◄ محور ترانزیت جهان نیستیم
بنیان گذار کریدور شمال جنوب ایران هند و روسیه بوده اند اما رونق این کریدور ترانزیتی را نباید به تجارت بین هند و روسیه گره زد.
در حالی که برخی کارشناسان تصمیم هند و روسیه برای راه اندازی مسیر دریایی چنای - ولادی وستوک را رقیبی دیگر برای کریدور شمال جنوب تلقی می کنند، شماری دیگر از کارشناسان نیز می گویند دو کشور برای حمل مستقیم و بدون نیاز به کشور ثالث به توافق رسیده اند و کشور ثالثی جایگزین ایران نشده که نگران باخت ایران در صحنه ترانزیت باشیم.
به گزارش تین نیوز، مدتی پیش وزیر بنادر، کشتیرانی و آبراه های هند از تصمیم دهلی نو و مسکو برای استفاده از مسیر بین بندر چنای و بندر ولادی وستک در جهت توسعه تجارت و تسهیل و تسریع جابجایی کالاها بین دو کشور خبر داد.
بیشتر بخوانید:
◄ روابط تجاری ایران و روسیه: در تجارت بین کشورها، رفاقت معنا ندارد
به دنبال انتشار این خبر، برخی کارشناسان در مورد آینده کریدور شمال جنوب و احتمال دور زدن ایران توسط دو کشور هند و روسیه ابراز نگرانی کردند این در حالی است که خسرو سرایی کارشناس لجستیک معتقد است: این مسیر جدید اصولا ترانزیتی نیست دو کشور روی مسیر جدیدی برای حمل مستقیم و بدون نیاز به کشور ثالث به توافق رسیده اند و کشور ثالثی جایگزین ایران نشده که نگران باخت ایران در صحنه ترانزیت باشیم.
وی گفت: کشورهای هند و روسیه کشورهای پهناور در طول و عرض جغرافیایی و پراکندگی صنعتی؛ معدنی؛ نفت و گاز در قلمروی خود هستند و اقتصادی بودن لجستیک حمل و نقل در کل مسیر زنجیره تامین؛ مسیر تجارت را مشخص می سازد.
او ادامه داد: هر چند بنیان گذار کریدور شمال جنوب ایران هند و روسیه بوده اند اما رونق این کریدور ترانزیتی را نباید به تجارت بین هند و روسیه گره زد؛ کشورهای دیگر محصور در خشکی در غرب دریای خزر و کشورهای حاشیه خزر نیز می توانند نقش مهمی در رونق هر چه بیشتر این کریدور داشته باشند.
این کارشناس با تاکید بر این که برای دسترسی به منافع ملی کافی است مقداری واقع بین باشیم، افزود: همچنین لازم است به عقل تجاری کشورها که حتما مبتنی بر مدل های ارزیابی اقتصادی حمل؛ مسیرهای بهینه تجاری را انتخاب می کنند احترام بگذاریم مگر آنکه مسیر ایران هم در مدل های اقتصادی حرفی برای گفتن داشته باشد.
سرایی عنوان کرد: کافی است رفتار دو کشور روسیه و هند یا کشورهای دیگر برای انتخاب مسیر تجارت بین آن دو کشور را در وهله اول خصمانه تلقی نکنیم و سپس با استفاده از الگوهای زنجیره تامین و مدل اقتصادی انتخاب مسیر و نهایتا هزینه فایده به تحلیل بپردازیم تا به پاسخ های روشن تری دست یابیم و پیش شرط تمامی آنها این است که این پندار خام محور عالم بودن را کنار گذاشته و با تغییرات محیط پیرامونی واقعی برخورد کنیم.
وی در ادامه به تحلیل شرایط کریدور ترانزیتی شمال جنوب پرداخت و گفت: کریدور ترانزیتی شمال جنوب، به طور معمول، مسیر کوتاه تری برای حمل و نقل بین هند و روسیه ارائه می دهد. این کوتاه شدن مسیر، زمان و هزینه های حمل و نقل را کاهش می دهد.
او افزود: استفاده از کانال سوئز و مسیر دریایی چنای - ولادی وستک برای هند و روسیه به معنای وابستگی به مسیر دریایی است که ممکن است به دلیل مسائل امنیتی یا سیاسی محدود شود. اما استفاده از کریدور ترانزیتی شمال جنوب، این وابستگی را کاهش داده و راه های برون یابی بیشتری را برای حمل و نقل فراهم می کند.
