در برابر تحریم های اروپا ما هم تنگه هرمز را ببندیم!
اتحادیه اروپا با صدور بیانیه ای از تحریم سه شرکت هواپیمایی ایران خبر داده.
برای ایران اسلامی با اقتدار مثال زدنی و کم نظیری که از آن برخوردار است، شایسته نیست و به اصطلاح خیلی افت دارد که سران بی هویت کشورهای اروپایی و همپیمان اسرائیل وحشی و جنایتکار دست به تحریم هوایی کشورمان بزنند و از این سوی با هیچ واکنش پشیمان کننده ای روبه رو نشوند.
به گزارش تین نیوز به نقل از کیهان، حسین شریعتمداری نوشت:
اتحادیه اروپا با صدور بیانیه ای از تحریم سه شرکت هواپیمایی ایران خبر داده و اعلام کرده است؛ « سه شرکت هواپیمایی ایران ایر، ماهان ایر و هواپیمایی ساها، به علت آن که موشک ها و پهپادهای ساخت ایران را به روسیه منتقل کرده اند مورد تحریم این اتحادیه قرار گرفته و نمی توانند به کشورهای اروپایی پرواز کنند»!
همه شواهد به وضوح حکایت از آن دارند که اتهام حمل موشک و پهپاد به روسیه! فقط یک بهانه است و این اقدام اتحادیه با هدف حمایت از رژیم وحشی و جنایتکار صهیونیستی صورت می پذیرد و بازتاب خشم دولت های اروپایی از ایران اسلامی، به علت دفاع جانانه از مظلومان لبنان و فلسطین است.
برای ایران اسلامی با اقتدار مثال زدنی و کم نظیری که از آن برخوردار است، شایسته نیست و به اصطلاح خیلی افت دارد که سران بی هویت کشورهای اروپایی و همپیمان اسرائیل وحشی و جنایتکار دست به تحریم هوایی کشورمان بزنند و از این سوی با هیچ واکنش پشیمان کننده ای روبه رو نشوند.
تنگه هرمز، دومین تنگه پرترافیک دنیاست که روزانه نزدیک به ۱۸ میلیون بشکه نفت که معادل ۴۲ درصد نفت خام حمل شده جهان توسط نفتکش هاست، از آن عبور می کند. جمهوری اسلامی ایران با استناد به کنوانسیون های ۱۹۵۸ ژنو و ۱۹۸۲ جامائیکا که موضوع آن «نظام حقوقی آبراه های بین المللی و حق عبور کشتی هاست» حق دارد و می تواند در صورتی که منافع ملی خود را در مخاطره ببیند، تنگه هرمز را به روی کشتی های نفتکش و حتی کشتی های حامل کالای تجاری و تسلیحاتی کشورهای متخاصم (در اینجا کشورهای عضو اتحادیه اروپا) ببندد و دلیلی ندارد که این کشورها از تنگه ای که در آب های سرزمینی کشورمان قرار دارد اجازه عبور داشته باشند. مواد ۱۴ تا ۲۳ از کنوانسیون ژنو و مواد ۱۷ تا ۲۷ کنوانسیون جامائیکا، بر این حق مسلم برای کشورهای ساحلی آبراه تاکید و تصریح دارد و در ماده ۱۶ کنوانسیون آمده است که « تشخیص بی ضرر بودن و یا خسارت بار بودن عبور کشتی ها» بر عهده کشور ساحلی آبراه هاست.
