◄ اعتراض و پافشاری رانندگان روی مطالبات خود؛ تلنگر به سیستم مدیریتی حمل و نقل

فروغ فاریابی: باید از رانندگانی که با اعتراض و پافشاری روی مطالبات خود تلنگری به سیستم مدیریتی حمل و نقل (سازمان های دولتی ذیربط و صنوف)، وارد کردند، تشکر کرد.

نباید فرصتی را که رانندگان برای اصلاح امور کشور ایجاد  کرده اند و آثار آن را در تکاپوی مسئولان در برگزاری جلسات پی در پی  و تصمیمات دلگرم کننده می بینیم، به آسانی از دست داد.

اعتراضات رانندگان با وجود ایجاد  نگرانی های جدی در انتقال کالاهای مورد نیاز هموطنان،  در صورت عدم اتخاذ تدابیر ریشه ای و اصولی،  احتمال وخامت اوضاع در آینده را هشدار می دهد. این وخامت ممکن است به دلیل فداکاری و نجابت رانندگان به شکل اعتراض و دست کشیدن از کار، بروز نکند ولی هر شکل دیگر آن به مراتب زیانبارتر از اعتراض محدود این عزیزان خواهد بود. آنگاه دیگر ممکن است هیچ پیشنهادی به درد هیچ یک از طرفین نخورد.

همین الان زمان تغییرات بنیادی در مناسبات حمل و نقل است.

شناخت دقیق منشأ مشکلات و اعلام صادقانه آنها، قدم اول در جهت حل آنهاست.

سوالاتی هست که یافتن  پاسخ آنها، به ریشه یابی مشکلات کمک می کنند.

چرا فقط رانندگان معترضند؟ آیا شرکت های حمل و نقل، یا بازارگاه ها هم معترضند؟

چرا ارکان حمل و نقل نتوانسته اند در این اعتراضات با هم هم نوا شوند؟  وقتی مبنای گردش مالی و درآمد در حمل و نقل، "کرایه حمل" است، تاخیر یا عدم تناسب آن باید سایر ارکان حمل و نقل را نیز دچار مشکل کند. چرا شرکت ها از عدم به روز رسانی نرخ تن کیلومتر و تاخیر در پرداخت ها متضرر نمی شوند؟  

کرایه رانندگان، کم یا زیاد، چه مسیری را طی می کند که به موقع به جیب رانندگان واریز نمی شود؟

آیا احتمال ندارد تورم کمر شکنی که بر زندگی همه مردم سایه افکنده، چاره اندیشان  و تصمیم گیران را گمراه کند؟ و به دام راهکارهای موقتی بیندازد؟ 

فارغ از بروزرسانی تن کیلومتر که در حال حاضر ضروری تشخیص داده شده، چرخه مالی حمل و نقل چه مسیری را طی می کند  و در مسیر خود با چه دست اندازهایی برخورد می کند که با وجود توافقات و تعهدات مکتوب بین صاحبان کالا (فرستنده یا گیرنده) و حمل کنندگان آن، صحبت از عدم پرداخت به موقع به میان می آید؟ 

ای کاش می شد به جریان های مالی هم ماده حاجب یا آشکارساز اضافه می کردند تا معلوم می شد گیر و گرفتاری ها کجاست؟ 

(بنا به تجربه شخصی در زمان مسئولیتم یکی از بدحساب ترین مشتریان حمل و نقل، کالاهای دولتی یا صاحبان کارخانجات بزرگ وابسته به دولت بودند. رانندگان و شرکت های حمل و نقل استان آذربایجان غربی چالش آزاردهنده و پرونده های ارجاع داده شده به کمیسیون های ماده 11 و 12 در خصوص پرداخت کرایه سیب زیر درختی را به یاد دارند. همچنین عدم رغبت به حمل کالای اساسی مربوط به جهاد کشاورزی  از بندر امام به دلیل طولانی بودن فرآیند پرداخت که سازمان راهداری را وادار به دادن امتیازهایی به رانندگان می کرد که بعضا آن امتیازات هم به تمامی اعطا نمی شد نیز از یاد نرفته است.) 

به نظر می رسد اگر به مشکلات حمل و نقل با یک دید جامع نگر و سیستمی نگاه نکنیم، ناچار به راه حل های مقطعی و جزئی دست خواهیم زد که بعد از مدتی مجددا بازتولید خواهند شد. افزایش دریافتی رانندگان ممکن است مدتی رضایتمندی ایجاد کند ولی نشتی موجود یا نادرستی ساز و کارها باز هم به نفع سوداگران تمام خواهد شد. اکنون رانندگان با بلند کردن صدای اعتراض، فرصت حل مشکلات صنعت حمل و نقل کشور و بازنگری مناسبات ذینفعان و اصلاح فرآیندهای آن را ایجاد کرده اند. دیگر چه اتفاقی باید بیفتد که مدیران و متخصصان و صاحبنظران دلسوز را وادارد تا به کمتر از  حذف سوداگران از صنعت حمل و نقل رضایت ندهند؟ وقت آن است که در همراهی با رانندگان معترض رانت جویان را معرفی کنند و رانت خوارانی را که  قوانین و مقررات را دور می زنند و به درآمدهای بی حساب و بدون زحمت می رسند و شاید مسببان پنهان این اوضاع هستند را حذف کنند تا سه جریان اصلی حمل و نقل یعنی جریان مالی، جریان  واقعی کالا و جریان داده  و اطلاعات، با هم همخوانی داشته باشند. 

به امید بهره مندی اقتصاد کشور از ظرفیت های بی نظیر صنعت حمل و نقل در پرتو بازنگری و بازتعریف مناسبات آن.