این کارشناس عنوان کرد: استفاده از کریدور ترانزیتی شمال جنوب، امکان استفاده ترکیبی از مدهای حمل و نقل مختلف را می دهد، از جمله راه های زمینی، دریایی و هوایی. این به کشورهای هند و روسیه این امکان را می دهد تا بر اساس نیازهای خود راه های مناسبی را انتخاب کنند و از ارتباطات بین المللی بیشتری استفاده کنند.
سرایی تاکید کرد: استفاده از کریدور ترانزیتی شمال جنوب، برای هند و روسیه به عنوان مسیری جدید و جایگزین، منابع ورودی تازه و متنوعی را فراهم می کند. این امر می تواند به تنظیمات تجاری و اقتصادی کشورها کمک کند و امکان تنوع در واردات و صادرات را اعمال کند.
وی افزود: اما در نظر داشته باشیم که روسیه و هند کشورهای بسیار پهناوری با اقتصادی بسیار بزرگ هستند و اقتصادی بودن یک مسیر جدید تبادل کالا بین دو کشور تا حدود زیادی به اقتصادی بودن مسیر حمل کالاهای تجاری در داخل خاک دو کشور دارد.
او ادامه داد: مثلا از کشوری مثل شبهه قاره هند که تفاوت فاحشی بین بنادر غربی و بنادر شرقی آن از منظر تجمیع و توزیع کالا در داخل خاک هند وجود دارد، تجارت از طریق بنادر شرقی هند برای محصولات صنعتی؛ معدنی و کشاورزی که در غرب هند تولید یا مصرف می شوند وجود ندارد و برعکس این موضوع برای کشور پهناوری مثل روسیه که مرزهای شرقی آن با چین و مرزهای غربی آن با اروپا مشترک است با شدت بیشتری صادق است.
سرایی اظهار کرد: مسلما تبادل بارهای تجاری مناق غربی و شمال غربی هند با مناطقی مانند مسکو از طریق این مسیر جدید چنای - ولادی وستوک اقتصادی نخواهد بود بنابراین می توان نتیجه گرفت تجارت هند و روسیه بنابر نوع بسته بندی و نوع کالای تجاری و لجستیک حمل و نقل و صرفه اقتصادی کل زنجیره تامین از داخل از مبدا تا مقصد تعیین کننده مسیر تجارت بین دو کشور خواهد بود.
وی گفت: تجارت بین روسیه و هند را می توان به سه مسیر متفاوت مسیر غربی؛ مسیر میانی و مسیر شرقی تقسیم کرد که چنانچه گفته شد به میزان زیادی بستگی به حمل از مبادی و یا مقاصد داخل خاک روسیه و هند دارد.
به گفته او، مسیر جدیدی را که هندی ها و روس ها روی آن توافق کرده اند به هیچ وجه نمی توان رقیبی برای مسیر ترانزیتی عبوری از داخل خاک ایران یا همان کریدور شمال - جنوب دانست؛ مگر آنکه مسیر ترانزیتی ایران نسبت به مسیر تجارت مستقیم بین دو کشور به شدت اقتصادی تر باشد.
این کارشناس عنوان کرد: به طور کلی، بندر ولادی وستک به عنوان دروازه شرقی روسیه میزبان مقاصد متنوعی در داخل خاک روسیه است و بارهای تجاری ورودی از این بندر به صنایع و نقاط تولید و مصرف مختلف ارسال می شوند.
سرایی افزود: برخی از مقاصد حمل و نقل بارهای تجاری ورودی به ولادی وستک شهرها و مناطق صنعتی؛ نواحی معدنی و منابع طبیعی شامل معادن ذغال سنگ، نفت و گاز، طلا، الماس، مس، آهن و سایر منابع طبیعی؛ نفت و گاز و صنایع وابسته مانند پالایشگاه ها، صنایع پتروشیمی و شرکت های اکتشاف نفت را شامل می شود.
او گفت: همچنین بارهای تجاری ورودی/خروجی به/از این بندر می تواند مبادی و مقاصد دیگری در داخل خاک روسیه باشد سوال پایه ای این است که یک منبع تولید بار و یا نقطه جذب بار در داخل خاک روسیه و نقطه معادل آن در داخل خاک هند چه فاکتورهایی را باید در نظر بگیرند که احتمالا به جای مسیر مستقیم تجاری بدون دخالت کشور ثالثی مثل ایران با همه پیچیدگی های رفتاری؛ مسیر ترانزیتی ایران را برای تجارت بین دو کشور انتخاب کنند؛ اما مسیر ایران برای تبادل کالای بین دو کشور در مسیر میانی و مسیر غربی هنوز در قیاس با کانال سوئز و کالاهایی که از بنادر غربی هند با روسیه تبادل می شوند کاملا رقابت پذیر هستند.
