف و پاسخ گو.
نتیجه گیری: امروز زمان حمایت است، نه وعده
راننده، نه توقع بی جا دارد، نه انتظار صدقه. او فقط می خواهد اگر بیمار شد، بیمارستان درِ خود را ببندد. اگر از کار افتاد، نان خانواده اش قطع نشود. و اگر عمرش تمام شد، نامش با عزت در خاطر بماند.
یارانه بیمه، شرط لازم تحقق این خواسته ساده و شریف است. این مطالبه، نه بر پایه خواهش، بلکه بر بنیاد حق است. و دولتی که بخواهد صنعت حمل ونقل را نجات دهد، باید با رانندگانش صادقانه کنار بایستد؛ نه در حرف، که در عمل.
* رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی کار فرمایی شرکت ها و شعب حمل ونقل مسافر بین شهری سواری کرایه ومینی بوس استان خراسان جنوبی
