امیدواری کره جنوبی به افزایش زاد و ولد با قطارهای سریع السیر جدید

کره جنوبی در حال راه اندازی قطارهای سریع السیر جدیدی است که زمان رفت و آمد بین مرکز سئول و حومه آن را به شدت کاهش می دهد. مقامات امیدوارند این پروژه جوانان بیشتری را ترغیب کند تا زندگی در خارج از شهر را در نظر بگیرند و تشکیل خانواده دهند.

به گزارش تین نیوز به نقل از یورو نیوز، کره جنوبی پایین ترین نرخ زاد و ولد در جهان را دارد و جوانان این کشور اغلب به رفت و آمدهای طولانی و خانه های کوچک و گران قیمت در کلان شهر سئول (که تقریبا نیمی از جمعیت را در خود جای داده) به عنوان دلایل اصلی ازدواج نکردن و تشکیل خانواده اشاره می کنند.

یون سوک یول، رئیس جمهوری کره جنوبی روز جمعه بخشی از اولین خط را افتتاح کرد که زمان رفت و آمد از محله سوسئوی پایتخت به شهر اقماری دونگتان را از ۸۰ دقیقه فعلی با اتوبوس به ۱۹ دقیقه کاهش می دهد.

رئیس جمهور کره جنوبی همچنین اضافه کرد که «کاهش زمان رفت و آمد به مردم این امکان را می دهد تا صبح ها و عصرها زمان بیشتری را با خانواده خود بگذرانند.»

این خط قرار است روز شنبه افتتاح شود و مقامات می گویند پس از راه اندازی کامل، جی تی ایکس GTX یکی از سریع ترین سیستم های حمل ونقل زیرزمینی جهان خواهد بود و قطارها با سرعت ۱۸۰ کیلومتر در ساعت (۱۱۲ مایل در ساعت) حرکت خواهند کرد.

تحلیلگران می گویند، خانه در کره جنوبی بسیار گران است و قیمت متوسط خانه ها پس از افزایش ۴۵ درصدی طی پنج سال، در ژوئن ۲۰۲۱ به اوج خود رسید. سئول به طور خاص شهر بسیار گرانی است و به گفته تحلیلگران، از نظر نسبت قیمت به مساحت، یکی از بدترین گزینه ها در میان اقتصادهای پیشرفته است.

پارک سانگ-وو، وزیر زمین کره جنوبی به رویترز گفت که GTX به جوانان این امکان را می دهد تا خانه هایی دور از پایتخت را در نظر بگیرند بدون اینکه مجبور باشند ساعت ها در رفت و آمد بمانند. او افزود زمانی که صرفه جویی می شود، می تواند صرف خانواده شود.

وزیر گفت: «برای مثال، با دو ساعت رفت و آمد در مسیر خانه، چطور کسی می تواند برای بچه وقت بگذارد؟ هدف این است که به مردم بعد از کار زمان فراغت بیشتری بدهیم.»

با این حال، برخی تحلیلگران معتقدند که GTX می تواند با جذب بیشتر مردم به پایتخت شلوغ، باعث افول مناطق روستایی کره جنوبی شود.

کیم جین-یو، استاد برنامه ریزی شهری و مهندسی حمل ونقل در دانشگاه کیونگی، گفت: «برای احیای شهرهای منطقه ای که با خطر نابودی مواجه هستند، مهم ترین کار این است که سایر مناطق را نیز به زیرساخت های مشابه حمل ونقل عمومی مجهز کنیم.»