یک عده فقط می خوان با شلوغ بازی زیرآب این طرح را بزنند چون آمریکا راضی نیست یک روز به فلسفه احداث این کریدور حمله می کنند روز بعد می گویند ظرفیت ندارد روز دیگر مسائل جمهوری آذربایجان را پیش می کشن روز دیگر درباره مسائل زیست محیطی حرف می زنند و تو روزهای دیگر تلاش می کنند که اثبات کنند هند و روسیه با ما روابط خصمانه دارند و ... و این تلاش ها ادامه دارد ! در حالیکه برای همه این مطالب , جواب های ساده و مستند وجود دارد . اما در واقعیت باید گفت هند کشوریست 1.5 میلیارد نفری با مساحت تقریبی 3290000 کیلومتر مربع که چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است با رشد اقتصادی 8 درصدی , درواقع خیلی زود , جهان , هند را به عنوان دومین کشور پرقدرت دنیا خواهد دید هند براحتی می تواند فرانسه , انگلیس و حتی آمریکا را پشت سر بگذارد و در این مسیر حرکت می کند . روسیه هم 2 برابر خاک آمریکا (آمریکا + کانادا) وسعت داره با 150 میلیون نفر جمعیت که در کشاورزی , انرژی و ... یک قدرت بزرگ جهانیه روسیه هم جز قدرت های بزرگ در آینده نزدیک خواهد بود و می تواند انگیس و فرانسه را پشت سر بگذارد همین مطالب که به شکل تیتر وار گفته شد نشان می دهد که ما اگر بتوانیم بخشی از بار هندی ها و روس ها را هم جا به جا کنیم باز یک عدد بسیار بزرگ خواهد شد و این سفره آنقدر بزرگ است که پاکستانی ها و عراقی ها و ... هم پاش بشینن که پیشرفت این کشورها هم به نفع امنیت و اقتصاد ماست درواقع رقابت در این مورد معنای زیادی ندارد پیشرفت غرب آسیا می تواند جنگ و مداخله طرف های فرامنطقه ایی را از این منطقه ببرد و برای ما درهای جدیدی باز کند مثل کریدور مدیترانه که لازمش پیشرفت و ثبات و صلح در عراق و سوریس . ضمنا طرف حساب ما برای این کریدور فقط هند و روسیه نیست کشورهای جنوب شرق آسیا , آسیای میانه و خود اروپا هم براشون مزیت های ویژه داره که از این طرح بهره ببرند داریم درباره طرح جهانی سوئز خشک صحبت می کنیم که توصیه سازمان ملل است .
تین نیوز فقط صدای مسولین هست نه صدای مردم
ما نباید به منافع مصر در کانال سوئز ضربه بزنیم کریدور شمال جنوب فقط به نفع روسها وهند هست که از الان پشت به ما کردند ما میتوانیم کریدور قزاقستان به چابهار رو افتتاح و از این مسیر کالاهای ازبکستان و قرقیزستان و تاجیکستان و افغانستان و ترکمنستان رو به آبهای آزاد ترانزیت کنیم و کسب در امد کنیم ودر قفقاز هم کالاهایآذربایجان و ارمنستان را برای شرق و جنوب آسیا ترانزیت کنیم و بلعکس
فضول مصری تو؟
جمع کنید بساتتون بی سواد های بی عرضه نزدیک به پانزده سال من الان یادم هست که کریدورشمال جنوب مطرح بوده یه مشت رییس جمهوری های بی لیاقت کار رو به صورت جهادی جلو نبردن الان که کم کم مسیرها داره عوض میشه بی عرضه ها عرض اندام میکنم این کریدور الان باید جای درآمد نفتی رو در کشور گرفته باشه نه تازه در مورد ساخت و اجرا دارید صحبت میکنید
در پاسخ به کاربر ایرانی
