◄ یادی از مرحوم دکتر علی اسدی لاری و خدمات وی در صنعت ریلی (10 دی ماه 1389)

بالاخره مهندس علی جوان، در اولین کنکور سراسری پس از انقلاب، در ابتدای سال 1358 به اولین انتخاب خود یعنی رشته مهندسی مکانیک جامدات دانشگاه تهران، راه یافت، و روزهای رویایی ابتدای دانشگاه را با جدیت و علاقه مثال زدنی و درحال و هوای اول انقلاب شروع کرد و هرروز با نقل قول های شیرین و یا احیانا سختگیری های اساتید بزرگ دانشکده فنی دانشگاه تهران برای خانواده می گذشت. اما تنها یک ترم از درس های سنگین او نگذشته بود که انقلاب فرهنگی، تمامی دانشگاه ها را به تعطیلی کشاند و علی جوان و بسیار پرانگیزه از تابستان 1359 با شکل گیری جهاد دانشگاهی، و سپس با شروع جنگ تحمیلی در آخرین روز تابستان 59، به صورت افتخاری شبانه روز در کارگاه های دانشگاه صنعتی شریف، به همراه جمعی از مهندسان جوان و پرشور و انقلابی، به طراحی و تامین نیازهای مهندسی و به ویژه نیازهای جنگ مشغول شد. نیاز جبهه ها و شور و عشقی که در وجود علی عزیز بود به ویژه پس از شهادت پسرعمویش شهید علیرضا، در عملیات فتح المبین در فروردین 1360، زمانی که تنها 18 سال داشت، موجب شد بارها به صورت داوطلبانه در جبهه ها حضور یابد و در عملیات گسترده «رمضان» در تیرماه سال 1361 به عنوان راننده تانک شرکت داشت. با آغاز به کار مجدد دانشگاه ها، مهندس علی جوان، با انگیزه بسیار بیشتر از قبل و با کوله باری از تجارب عملی در همکاری با مهندسان جوان در اقدامات پیشرفته مهندسی مکانیک، به سرعت واحدهای دانشگاهی را طی کرد و در این بین به فعالیت های مستمر خود در کارگاه های پیشرفته جهاددانشگاهی و نیز صنایع دفاعی ادامه داد.

از سال 1371 به همراه جمعی از متخصصان جوان و بسیار باانگیزه با مسئولیت و همراهی ... و تنی چند از گروه جهادگران فنی مهندسی، با هدف ایجاد تحول در صنایع ریلی، در راه آهن کشور مستقر و در راه اندازی قسمت مطالعات اداره کل نیروی کشش راه آهن و سپس مدیریت آن مرکز تا سال 1377 ادامه داد و در همین اثنا نیز در سال 1374 مدرک کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک را از دانشکده فنی دانشگاه تربیت مدرس اخذ نمود. مهندس علی، سال های متمادی درس مبانی طراحی مهندسی و نقشه کشی صنعتی را در دانشکده طراحی صنعتی دانشگاه تهران برعهده داشت و از سال 1377 با پیوستن به دانشکده تازه تاسیس مهندسی راه آهن در دانشگاه علم وصنعت ایران ...، دروس مختلف مهندسی مکانیک و مهندسی راه آهن در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد را تا ماه های پایانی عمر شریفش برعهده داشت. (از دل نوشته دکتر محسن اسدی لاری)

• مرحوم دکتر علی اسدی لاری در طول عمر پربرکت خود در سنگرهای متعدد انقلاب فعالیتهای زیادی برای خدمت رسانی به مردم داشتند که از زمان ورود به دانشگاه در 1358، توفیق همراهی و همکاری با ایشان چندین بار نصیب اینجانب نیز شد.
• یکی از کارهای ارزشمند آن مرحوم در اوایل دهه 70 در اداره کل نیروی کشش راه آهن تلاش بسیار برای بومی سازی قطعات یدکی لکوموتیوهای دیزل بود (آنهم در شرایط تحریم و با استفاده از تجربیات مهندسی معکوس در صنایع نظامی در دوران دفاع مقدس) و در این بخش فقط به روش متداول مهندسی معکوس قناعت نمیکرد و از در طراحی نیز وارد می شد و با سماجت وصف ناپذیری شناسایی و رفع مشکلات و نواقص قطعات آزمایشی را پیگیری می نمود که یک نمونه آن در دنده پینیون پرچالش ترکشن موتور لکوموتیوهای GM منجر به شناسایی و رفع نقاط ضعف طراحی نمونه های قبلی شد (که عمر کوتاهی داشتند).
• ایشان پس از مدت کوتاهی از حضور در صنعت پیچیده ریلی به ویژه تعمیرات و نگهداری چندبعدی لوکوموتیو، در مباحث مختلف فنی و تخصصی موقعیت ممتازی یافت و در زمینه های تخصصی به توانایی بحث و چالش فنی با متخصصین باسابقه دست یافت. 
• در زمان حضور در دانشکده راه آهن، از ایشان برای مطالعات موتورهای پر دور دیزل و مقایسه آنها با انواع دور متوسط دعوت شد که این مطالعات و بررسی ها نهایتا منتج به تصمیم استفاده از موتورهای دور بالا در لوکوموتیوهای مسافری زیمنس گردید و این در حالی است که باور غالب مدیران و متخصصان ریلی، ارجحیت موتورهای دور متوسط از نگاه قابلیت اعتماد و نگهداری بود.

آن مرحوم موضوع تعامل چرخ و ریل را برای رساله دکتری در دانشگاه شفیلد انتخاب نمود که همچنان از موضوعات بسیار پیچیده و عمیق مهندسی ریلی است و علاوه بر اهمیت در افزایش سرعت و بار محوری نقش بالایی در ایمنی قطار ایفا می نماید.