به گلوگاه خطرناک بحران آب نزدیک می‌شویم

یک کارشناس حوزه آب گفت: اکنون به نقطه ای می رسیم که پرتگاه است تا جایی که بزرگترین نگرانی بحران تامین آب شهر تهران است چراکه به جایی می رسیم که حدود 4 میلیون نفر از جمعیت در کم آبی قرار می گیرند، امکان جیره بندی هم وجود ندارد و ذخیره سدها هم پاسخگو نیست.

به گزارش تین نیوز به نقل از ایلنا، داریوش مختاری درباره تاثیر بارندگی های اخیر بر کاهش تبعات خشکسالی ها اظهار داشت: دامنه خشکی هر ساله اضافه می شود و بارش ها نیز لزوما ما را به وضعیت بهتر نمی رسانند، ما در طبیعت دست برده ایم و در پیرامون نقاط تهدیدی مثل تهران و اصفهان و شهرهایی که به منابع آب سطحی وابسته شده اند شهرک سازی ادامه دارد و هر سال دامنه مخاطرات افزایش پیدا می کند. 

علیرغم بارندگی ها؛ مخازن کماکان 40 درصد کسری دارند

وی افزود: به طور معمول بارندگی ها 30 تا 40 درصد نسبت به سال قبل و 50 درصد نسبت به میانگین چند سال اخیر کاهش پیدا کرده است، از یک سو بارگذاری افزایش و از سوی دیگر همچنان کاهش بارندگی را داریم،  بنابراین مسئله این است که بارش در مقطع کوتاه ملاک نیست بلکه باید بتواند کسری مخزن ذخیره سدها را پر و جبران کند. مخازنی که که کماکان حدود 30 تا 40 درصد کسری دارند، در نتیجه ما تصویر مثبتی از دیدگاه منابع آبی کشور نداریم، چون شیوه ای که مدیریت کردیم و بارگذاری اضافه انجام دادیم ما را دائم در تنگنا قرار می دهد.

تهران سال آینده تحمل کاهش حجم آب سدها را ندارد

این کارشناس حوزه آب تصریح کرد: بنده زمستان پارسال پیش بینی کردم که ذخایر آبی تهران به پاییز هم نمی رسد و جیره بندی مشکل را حل نمی کند، اگر حتی از امسال هم عبور کنیم باز هم برای سال آینده مشکل خواهیم داشت هر سال حدود 20 تا 30 درصد کاهش بارش داریم و این کاهش بارندگی ها می تواند برای سال بعدتر مخاطره آمیز باشد. اگر تهران پایین 1401 را هم با دشواری عبور کرد این کاهش حجم مخزن را برای سال بعد نمی تواند تحمل کند، بنابراین همواره در حال کم کردن فاصله کم آبی ها هستیم.

انتفاع از عدم صرفه جویی در مصرف آب!

وی در ادامه با اشاره به وضعیت منابع آب زیرزمینی گفت: منابع آب زیرزمینی و سطحی دشت به دشت متفاوت است، مثلا در شیراز  70 درصد وابستگی به منابع آب زیرزمینی داریم در تهران بر عکس 70 درصد به سدها وابسته ایم. همین امسال تهران با حدود یک میلیارد و 150 میلیون متر مکعب آب شهری در حوزه آبفا و 400 میلیون متر مکعب آب فضای سبز شهری در حوزه اختیار شهرداری را داراست، به تناسب اینکه ما کاهش مخازن سدها را داریم باید 30 درصد مصرف را کاهش دهیم تا پاییز سال آینده به بن بست نخوریم، اما تاکنون هیچ کاهش مصرفی در کار نبوده ولی در مقابل بارگذاری و انشعاب جدید در شهرهای جدید اطراف تهران اتفاق می افتد، در تهران تفکیک آب شرب و فضای سبز انجام شده و ظرفیت بازچرخانی آب را داریم ولی هنوز عملیاتی نشده است، 30 درصد کاهش مصرف نیاز به فرهنگسازی و ابزارهای کاهنده و آموزش دارد. تفکیک آب شرب و بهداشتی هزینه بر است و کاهش هدررفت هم هزینه های سرسام آور چند هزار میلیارد تومانی نیاز دارد و ناممکن است اما در هر صورت با فرهنگسازی و آموزش 20 تا 30 درصد می توان مصرف را کاهش داد که به دلایل حقوقی انجام نمی شود فرهنگسازی ارزان است اما موضوع این است که شرکت های آب و فاضلاب تراز سود و زیان دارند و نمی توانند کاهش مصرف بدهند زیرا به پول فروش آب نیاز دارند.

گرداب نگران کننده آبی

مختاری خاطرنشان کرد: مثلا در شیراز از حدود 135 میلیون متر مکعب 70 درصد آب چاه ها استفاده می شود، اکنون فاز دوم آبرسانی از سد درودزن انجام شده که 60 میلیون متر مکعب آب را منتقل می کند با این پروژه باید چاه ها پلمپ شوند که دچار فرونشست که آثار آن تا فرودگاه هم رسیده؛ نشویم، اما این اتفاق نمی افتد، شهرداری از 60 میلیون متر مکعبی که باید جایگزین آب زیرزمینی و چاه ها شود انتفاع دارد، شرکت آب و فاضلاب هم از توسعه اراضی و انشعاب آب استقبال می کند زیرا پول می گیرد و در نتیجه یک گرداب بوجود می آید که بسیار نگران کننده و نتیجه یک توسعه خطرناک شهری است.

به گلوگاه خطرناک بحران آب نزدیک می شویم

وی بیان داشت: در تهران 28 هزار حلقه چاه غیرمجاز و مجاز داریم که باید برای آنها راه حل پیدا کنیم، اما عملا این راه حل ها متوقف است، پس در یک گردابی هستیم که برآیند آنها ما را به گلوگاه خطرناک بحران آب ایران می رساند.

تهران نگران کننده ترین نقطه

این کارشناس حوزه آب گفت: ما اکنون تقریبا در تمام کلانشهرها شاهد انتقال آب حوضه به حوضه هستیم مثلا در مشهد از 60 کیلومتری انتقال آب صورت می گیرد و کار به جایی رسیده که از دوردست تر آب را به شهرها می رسانیم و به دلیل انتفاعی که از مسیر توسعه شهرها وجود دارد ممانعتی صورت نمی گیرد. شیراز و تهران هم از حوضه های دیگر انتقال آب داشته اند، در تهران از ظرفیت های مازندران هم استفاده کرده و نتیجه اینکه اکنون به نقطه ای می رسیم که پرتگاه بوده و تا جایی که بزرگترین نگرانی بحران تامین آب شهر تهران است چراکه به جایی می رسیم که حدود 4 میلیون نفر از جمعیت در کم آبی قرار می گیرند، امکان جیره بندی هم وجود ندارد و ذخیره سدها هم پاسخگو نیست.