شما دوست عزیز و کسانی که مثل شما فکر می کنند بهتر است شماها کمی درباره عمران و جغرافیا و تاریخ ایران مطالعه کنید تا حداقل متوجه باشید که ساخت یک آپارتمان ساده 5 طبقه , 1 سال زمان می بره وقتی درباره احداث 6 هزار کیلومتر خط ریلی , 15 هزار کیلومتر بزرگراه , 6 هزار کیلومتر آزادراه , بیش از 20 هزار کیلومتر خطوط انتقال آب و پساب و ساخت ده ها تصفیه خانه , توسعه بنادر , احداث نیروگاه ها و سدها و ... صحبت می کنیم آن هم در جغرافیای سخت ایران که کوهستان های فوق العاده سخت گذر دارد با نیاز به احداث تونل های طویل چندین کیلومتری و پل های بلند چند 100 متری و یا عبور از مسیرهای باتلاقی و یا عبور از مناطقی که مصالح در آن استان و آن منطقه نیست و ... این صحبت ها یعنی چی , شما فکر می کنید ساخت عملیات عمرانی یعنی بشکن بزنی بگی 1 2 3 اجی مجی لاترجی تونل 5 کیلومتری تحویل شد ؟! این ها بحث های فنی پیچیده دارد مطالعات اولیه دارد که گاهی خود این مطالعات چندین سال طول می کشد مثلا خاک منطقه باید تحلیل شود و بعد آن پروژه کد اجرایی می گیرد این ها بحث های فنیه که باز هر چقدر مطالعات تکمیل باشد در حین انجام عملیات , مشکلات پیش بینی نشده رخ می دهد که خاصیت عملیات عمرانیه بحث های تامین بودجه هست بحث های تامین تجهیزات هست بحث های حقوقی هست بحث های تحریم هست و ... و بله یکجاهایی هم ممکنه ایراد مدیریتی باشد اما نباید یکطرفه به قاضی رفت خصوصا اینکه ما درباره ایران پهناوری صحبت می کنیم که حداقل 150 سال هم عقب افتادگی تاریخی دارد و هزار مشکل بزرگ را تحمل کرده خصوصا بعد از انقلاب از جمله جنگ , شما نمی تونی کشوری مثل ترکیه که یک سوم خاک ماست عقب افتادگی تاریخی هم ندارد یک دهم مشکلات ما را هم نداشته را با ما مقایسه کنید یا نمی توانید کشورهایی مثل قطر یا امارات را با ما مقایسه کنید این کشورها در حد استان های کوچک ما هستند بنظرم باید درست و منصفانه نقد کرد .
انگار اول انقلاب داشتيم ایران را با ژاپن مقایسه میکردی چه شد با ترکیه هم مقایسه نشه پس با افغانستان مقایسه کنید
متاسفانه تحریمها و بی مدیریتی باعث شده سالانه بیش از صدمیلیارد دلار و در مجموع هزاران میلیارد دلار ضرر کنیم، با درصد بسیار کمی از این پول می شد کل راهها و راه آهن و فرودگاههای ایران رو با بالاترین استاندارد جهانی بسازیم
افسوس و هزاران هزار افسوس!!
شما فقط بلدید در رویا تنها منافع خود را در نظر داشته باشیدیعنی اینکه دیگر کشورهای مرتبط را هیچ شمرده و با کردارتان و گفتارتان تحقیر می کنید.
تا زمانیکه زیر ساختهای ترانزیت خارجی در این کشور حال و وضعش این باشه که هست نمیتوان به موفقیت در این طرح بزرگ امید داشت. امروز سرعت انتقال کالا در طول مسیر از مبدا حمل به مقصد نهایی مهمترین فاکتور موفقیت است که متاسفانه با توجه به وضعیت ناوگانهای ریلی و جاده ای ما و هزار توی دور زدن تحریمها توسط ناوگان دریایی تجاریمان ، موفقیت در تامین ترانزیت تایم کوتاه برای مشتریان امری فوق العاده مشکل است.
خلاصه اینکه نظرات این کارشناس محترم هم نمیتواند گره ای از مشکلات ساختاری شبکه تامین خدمات لجستیکی و ترانزیتی کشورمان باز کند واقعیت این است که ما در این حوزه بشدت دارای ضعفهای ساختاری و بنیادین هستیم .شاید اگر امروز شروع به برطرف نمودن این ضعفها کنیم تا ده سال اینده حرفی برای گفتن داشته باشیم.
ناوگان ریلی فرسوده، قوانین گمرکی سخت گیرانه در خصوص ترانزیت کالاهای بین المللی، بنادر توسعه نیافته شمالی،ناوگان محدود و فرسوده جاده ای، مدیریتهای ناکارآمد و عدم استفاده از ظرفیتهای بخش خصوصی و دهها مشکل دیگر بخشی از کمبودها و نقاط ضعفهای شبکه حمل و نقل کالا در کشور است که سبب شده تا طرفهای تجاری ما راهها و کریدورهای جایگزین را بجای کریدور شمال جنوب عبوری از خاک ایران را ترجیح داده و مسیرهای سریعتری را برگزینند.
