سهم توسعه حمل و نقل هوایی از کل اعتبارات عمرانی کمتر از نیم درصد
صنعت هوانوردی کشورمان با وجود پیشینه ۱۰۰ ساله، با چالش های زیادی مواجه است. هرچند تحریم های طولانی مدت در سال های گذشته باعث ایجاد چشم انداز منفی نسبت به این صنعت شده است، اما انتظار می رود در برنامه هایی همچون برنامه هفتم پیشرفت، به صنعت هوانوردی و مسائل مرتبط با آن توجه جدی داشته باشیم.
صنعت هوانوردی کشورمان با وجود پیشینه ۱۰۰ ساله، با چالش های زیادی مواجه است. هرچند تحریم های طولانی مدت در سال های گذشته باعث ایجاد چشم انداز منفی نسبت به این صنعت شده است، اما انتظار می رود در برنامه هایی همچون برنامه هفتم پیشرفت، به صنعت هوانوردی و مسائل مرتبط با آن توجه جدی داشته باشیم.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایرنا، پیشینه صنعت هوانوردی در ایران به سال ۱۳۰۴ هجری شمسی بازمی گردد، زمانی که حق انحصاری تأسیس شبکه پروازی به شرکت هواپیمایی یونکرس آلمان واگذار شد. صنعت هواپیمایی به عنوان یکی از مهم ترین حوزه های فناوری با سطح پیچیدگی بالا، با چالش های زیادی مواجه است. تحریم ها و محدودیت های مستقیم و غیرمستقیم، یکی از دشواری های عمده در راستای توسعه این صنعت به شمار می رود و برخی کارشناسان بر این باورند که تحریم های طولانی مدت باعث ایجاد چشم انداز منفی نسبت به صنعت هوانوردی شده است.
بر اساس گزارش انجمن بین المللی حمل ونقل هوایی (یاتا) در سال ۱۹۳۷، ایران در زمینه خدمات بین المللی و داخلی در حوزه جابه جایی و حمل مسافر و بار هوایی، تقریباً در سطحی همپای ترکیه و بالاتر از عربستان قرار داشت. رویکردهای حاکم بر حمل و نقل هوایی و کمبود آینده نگری برای این صنعت نشان دهنده عدم وجود استراتژی و اهداف مشخص است.
توسعه نامتوازن بخش حمل و نقل و سهم پایین حمل و نقل هوایی از بودجه های سالانه، در مقایسه با سایر اشکال حمل و نقل مدرن، مشهود است. به عنوان مثال، سهم توسعه حمل و نقل هوایی از کل اعتبارات عمرانی کمتر از نیم درصد بوده و توجه بیشتری به توسعه حمل و نقل جاده ای معطوف شده است.
علاوه بر این، در بخش حمل و نقل هوایی نیز، تمرکز بر ساخت فرودگاه ها بر توسعه ناوگان و تجهیزات غالب شده است. خرید و فروش هواپیما و قطعات آن یک امر انحصاری است که تحت تأثیر شرایط جهانی و بین المللی این صنعت قرار دارد. صنعت هواپیمایی به دلیل حاکمیت قوانین و مقررات بین المللی و نیز سازمان های جهانی مانند ایکائو و یاتا، یک صنعت بین المللی محسوب می شود. این صنعت همچنین یکی از پیشرفته ترین صنایع دنیا بوده و در زمره صنایع های تک قرار دارد که در لبه فناوری قرار دارد.
متأسفانه در متن برنامه هفتم توسعه، به صنعت هوانوردی و مسائل مرتبط با آن توجه جدی نشده است. به نظر می رسد که در این برنامه، کلی گویی در خصوص الزامات صنعت هوانوردی صورت گرفته و پیشنهادات اجرایی مبتنی بر داده های ملموس دیده نمی شود.
