◄ آیا شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران از بین خواهد رفت؟

طول عمر تعداد اندکی از شرکت های بزرگ‌، از 40 سال فراتر می رود‌. شرکت رویال داچ شل در تحقیقی که به سال ۱۹۸۳ انجام داده بود، اعلام نمود که یک سوم شرکت هایی که در دهه هفتاد میلادی در لیست برترین های شرکت فورچون بوده اند، از بین رفته اند‌.

تحولات دهه های اخیر شتاب از بین رفتن شرکت های کوچک و بزرگ در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را افزایش داده و هر ساله شاهد اضمحلال غول های عرصه صنعت و تجارت هستیم‌.

در اکثر شرکت هایی که از بین می روند، از مدت ها قبل، شواهد فراوانی نامطلوب بودن اوضاع شرکت را نشان می دهند‌، شواهدی که اغلب از دید مدیران شرکت پوشیده نیستند‌، اما به دلایل متعددی مورد بی اعتنایی قرار می گیرند‌.

به نظر می رسد که در شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران‌، چندی است که از مدیران میانی تا کارشناسان با تجربه‌، از کارکنان ستادی تا نیروهای عملیاتی صف به گونه ای اعتقاد دارند که شرکت در ورطه جدی روزمرگی و انفعال گرفتار آمده و انسجام لازم را برای موفقیت های مورد انتظار ندارد‌.

رفت و آمد مدیران ناکارآمد در سطوح مختلف شرکت‌، تصویر ذهنی مبهم مدیران میانی حرفه ای و متخصصان امور هوانوردی و فرودگاهی از آینده شرکت‌، فاصله گرفتن از روندها و پارادیم های صنعت‌، فقدان آرمانی مشترک‌، عدم اهتمام به نوآوری و یادگیری واقعی و پرداختن به موضوعات سطحی به جای مسائل استراتژیک از جمله متعدد عوامل مهمی خواهند بود که موجب خواهند شد عمر شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران در سال های آتی نتواند به نیمی از عمر یک انسان معمولی برسد و یا اینکه با ضرب و زور مستندسازی و تظاهر همانند بسیاری از شرکت ها در حالتی نزدیک به ورشکستگی دوران افول خود را با استقراض و فروش مستغلات سپری نماید‌.

برای پیشگیری از آینده ای محتوم که بنام اضمحلال واقعی‌، مدیران شرکت مذکور باید با رویکردی متفاوت نسبت به مسائل شرکت و اقداماتی هوشمندانه و به دور از شعارگرایی و تجویز مسکن های مقطعی‌، نسبت به آسیب شناسی وضع موجود پرداخته‌، جراحی جدی را در دستور کار قرار دهند‌.

* کارشناس صنعت هوانوردی