قبل از هرچیزی باید از استیصال و درماندگی در مقابل روسیه خارج شویم
با برقراری روابط منطقی و بر پایه منافع ملی با همه کشورها از جمله امریکا و کنار گذاشتن تنش بی حاصل با غرب، جایگاه اقتصادی در شان ایران کسب کنیم و در معادلات جهانی تاثیر گذار باشیم بنحویکه مانند شرایط فعلی براحتی قابل تحریم و حذف از معادلات جهانی و منطقه ای نباشیم
پاکستان به اندازه امارات تاثیرگذاری در منطقه ندارد
یک ایران قدرتمند با اقتصادی پویا و دارای روابط منطقی با همه کشورها قطعا و قطعا در راستای منافع ملی است</b
مانگران افزایش قیمت هرروزگوشت ولبنیات وحبوبات وغیره وذالک هستیم ونگران هیچ چیزدیگری نیستیم
باسلام
اگر چه توافق دو کشور در زمینه ایجاد کریدور دریایی به معنی باز کردن دروازه ورودی کشور هند بصورت مستقیم و بدون واسطه به روسیه است اما فراموش نبایغکرد که بندر ولادی وستوک روسیه در نقطه مرزی این کشور با کشورهای چین و کره شمالی است و فاصله بسیار کمی با کشورهای ژاپن کره جنوبی و حتی هنگ کنگ و تایوان و حتی سایر قطب های اقتصادی آسیای جنوب شرقی دارد .
بندر ولادی وستوک روسیه بیش از سی سال منتهی به فروپاشی شوروی یک منطقه بسته نظامی و غیر قابل سفر حتی برای اتباع خود بوده است و اکنون با داشتن زیر ساخت های لازم که چندین دهه از ساخت آن میگذرد دروازه ورودی مهمی برای روسیه است ،
فاصله بیش از شش هزار کیلومتری (خط مستقیم ) بین این بندرچنای هند با اهداف جایگزینی کریدور شمال جنوب ایران نیست .
این توافق را می‌بایستی در چهارچوب توافقات امنیتی سیاسی میان دو عضو اصلی و مهم (سازمان همکاری شانگهای )مورد بررسی قرار داد .
کریدور شمال جنوب ایران را نیز بعنوان یک پروژه سیاسی امنیتی مطرح در همین سازمان می بایستی مد نظر قرار داد که سرمایه گذاری برای ساخت زیر ساخت های آن فقط با نظر مساعد و در چهارچوب تصمیمات همین سازمان امکان پذیر و اجرایی خواهد شد .
باسلام و درود
احتمالاً ندانید . ولی مهم تریم کشور از نظر جغرافی در دنیا ایران هستش
کریدور شرق به غرب از کانال سوئز می گذرد ولی در همین مسیر بایستی عربستان را دور زد که مسافت کمی هم نیست ولی اگه کالا ها را در بندر امام تخلیه و مسیری ریلیز داشته باشیم تا آن را به بندر طرطوس در سوریه یا بیروت برسانیم و دوباره بارگیری کنیم و برعکس کوتاه تریم مسیر را خواهیم داشت
این همان علت فتنه در خاور میانه و وجود اسرائیل هستش
جون اگر مردم منطقه آگاه شوند منافع نامشروع قدرت های فرا منطقه ای به خطر می‌افتد
این هستش داستان خاور میانه
بابا چرچیل تا حالا کجا بودی؟! کاش زودتر میگفتی و مردم خاورمیانه رو روشن می کردی!
تمرکز کردن روی بخش تولید ارجحیت داره تا کسب درآمد از عوارض ترانزیتی ، اینکه منتظر باشیم محصولی در فلان جا تولید بشه تا به فلان جا ترانزیت بشه، و خدا خدا کنیم تا ما هم سر مسیر بیفتیم که عوارض بگیریم، و خدا خدا کنیم مسیر جدیدی یا وسیله ای جدیدی کشف نشه که مبادا حذف بشیم، این موضع منفعلانه ست، نمونه ش مصری که شاهراه سوئز دستشه و عوارض میگیره مگر الان وضع اقتصادیش خوبه؟
تولیدات که داشته باشیم خود به خود راه ها به ما ختم میشن
الان که همه کشورها دنبال ترانزیت هستن، هم سود اقتصادی و هم سیاسی امنیتی بالایی داره الان امارات و قطر و استانبول سالانه میلیاردها دلار از ترانزیت هوایی درآمد دارن، پس اونها هم باید درامدشون رو بیخیال بشن!!
