◄ خلاصه استاندارد 714 UIC ، طبقه بندی خطوط برای کاهش هزینه نگهداری

استاندارد UIC 714 (R) دستورالعملی را برای مدیران زیرساخت ارائه می دهد تا خطوط راه آهن بر اساس بار ترافیکی، باری یا مسافری و ... به طبقاتی تقسیم بندی شوند تا مطالعات و مقایسه های اقتصادی عملکرد مدیران زیرساخت (IM) تسهیل گردد.

سابقه این استاندارد UIC به بیش از 50 سال می رسد:

- ویرایش اول، ژانویه 1963، با عنوان اصلی  طبقه بندی و کد گذاری خطوط به منظور نگهداری مسیر

- ویرایش دوم، ژانویه 1972، با عنوان طبقه بندی خطوط به منظور نگهداری مسیر

- ویرایش سوم، ژانویه 1989- ویرایش 4، فوریه 2009 – دیجیتال کردن محتوای ویرایش سوم در قالب جدید (بدون تغییر)

• بدین منظور مفهوم مقدار ترافیک باید استفاده شود تا تاثیر سرعت و میزان اثر سایشی بارمحوری مشخص شود، طبقه بندی با استفاده از یک فرمول برای محاسبه مقدار بار ترافیکی مفهومی (Tf) (تناژ معادل به عنوان جایگزین پیشنهاد می گردد) برای هر بخش خط انجام می شود. Tf = Sv*(Tv + Kt*Ttv) + Sm*(Km *Tm + Kt*Ttm)، این فرمول موارد زیر را در نظر می گیرد:

تناژ ناخالص قطارهای مسافری حمل شده (Tv)، تناژ ناخالص قطارهای باری حمل شده (Tm)، تناژ لکوموتیوهای استفاده شده برای قطارهای مسافری (Ttv)، تناژ لکوموتیوهای استفاده شده برای قطارهای باری (Ttm)، ضریب بارمحوری و سایش بوژی واگن های باری (Km) که بین 1.15 تا 1.45 (بارمحوری 22.5) متغییر و ضریب ترکشن موتور لکوموتیو (Kt) که 1.4 است.

ضرایب سرعت برای سریع ترین قطار مسافری (Sv)، و برای قطار باری معمولی (Sm) بصورت زیر می باشند:

• برای سرعت کمتر از 60 باری و مسافری هردو ضریب (Sv و Sm) برابر 1، برای سرعت بالاتر از 60 و کمتر از 80 باری و مسافری هردو ضریب برابر 1.05، برای سرعت بالاتر از 80 و کمتر از 100 باری و مسافری هردو ضریب برابر 1.15، برای سرعت بالاتر از 100 و کمتر از 130 باری و مسافری هردو ضریب برابر 1.25، برای سرعت بالاتر از 130 و کمتر از 160 فقط مسافری ضریب  (Sv) برابر 1.35، برای سرعت بالاتر از 160 و کمتر از 200 فقط مسافری ضریب  (Sv) برابر 1.4، برای سرعت بالاتر از 200 و کمتر از 250 فقط مسافری ضریب  (Sv) برابر 1.45، برای سرعت بالاتر از 250 فقط مسافری ضریب  (Sv) برابر 1.5     

• خطوط را باید بر اساس ترافیک مفهومی (تناژ معادل) به 6 طبقه از 5 هزار تن تا بیش از 130 هزارتن در روز (سالانه از حدود 1 میلیون تن تا بیش از 33 میلیون تن) تقسیم بندی نمود: گروه (طبقه) 1 بالای 130 (هزار تن در روز)،گروه 2 بین 80 و 130، گروه 3 بین 40 و 80، گروه 4 بین 20 و 40، گروه 5 بین 5 و 20 و گروه 6 کمتر از 5 (هزار تن معادل در روز).

• خطوط هر محور شبکه باید جداگانه ارزیابی و طبقه بندی شوند ولی پیشنهاد می شود خطوط موازی در یک کلاس منظور شوند.

• ترافیک مفهومی (تناژ معادل) همه خطوط باید محاسبه گردد و مرزبندی قسمت ها به مدیران خط (روسای حوزه) سپرده شود.

• با استاندارد کردن طبقه بندی خطوط به این روش در راه آهن های مختلف بر اساس بار ترافیکی و سرعت، مدیران زیرساخت می توانند هزینه های تعمیر و نگهداری را (بر اساس مقایسه سیب با سیب) بهتر ارزیابی کنند. این روش امکان مقایسه معیارهایی مانند هزینه در هر کیلومتر، چرخه عمر، هزینه های نیروی کار، مصرف مواد و پیش بینی بودجه را فراهم می کند. بطور خلاصه، استانداردUIC  با هدف ارائه دستورالعمل های مشترک برای طبقه بندی خطوط راه آهن به منظور تسهیل معیارهای اقتصادی و هزینه فعالیت های تعمیر و نگهداری مسیر بین مدیران زیرساخت است. اساس فنی طبقه بندی در طول چند دهه ، با بروزرسانی مکرر که بر قالب توزیع تمرکز دارند، ثابت مانده است. (در مسیر تهران-مشهد با فرض تکخطه تناژ معادل چنین برآورد می گردد:

• تناژ معادل روزانه (ناخالص) 57570=(120*12*1.4+ 1.45*15000)*1+(90*40*1.4+20000)*1.35، (برابر 14 میلیون تن بارخالص)

به این ترتیب با تناژ معادل فوق، هر خط این مسیر دوخطه در طبقه 4 (بین 20 و 40 هزار تن در روز) قرار گرفته و هزینه نگهداری آن کاهش خواهد یافت. طبقه بندی خطوط از منظر نگهداری از محورهای ابلاغی اداره کل خط به مدیران نواحی در پایان دهه هفتاد بود که برای احداث و بهره برداری نیز اهمیت و اثر بالایی دارد (تین 236718، 239012، 259588 و 262458).

ارزیابی و طبقه بندی خطوط با این استاندارد سبب کاهش هزینه و افزایش بهره وری مواد، ماشین آلات و نیروی انسانی می شود.

فایل پیوست را از اینجا دریافت کنید.