◄ جایگاه توسعه حمل و نقل هوایی در لایحه برنامه هفتم توسعه
حمل و نقل هوایی در چهارچوب برنامه هفتم توسعه تا حد زیادی مورد بی مهری قرار گرفته و به یک بند در باب امکان واگذاری بهره برداری فرودگاه های خارج از پایتخت به بخش خصوصی، بسنده شده است.
سال هاست که حمل و نقل هوایی به عنوان یکی از موتورهای محرک اقتصادی، پیشران های توسعه و ابزاری برای ارتقای قدرت نرم کشورها مطرح شده است.
تعدادی از سازمان های بین المللی جایگاه ویژه ای برای این صنعت در تحقق اهداف هفده گانه سازمان ملل در زمینه توسعه پایدار جوامع برشمرده اند، از نقش صنعت حمل و نقل هوایی در مرتفع ساختن فقر و گرسنگی تا ایجاد فرصت های برابر جنسیتی برای مردان و زنان، توسعه صنایع و کمک به صلح و اجرای عدالت، با این حال از نظر بسیاری صاحبنظران این صنعت در چهارچوب برنامه هفتم توسعه تا حد زیادی مورد بی مهری قرار گرفته و به یک بند در باب امکان واگذاری بهره برداری فرودگاه های خارج از پایتخت به بخش خصوصی، بسنده شده است.
فقدان برنامه هایی که بیانگر سیاست های منسجم دولت طی پنج ساله آتی ، برای توسعه ناوگان ، نگاه به اقتصاد صنعت ، مشوق های جذب سرمایه های داخلی و خارجی در راستای بهبود زیرساخت ها ، توجه به مقوله ناوبری هوایی ، سهم کشور از ترانزیت و پروازهای عبوری منطقه ، هوشمندسازی و استفاده از فناوری های نوین ، مقوله منابع انسانی مورد نیاز صنعت و ده ها مقوله دیگر، بیانگر عدم اهتمام قوه مجریه و ضعف بخش رگولاتوری و سیاست گذاری صنعت حمل و نقل هوایی در تبیین جایگاه این مهم به ساختار حاکمیت است.
به نظر می رسد عدم توجه جدی به مقوله حمل و نقل هوایی در قیاس با سایر مدهای حمل و نقل نوید بخش روزهای روشنی برای آینده این صنعت نباشد. شرکت های هواپیمایی در تامین منابع در راستای توسعه ناوگان خود کماکان با چالش های سابق دست به گریبان باشند ، فرودگاه ها سیر نزولی کیفیت خدمات در قیاس با رقبای منطقه ای خود را ادامه دهند، گذار از مقوله ناوبری هوایی سنتی به ناوبری مبتنی بر تجهیزات فضاپایه که لازمه هواپیماهای مدرن امروزی است کماکان در آسمان کشور به عنوان حلقه مفقوده تاثیرگذار بر بهره وری و ایمنی، مهم ترین شاخصه پهنه مسیرهای هوایی کشور باشد، مدل های اقتصادی منسوخ برای اداره صنعت کماکان با کمک نهادهای ناظر به عنوان نسخه های نجات مسافران از دست دست اندرکاران صنعت تجویز گردد، توسعه منابع انسانی همگام با استانداردهای جهانی صنعت کماکان متوقف و فرار مغزها در سطوح مختلف تشدید گردد، فرودگاه های کوچک غیر اقتصادی به بخش خصوصی غیر متخصص و ضعیف الحال واگذار و آمار سوانح هوایی رشد قابل توجهی داشته باشد.
* کارشناس صنعت هواپیمایی
دکتر شرفی عزیز به جا فرمودین و عجیب این‌که انفعال دست‌اندرکاران صنعت برای تبیین جایگاه آن در سطح کلان تصمیم‌گیری کشور جدا از سکان‌داری کدام فرد و جریان تمامی ندارد
باز هم استفاده کردیم و ممنون از دغدغه‌مندی جنابعالی