◄ ناوگان فرسوده نوسازی نمی شود مگر با کاهش قیمت کامیون!

ناوگان فرسوده حمل و نقل کشور سال ها منتظر نوسازی است. از دوران دولت آقای احمدی نژاد که وعده تعویض با وام‌ های 4 درصد قرض الحسنه را فریاد می زدند که متاسفانه این وام برای بنگاه های اقتصادی زود بازده اختصاص یافت و به تبع آن افزایش ناوگان را به همراه داشت!!

در دولت آقای روحانی هم مصاحبه و جلسات زیادی برگزار شد و در آخر،  طرح کلید به کلید در دستور کار قرار گرفت، اما با افزایش قیمت ارز و تحریم ها این طرح هم با شکست مواجه شد و به تاریخ پیوست.

طرح آخری که سال گذشته کلید خورد، واردات ناوگان سه سال کارکرده اروپایی بود که به دلیل نقض قانون و بی تدبیری بعضی از مدیران، نه تنها کمکی به نوسازی ناوگان نکرد بلکه افزایش ناوگان، نارضایتی خریداران، نارضایتی رانندگان، بیکار شدن و مشکلات امرار معاش آنها را در پی داشت.

بیشتر بخوانید:

• فهرست 12 مطالبه و پیشنهاد رانندگان برای بهبود وضعیت حمل و نقل جاده ای کالا

• 32 دستگاه مرتبط با حوادث رانندگی تا کنون چه کارنامه درخشانی داشته اند؟

به استحضار می رساند، هیچ راننده یا مالک کامیون فرسوده ای علاقه ندارد برای حمل و نقل کالا و  سفر خود، با مشکلات عدیده ای از جمله، احتمال حادثه رانندگی، رانندگی سخت و دشوار، ترس و دلهره ناشی از نقص فنی و توقف در جاده ها در سرما و گرما، عدم تناسب درآمد با مخارج نگهداری کامیون فرسوده، هزینه کردن کل درآمد، برای تعمیرات و تعویض قطعات و.. روبرو شود.

یک دستگاه کامیون مدرن روز ولوو تولید شرکت سایپا دیزل که در سال 97 با قیمت 480 میلیون به فروش می رسید در سال 1401 حدود 10 میلیارد تومان شده است و در همان سال کامیون با برند چینی حدود 250 میلیون قیمت داشت وامسال  4 میلیارد و بیشتر.

به همین دلیل لازم است مسئولان نیم نگاهی به قیمت‌ های افسار گسیخته،ترمز بریده کامیون های کشور داشته باشند که از عمق فاجعه قیمت‌ها مطلع شوند.

اما چرا فرسوده سوار و مالک کامیون فرسوده توان تعویض کامیون فرسوده خود را ندارد؟

دلایل آن به شرح زیر است:

1 - گرانی افسار گسیخته کامیون‌ ها به خصوص برند چینی و نه برند اروپایی که قیمتی بالاتر از 7 میلیارد تومان را به خود اختصاص داده است.

2 - راننده ای  که الان یک کامیون فرسوده دارد چطور باید 5 میلیارد تومان یا بیشتر  تهیه کند، اگر به صورت  وام هم مساعدت شود نمی تواند ماهیانه اقساط سنگین را پرداخت کند.

3- شوربختانه تعدادی کامیون تولید داخل هم برای فروش با قیمت های بیشتر یا نجومی، در بورس عرضه می شود این روش فروش، کمکی  به بهبود وضع حمل و نقل، کاهش مصرف سوخت، کاهش آلودگی هوا و صرفه جویی در وقت راننده  نمی کند به جز افزایش قیمت ها و عدم توان خرید رانندگان.

4 - آیا راننده یا مالک کامیون فرسوده پس از 40 یا 50 سال تلاش طاقت فرسا با این نوع کامیون‌ ها، باید کامیون خود را با قیمت پایین و ناچیز تحویل دهد و در پایان عمر خود، در کنار فرزندان، نوه، نتیجه، داماد، عروس و مخارج سنگین این دوران غبطه بخورد؟

5-  اگر در این برهه، آلودگی هوا، مصرف بالای سوخت، حوادث ترافیکی، با خودروهای فرسوده و کامیون‌ ها مرتبط دخیل هستند دولت باید به جای خسارت 11 میلیارد دلاری آلودگی هوا به کشور و مرگ زودرس 27 هزار هم وطن و مصرف بالای سوخت دیزل و خسارات مالی بیش از 80 هزار میلیاردی حوادث رانندگی به کشور، همکاری قاطعانه و  کمک به فرسوده سوارهایی نماید که کامیون جایگزین لازم ندارند و قصد بازنشستگی دارند که متضرر نشوند.

6- اگر دولت واقعا قصد همکاری دارد باید دلال و دلال بازی را حدف و  مانند دیگر کشورها، مخارج و عوارض گمرکی را برای تبدیل  ناوگان فرسوده کاملا حذف نماید که قیمت‌ ها کاهش پیدا کند.

نکته قابل تامل این است که مسئولان به جای کمک و برون رفت  از وضع موجود،  جلسات مکرر برگزار می کنند که  چه راهکاری  تصویب شود که  درآمدی کسب کنند،  ، 5 درصد ، 25 درصد 50 درصد قیمت کامیون و ...

مطمئنا با این طرز تفکر  مسئولان، نه تنها مشکلات بر طرف نمی شوند بلکه مضاعف می شوند و به تبع آن، افزایش کامیون عدم تعادل عرضه و تقاضا و توقف یا خواب کامیون برای حمل بار بیشتر می شود.

تا وقتی قیمت‌ کامیون کاهش پیدا نکند نوسازی هم به سرانجام نمی رسد.

تا وقتی که کامیون، لجام گسیخته به دلال واسطه، بورس و به غیر راننده فروخته می شود و همینطور  شرکت‌های  تولیدی کامیون به فکر درآمد بیشتر و افزایش قیمت بیشتری هستند مطمئنا نوسازی ناوگان فرسوده با شکست مواجه می شود.

*راننده بخش جاده ای و عضو جمعیت ایمنی راه ها