مدیر سازمان باشیم نه مدیر سازِ مان

رفتار مدیران سازمان ها در نقش رهبر و پیشرو همواره مورد توجه و تامل کارکنان و تمامی ذینفعان درون و برون سازمانی است.

مدیران سازمان ها آمده اند تا در مسیر تحقق اهداف یک مجموعه و منطبق با اسناد بالادستی و قوانین موضوعه مرتبط با چارچوب کاری سازمان فعالیت کنند.

در یک مجموعه اقتصادی و صنعتی به عنوان یکی از سازمان های مرسوم، مدیران سازمان می بایستی بیش از پیش در جهت تحقق حداکثر منافع سهامداران تلاش کنند و با استمداد از قوانین و رویه های حاکمیت شرکتی بیشترین شفافیت در عملکرد و تصمیمات را رقم بزنند.

 توجه به ارکان توسعه پایدار و فعالیت اقتصادی با نگاهی درست به محیط زیست و زیستِ محیط انسانی جوامعِ محلی برایشان یک اصل انکار ناشدنی است!

آنچه در عمل و گاها مشاهده می شود اینست که مدیران سازمان به جای تحقق اهداف عالیه و حرکت در آن مسیر، سازی ناسازگار با اهداف سازمان را کوک‌ کرده  و از جایگاه مدیریتی خود در مسیر توسعه تعاملات سیاسی، اجتماعی و لابی با ارکان قدرت استفاده و به گونه ای خواسته و ناخواسته برخی منافع و انتظارات نامشخص صاحبان ثروت را پیگیری می کنند!

مدیرانی که به جای  مدیریت در سازمان به کوک کردن سازِشان می پردازند، دچار برخی اقدامات و رویکردهایی به شرح زیر می شوند:

۱.پول پاشی در مسیر جهت دهی به افکار عمومی و ایجاد حلقه رسانه ای خاص!

۲.تهدید و تحدید منتقدان و تطمیع مریدان!

۳. استفاده از رانت اطلاعاتی در جهت حفظ منافع باند و گروه خاص!

۴. توسعه فرهنگ چاپلوسی و فرسایش فرهنگ نقد و نقد پذیری

۵. خودی و غیر خودی کردن افراد در سازمان ها

۶.بازی با افکار عمومی و استفاده از ظرفیت ذی نفوذان در جوامع محلی در راستای منافع غیر سازمانی

۷. ایجاد تعارض در مصالح سازمان و مصالح فردی و قبیله ای 

و...

در این بین نیز هستند مدیرانی که با خلوص نیت و صداقت نفس همواره خود را جزو و بخشی از سازمان می دانند و هر شب با رویای بهبود مستمر و همه جانبه سازمان به خواب می روند!