تقاطع های غیرهمسطح؛ نسخه های زودگذر و کم بازده در شهر
مرضیه باریکانی می گوید: توسعه معابر خودرویی همچون تعریض معابر، ساخت روگذر و زیرگذر، تقاطع غیرهمسطح، ساخت پل و تونل و بزرگراه و …، تماما مصداق نسخه های زودگذر و کم بازده در شهر با مخاطرات متعدد هستند.
مرضیه باریکانی: توجیه های متعدد فنی و تحلیل مختصات و سازمان فضایی شهر و الگوی آمد و شد آن به منظور روانی ترافیک “خودروها”، سال هاست ما را با مسائل، چالش ها و چه بسا بحران های پی در پی رو به رو نموده است، به روایت بسیاری از متخصصان، صاحب نظران شهری، جامعه شناسان و حتی مهندسان ترافیک، امروزه نگاه به شهر و تارپود آن بدون الهام از مفهوم و جایگاه انسان و نیازهایش در شهر که کیفیت زیست شهری را موجب می شود، ناقص بوده و ناقض حقوق شهروند می باشد؛ این در حالی است که امانت داران امروزی شهرهای ما همچون مدیران شهری در پی فتوحات روز افزون خود در شهر هستند بدون کم ترین توجهی حتی به پیامدهای اولیه در شهر.
توسعه معابر خودرویی همچون تعریض معابر، ساخت روگذر و زیرگذر، ساخت پل و تونل و بزرگراه و …، تماما مصداق نسخه های زودگذر و کم بازده در شهر با مخاطرات متعدد هستند. استناد به طرح های بالادستی همچون طرح های جامع و تفصیلی نیز نمی تواند دلیلی قانع و محکم برای توجیه این گونه طرح ها باشد، زیرا منطق تهیه این گونه طرح ها نگاه خودرومحور بوده است.
طی سالیان گذشته اقدامات زیادی در راستای حل مشکل تردد در معابر درون شهری و برون شهری صورت پذیرفت که نظیر آن را می توان در ساخت بزرگراه ها، کمربندی ها، پل ها، تقاطع، تونل ها و عریض کردن معابر خودرویی دید اما تا امروز نتیجه ای جز رشد و گسترش دامنه ترافیک در محدوده شهری، حومه ای و بین شهری نداشته است. در واقع با ساخت راه و معبر جدید در شهر، تقاضای جدید برای خودرو ایجاده می گردد و در نهایت بر ایجاد ازدحام و ترافیک کمک کرده ایم، این در حالی ست که این اقدامات منجر به کمرنگ شدن اثر اقدامات صحیح همچون مترو، اتوبوس های تندرو و صرف بودجه های کلان برای توسعه راه به جای توسعه حمل و نقل همگانی می گردد. در واقع نوع نگاه و برنامه ریزی در خصوص تردد و جابجایی در شهر طی سالیان گذشته صرفا برتری خودرو بر انسان را نشان می دهد بر همین اساس وجود تعداد زیادی پل عابر پیاده و زیرگذر در معابر شهری نیز تأییدی دیگر بر این مدعاست. امروزه همه بر این باورند رسالت حمل و نقل همگانی جابجایی مردم در کم ترین زمان ممکن با آسان ترین روش ممکن است اما در شهرهای ما استفاده از خودرو شخصی یکی از آسان ترین روش های ممکن برای جابجایی شهروندان در محدوده درون شهری و برون شهری ما می باشد. به راستی علت چیست؟!
پاسخ این امر در عدم تعادل و توازن بین شبکه حمل و نقل شخصی و همگانی است؛ امری که عموما بدان توجهی نمی گردد.
