◄ اینترلاین؛ پذیرش و سفر هوایی با بلیت هواپیمای یک شرکت هوایی توسط شرکت دیگر

سعید نصیری: اینترلاین چیست؟ ساده و خلاصه ترین تعریف اینترلاین، این است که مسافر با بلیت یک شرکت هواپیمایی توسط شرکت دیگری پذیرش و سفر نماید.

به طور مثال: مسافر با تهیه بلیت از ایران ایر( بلیت با شماره 096) با پرواز شرکت KLM سفر کند و یا مسافر با تهیه بلیت از شرکت هواپیمایی قطر(بلیت با شماره  157)با پرواز تهران دبی  ایران ایر سفر نماید.

ابتدا به دلیل و چرایی لزوم قرارداد اینترلاین اشاره می شود. با یک سوال و  مثال آغاز می کنیم.

آیا می توان قاطع گفت که بین دو نقطه/شهر هرگز مسافری نبوده و یا  نخواهد بود؟ مثلا آیا بین ساری( ایران) و پرث(استرالیا) هرگز مسافری نبوده و یا نخواهد بود؟

مسلم است که در گذشته مسافرانی از ساری به پرث سفر کرده اند و یا در آینده سفر خواهند کرد. بنابراین آیا این امکان وجود دارد که صرف نظر از تعداد مسافر بین تمام نقاط جهان و در مثال ما بین ساری و پرث پرواز برقرار باشد؟ جواب مسلما منفی است، چرا که تعداد مسافر در این مسیر شاید طی چندین سال نیز به اندازه ظرفیت یک هواپیما نباشد. پس تکلیف چیست؟ آیا مسافر باید با تهیه چندین بلیت خود را به مقصد برساند؟

 مثلا چهار بلیت جداگانه ساری-تهران/ تهران-دبی/ دبی-سیدنی/ سیدنی-پرث تهیه کند؟ بدیهی است که تهیه چهار بلیت و موارد مربوط به ترانزیت، ویزا، دریافت و تحویل بار در چهار نقطه و از همه مهم تر مسئولیت های متفاوت شرکت های هواپیمایی و همچنین شرایط مختلف هر بلیت مانند شرایط تغیر رزرواسیون و استرداد و غیره  موجب بروز مشکلات بسیار زیادی می باشد.

با درک این مشکلات بود که شرکت های هواپیمایی  نیاز به همکاری فی مابین و عقد قرارداد اینترلاین را احساس کردند تا قادر باشند مسافر را با یک بلیت و مسئولیت مشخص از مبدا به مقصد حمل کنند. در مثال ما شرکت هواپیمایی امارات با عقد قرارداد اینترلاین با هما و کوانتاس یک بلیت با مشخصه زیر صادر می کند:

SRY IR THR EK SYD QF PER

تذکر: کد سه حرفی شهرها با رنگ سیاه و کد دو حرفی شرکت هواپیمایی با رنگ قرمز مشخص شده است.

در واقع مسافر با تهیه یک بلیت  و در صورت عدم وجود مقررات محدود کننده مربوط به گمرک و ویزا/گذرنامه این امکان را دارد تا جامه دان های همراه خود را در ساری تحویل و در پرث تحویل گیرد ( اصطلاحا Through Tagging) شود  و ضمنا در بسیاری از مواقع در مبدا کارت پرواز خود تا مقصد را هم دریافت کند( اصطاحا Though Checking).

لازم به ذکر است تا چند سال قبل سالیانه در حدود 100 هزار مسافر از ایران و با بلیت ایران ایر به ایلات متحده امریکا و کانادا پرواز می کردند، به ترتیبی که ایران ایر با عقد قرارداد اینترلاین با اکثر قریب به اتفاق شرکت های هواپیمایی اقدام به صدور یک بلیت از مبدا به مقصد می نمود.  به عنوان نمونه ایران ایر(هما) با استفاده از قرارداد بین هما و KLM اقدام به صدور بلیت برای مسافر از مبدا تهران به مقصد لس آنجلس می نمود. یعنی پرواز تهران آمستردام با هما و آمستردام لس آنجلس با KLM انجام می شد(THR IR AMS KL LAX) و یا بلیت را با استفاده از قرارداد بین هما و ویرجین اتلاتیک به صورت تهران لندن با هما و لندن لس آنجلس با شرکت هواپیمایی ویرجین آتلانتیک صادر می کرد (THR IR LON VS LAX ).

متقابلا سایر شرکت های هواپیمایی اقدام به صدور بلیت روی پروازهای ایران ایر می کردند. به طور مثال: شرکت KLM با استفاده از قرارداد اینترلاین خود با "هما" برای از دست ندادن مسافر بین آمریکا/کانادا و ایران  در زمانی که یکی از  پروازهایش دارای ظرفیت خالی نبود یک بخش ( لگ) را روی هما صادر و سه لگ را روی شبکه خود صادر می کرد. به مثال زیر توجه فرمایید:

مبدا: لس آنجلس

مقصد: تهران

مسیر : لس آنجلس - آمستردام- تهران - آمستردام - لس آنجلس

ظرفیت پرواز آمستردام تهران تکمیل است/ در این شرایط KLM اقدام به صدور بلیت به صورت زیر می نمود یعنی مسیر آمستردام به تهران را به ایران ایر واگذار می نمود:

LAX KL AMS IR THR KL AMS KL LAX

بنابراین اگر قرارداد اینتر لاین بین هما و KLM وجود نداشت KLM قادر به صدور چنین بلیتی نبود و در نتیجه از کسب درآمد در سه مسیر لس آنجلس-آمستردام و تهران-آمستردام و آمستردام - لوس انجلس محروم می شد.   

در یادداشت بعدی انواع قرارداد اینترلاین تشریح خواهد شد.