چرا هواپیمای ۳۷۰ مالزی هنوز پیدا نشده؟
تین نیوز | نخست‌وزیر مالزی چند هفته پس از آغاز جستجو برای یافتن هواپیمای ۳۷۰ خطوط هوایی مالزی و ۲۳۹ سرنشینش، اعلام کرد براساس داده‌های ماهواره‌ای این هواپیما در جایی از اقیانوس هند سقوط کرده‌است.
اكنون هفت ماه از پرواز و ناپدید شدن این هواپیما می‌گذرد و كوچكترین نشانه‌ای از هواپیما یا مسافرانش به دست نیامده‌است و جستجو برای یافتن تكه‌های هواپیما تنها مشتی زباله را در دست جستجوگران به‌جا گذاشته‌است.
آخرین مرحله جستجو برای یافتن این هواپیما توسط كشتی GO Phoenix در سواحل غربی استرالیا آغاز شده‌است. در ابتدا كشتی‌ها ده‌ها هزار مایل از بستر اقیانوس، جایی كه گمان می رود هواپیما در آن سقوط كرده‌باشد، را جستجو كردند اما این منطقه اكنون كوچكتر شده و وسعت فضای جستجوی كشتی‌ها به 60 هزار كیلومتر رسیده‌است.
هیات امنیت حمل‌و‌نقل استرالیا كه انجام این جستجو‌ها را به عهده دارد می‌گوید دشواری‌هایی كه این عملیات را احاطه‌كرده‌اند قابل درك نیستند.
درحین جستجو برای یافتن این هواپیما، آتشفشان‌های خاموش، حفره‌ها و دره‌های بزرگی در بستر اقیانوس كشف شدند. این نقشه‌برداری امری ضروری بود زیرا ساختار این بخش از بستر اقیانوس تا پیش از آغاز جستجو‌ها كاملا ناشناخته بوده‌است. دلیل ناشناخته ماندن این بخش از اقیانوس عمق زیاد آن است كه مانع از مطالعه و بررسی دقیق آن می‌شود.
درحقیقت اطلاعات بشر از سطح ماه بسیار بیشتر از اطلاعات وی از بستر اقیانوس‌ها است زیرا اقیانوس‌ها نزدیك به 90 درصد از زمین را در اشغال خود درآورده‌اند و مطالعه روی بخش بزرگی از این سطح وسیع بسیار دشوار است.
به گفته محققان، از آنجایی كه انسان در این بخش از سیاره زمین میدان دید بسیار كمی دارد، میزان اكتشافات و نمونه‌برداری از آن نیز بسیار كاهش می‌یابد و ناتوانی در یافتن هواپیمای 370 نیز تاییدی بر همین موضوع است.
اگرچه همواره گفته می‌شود كه نقشه حدود پنج‌درصد از بستر اقیانوس تهیه شده‌است، اما دانشمندان می‌گویند تنها كمتر از یك درصد از این نقشه‌ها دیده شده‌اند. حفره چلنجر در گودال ماریانا در عمق 10 هزار و 908 متری از سطح آب قرار گرفته‌است، عمقی كه ماهی‌ها توان زندگی در آن را ندارند و تنها می‌تواند زیستگاه ریزجانداران و نرم‌تنان باشد.
ناتوانی انسان در دستیابی به چنین اعماقی از دریا دلیل اصلی ناشناخته‌ماندن آن است. دانشمندان برای مطالعه اعماق با محدودیت‌هایی تكنولوژیكی،روباتیكی، تصویربرداری و مهندسی مواجهند.
اولین مشكل برای اكتشاف و جستجو برای یافتن جسمی مانند یك هواپیما در اقیانوس‌های عمیق، بیكرانگی سطح آب دریاها است. به گفته دانشمندان، مانند این است كه بخواهیم مورچه‌ای را در میان یك زمین فوتبال پیدا كنیم.
ساخت ماشین‌هایی كه بتوانند خود را به كف اقیانوس برسانندنیز خود چالشی متفاوت و بزرگ محسوب می‌شود. در ازای هر 10 متر، فشار آب دریا یك اتمسفر افزایش پیدا می‌كند. با توجه به این موضوع، می‌توان حدس زد كه بدنه ماشین یا بدن انسان برای وارد شدن به اعماق اقیانوس‌ها باید تحت چه فشار شدیدی قرار بگیرد. ماشین‌هایی كه به این عمق وارد می‌شوند باید از وزنی كم و استحكامی بالا برخوردار باشند. تیتانیوم درحال حاضر بهترین گزینه‌ایست كه می‌توان برای ساخت چنین دستگاه‌هایی از آن استفاده كرد.
به گفته دانشمندان،سرعت بالای توسعه تكنولوژی باعث شده همه تصور كنند كه نسل بشر همه‌چیز را می‌داند و می‌شناسد، اما حقیقت این است كه هنوز پدیده‌های ناشناخته زیادی برای شناسایی و اكتشاف وجود دارند،نقاطی كه چندان دور از ذهن نیستند، و حتی از محل زندگی ما نیز دور نیستند و زمانی خود را نشان می‌دهند كه اتفاقی مانند ناپدید شدن هواپیمای مسافربری 370 مالزی رخ می‌دهد. در این شرایط است كه ناتوانی و نادانی انسان خود را نمایان می‌سازد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.