خاورمیانه مرکز ثقل ترانزیت جهانی هست و افسوس که ایران از این ترانزیت بویژه هوایی کنار گذاشته شده!
مسیرهاروی نقشه نشان داده شود
چابهاربه دریای عمان نزدیکترین است تامین نیازاستان های شرقی وشمال شرق ازچابهاربرای کشوراقتصادی تراست تنوع بنادرقدرت است شروع جنگ و وابستگی به بندرخرمشهریادتان هست ؟
نگران نباش ایران مثل پهلوی نیست باخت بده..شاه ها یا مست باشن یا تو رفاقت بدن بره
نه داداش اینا نه مستن نه باکسی دوستی دارن فقط وقتشون از دزدی آزاد نمیشه که بخان کاری برا ایران بکنن، شماهم دیگ بیدار شو خوووواب دیگ بسه
اقتصاد باید آزاد باشد.در کوریدور ایران با روسیه و...می توان با ایجاد بستر برای سرمایه گذاری شرکا در خاک کشور آنها را وابسته به قرارداد کرد که نتوانند قرارداد را فسخ کنند.مثلا:
۱_شرکا در خاک کشور با شراکت هلدینگ های ایرانی جاده،تیرپارک، بندر و...احداث کنند.
۲_میتوان هلدینگ های چند ملیتی را شریک تجاری کشورهای هدف کرد.چون مقصد و مرکز سرمایه گذاری ایران است پس اکثر سهام هلدینگ ها با ایرانی ها باشد که کشور به غارت نرود. مثلا: پنجاه یک به چهل و نه.
فضای بسته سیاسی،نظامی، اقتصادی ره به جایی نبرده و نخواهد برد.
میتوان با قدرت های جهانی پایگاه های نظامی و مراکز تحقیقاتی مشترک در خاک کشور احداث کرد و...
با این حرفها دل خود خنک میکنید دات روسیه وهند وچین همین است وایران باید هر کس چوب لای چرخ اقتصادش می‌گذارد را در معادلات اقتصادی وانرژی در نطر گرفته ومثل خود آنها با آنها رفتار کند
نباشید.اونها برا خودشون راه آبی باز کردن.انها باید از راه خشکی ما استفاده کنند وگرنه اقیانوس هند را خکش میکنیم. تامام.
تا وطنفروشهای مثل شما این چنین حتمی روسها هستند این وطن وطن نشود.حتما باید کشور ثالثی می‌بود که اسمش رو باخت گذاشت
ما مشکل معیشت وامنیت داریم
بدرک می‌خوام همش نابود بشه چه نفعی برا شکم گرسنه داره
یه ضرب المثل معروف هست میگه
قمار باز وقتی باخت اگه نگه به درک می ترکه
به خاطر بی ثباتی در کشور ایران مسیرهای ترانزیتی را از ایران کج کرده و ایران را دور خواهند زد .مسیر ترکیه از عراق به خلیج فارس وْ حالا هم چین و روسیه و ترکیه و قزاقستان .زنکه زور هم باز شود ، کلا ایران از جاده های ترانزیتی دور خواهند ماند
ایران امنیت نداره اونوقت عراق و ترکیه امنیت دارن؟؟!!!!عجب استدلالی!
چین و هند میدانند بدون رضایت ایران هیچ اقدامی در منطقه غرب آسیا نمی توانند انجام دهند یا با ایران کار می کنند یا باید دور غرب آسیا خط بکشند این یک واقعیت هست که رسانه های زرد داخلی و خارجی مدام در حال سم پاشی علیه ایران هستند در پاییز سال گذشته هر چی تو چنته داشتن رو آوردن اما نتونستن کاری بکنن امروز ایران به اقتدار از دست رفته سیصد سال پیش برگشته است ایران سابقه امپراتوری و تمدن دارد ایران دارای گفتمان خاص خودش هست تمام کشورهای غرب آسیا به جز مصر جعلی و ساخته استعمار هستند و این ایران هست که تعیین کنند سرنوشت خودش هست .آینده روشن است یکی دو سال صبر کنید و ببینید که کت تن چه کسی است
عزیزم منظورش بی ثباتی اقتصادی به دلیل تحریم هاست!
ایران به دلیل تحریمهای گسترده فقیر و بی پول شده، و کشوری که ثروت نداشته باشه قدرتش هم به شدت کم میشه!