| کد خبر: 91476 |

◄رمضان فرصتی آسمانی برای پرهیزگاری اجتماعی

وبلاگ تین‌نیوز، فریدون اروجلو | ماه رمضان، ماه میهمانی خدا، فرصتی است تا همه ی انسان ها غبار از جان و روح برگیرند و صفایی دوباره به خود دهند، روزه، اساس تقوا، تربیت، تغییر و بازنگری در خویشتن خویش و رعایت نظم در رفتارهای اجتماعی و در نهایت دریافت انرژی معنوی برای سپری نمودن بقیه ایام سال به شمار می رود، به عبارتی دیگر در ماه رمضان با استفاده از فرهنگ نجات بخش روزه داری می توان خود و جامعه را تربیت کرد و انتظاراتی عدالت خواهانه در جهت تلطیف فضای عمومی از جامعه ی روزه دار داشت.

در قرآن کریم در باب علت روزه داری چنین می خوانیم "ای کسانی که ایمان آورده اید روزه بر شما مقرر شده چنان که بر پیشینیان شما مقرر شده بود باشد که پرهیزگاری کنید".
پرهیزگاری در فرهنگ اسلامی صبوری در برابر خواسته های نا بجا و حد نگاه داشتن حرمت و حریم پروردگار معنا شده، ملکه ئی درونی که در اثر تن دادن به اوامر و نواهی او در انسان پدید می آید.

بی تردید پرهیزگاری دارای دو جنبه است، نخست پرهیزگاری فردی و پیدایش ملکه ی تقوا در انسان که مربوط به رابطه ی انسان و خداوند است.

دوم پرهیزگاری اجتماعی، یعنی تن دادن به فرامین الهی و خویشتنداری در عرصه و صحنه ی اجتماعی، رعایت حد و حقوق دیگران که اهمیت آن از اهمیت پرهیزگاری فردی کمتر نیست.
این نوع پرهیزگاری را می توان نوعی امر به معروف به شمار آورد که زمینه ساز نظم اجتماعی و رعایت حق الناس محسوب می شود.


چه آنکه صائم علاوه بر تن سپردن به فرامین الهی، موجب بسط این فرهنگ در جامعه می شود به دیگر سخن امساک و بازایستادن از خوردن و آشامیدن هرچند امری سلبی ست و به قول حقوقدانان ترک فعل است اما در عین حال تاثیر ضمنی خود را بر اجتماع انسانی خواهد گذاشت. بنابراین رفتارهای منجر به پرهیزگاری اجتماعی چنان که گفته شد نیز به نظم اجتماعی که ناشی از امساک اجتماعی مسلمانان است، نوعی هم افزایی ناخوادآگاه و گاه خودآگاه را سبب می شود که بالمال منجر به تقویت رفتارهای اجتماعی و ایجاد نظم در جامعه خو اهد شد.

از جمله بلاهای بارزی که امروزه در جامعه شهری ما به چشم می خورد عدم پرهیزگاری و خویشتن داری در جاده ها و خیابانها و بی توجهی به اصول و قوانین راهنمایی و رانندگی در معابر شهری و بین شهری است.

متاسفانه بکار گیری فرهنگ رانندگی که لازمه ی آن رعایت پرهیزگاری وتقوای اجتماعی، حفظ حریم افراد و توجه به حقوق انسانی و شهروندی است به هیچ وجه در لایه های مختلف جامعه و کشور ما مورد توجه و مداقه قرار نمی گیرد ! برای رعایت حق شهروندی و حقوق فردی و برقراری برخورد های لطیف انسانی و قانون مداری در هر جایگاهی که باشیم لازم است صبور باشیم و تقوای اجتماعی را تمرین کنیم، بدون تمرین نمی شود از مدارا و بردباری در صحنه های اجتماعی بهره ای برد.

چه زمانی برای این تمرین بهتر از ماه رمضان؟؟برای تمرین این فضیلت اخلاقی که لازمه ی رعایت فرهنگ ترافیک، احترام به حقوق دیگران و رها شدن از گره ی کور نا به سامانی اجتماعی و به خطرانداختن جان انسانهای بیگناه در جاده های شهری و بین شهری است باید از هر فرصتی بهره برد و رمضان فرصتی آسمانی برای ایجاد چنین رفتارهایی است.

ماه رمضان یعنی ماه تمرین خوب بودن، از جمله ی بهترین فرصت ها در این خصوص است...

خواندنی ها

ارسال نظر

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.

  • تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.

  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

  • انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.

  • جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.

  • کارشناس 0 0

    نگارنده ی محترم توجه بفرمایند که در ینگه دنیا، نیمه شب، رانندگان پشت چراغ قرمز می ایستند! و بسیاری از اخلاق اجتماعی مثبتی که متاسفانه برخی از ما با سالها روزه داری(البته صرفا گرسنگی و تشنگی بیهوده) بدست نمی آوریم! چون ریب و رنگ ریاکاری در آن از حد ریب گذشته و شرک جلی شده! را با تمام عبادات مان۰ شکل و صورت عبادت) همراه و عجین کرده اییم. اینکه اگر روزه داری کنید _ آنگاه بعد از ماه رمضان پرهیزگاری اجتماعی تان غلیان می کند _ حکم زیاد درستی نیست! این کشور، بزرگترین آمار " دروغگویان " را دارد، که دروغ سرمنشا اصلی و اساسی تمام تخلفات و گناهان است! سالها هزینه های فرهنگی و …متاسفانه نتوانسته است ما را _ حتا _ تا حد ساکنین کشورهای دیار کفر و الحاد به رعایت قوانین " انسانی "(قوانین اجتماعی و دینی پیش کش) عادت دهد یا ملزم کند، سالهاست سعی داریم " انسان بودن " و رعایت قوانین اجتماعی و بشری " را که در همه جای دنیا، فضیلت محسوب می شود را به مسائل دینی ربط بدهیم ولی چنین نشده است! سالهاست که سعی داریم بگوییم آنها _ چون روزه نمی گیرند و مثل ما عبادت نمی کنند در نکبت و گناه و هرج و مرج و از بین رفتن کانون خانواده و …و فساد و مصیبت گرفتارند، اما نتایج اخیر(گزارش وزیر محترم کشور از پنج گانه ی شوم اجتماعی طلاق اعتیاد، بی کاری، زندان، و..) نشان می دهد، خیلی هم اینطور نیست، من بسیاری را در محیط دانشگاه می شناسم که اگر چه روزه نمی گیرند!(به هر دلیلی) ولی بسیار آدمیزاده تر از بسیاری از کسانی اند که این مسائل را رعایت می کنند _ رعایت حقوق شهروندی، پرهیزگاری اجتماعی و احترام به قانون و مهمتر از همه احترام به حقوق بشری و انسانی یکدیگر، تالی بلافصل و حتمی روزه داری نیست، توجه داشته باشید که " ریاکاری " و " ریاورزی " و عادت به این طاعون اجتماعی، هیچ الزامی برای این ادعا نگذاشته است، اگر روزه داری هایمان، طی سالها، جواب داده بود، اکنون این آمارهای دهشتناک طلاق و تخلف و قانون شکنی و اعتیاد و زندان مان نبود! اگر روزه داری های اکثریت ما، صرف گرسنگی و تشنگی کشیدن نمی بود، مسلما حال جامعه ایران، اینقدر وخیم نبود! گر مسملمانی ازین است که حافظ دارد وای اگر از پس امروز بود فردایی