سلاحی آخرالزمانی در جنگ بزرگ/ از سنگ و شمشیر و تفنگ و بمب تا هوش مصنوعی!

پایان جنگ سرد تغییرات بزرگی را در استراتژی های نظامی جهانی، اولویت های اقتصادی و نوآوری های تکنولوژیک به همراه داشت که ماهیت جنگ های پست مدرن را شکل دادند. یکی از مهم ترین تغییرات، کاهش نقش دولت در مدیریت مستقیم تحقیقات دفاعی و تولیدات نظامی بود که به شرکت های بخش خصوصی اجازه داد نقشی برجسته در این حوزه ایفا کنند. این تغییر باعث شد که نوآوری های نظامی به سرعت در اقتصاد غیرنظامی ادغام شوند و پویایی عملیات جنگی را متحول کنند.

به گزارش تین نیوز به نقل از تجارت نیوز، در طول جنگ سرد، دولت ها به ویژه در ایالات متحده محرک های اصلی نوآوری های دفاعی بودند و تکنولوژی هایی پیشگامانه مانند رادار، موتورهای جت و اینترنت را تولید کردند. با این حال پس از جنگ سرد، هزینه های دولتی در زمینه دفاع کاهش یافت و شرکت های خصوصی هم در توسعه فناوری های دفاعی و هم در توسعه فناوری های غیرنظامی پیشگام شدند. تجاری سازی فناوری های نظامی منجر به کاربرد گسترده تر آنها در صنایع غیرنظامی شد و به افزایش استفاده از فناوری های پیشرفته در زندگی روزمره انجامید.

با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی، شکل درگیری هم دستخوش تغییر شد. تغییراتی بنیادین که شاید مفهوم جنگ اولیه را دگرگون کرده باشد. با این حال، هوش مصنوعی یکی از جدیدترین فناوری هاییست که احتمالا در جنگ ها مورد استفاده قرار گیرند. مطلبی که باقی می ماند شکل استفاده از این ابزار پیشرفته و انقلابی ست. 

در طول زمان عوامل متعددی دست به دست یک دیگر دادند تا این تغییر به مرحله ظهور برسد. یکی از این عوامل ظهور شرکت های خصوصی ای بود که توسعه دهنده شکل نظامی تکنولوژیک به حساب می آمدند. 

ظهور شرکت های خصوصی و توسعه جنگ افزارهای مدرن

یکی از تحولات مهم پس از جنگ سرد، ظهور شرکت های نظامی خصوصی (PMCs) بود. این نهادها زمانی پدیدار شدند که دولت های غربی شروع به برون سپاری وظایف نظامی به بخش خصوصی کردند. کاهش بودجه های دفاعی منجر به ایجاد ارتش های کوچکتر شد که به طور فزاینده ای به نوآوری های تکنولوژیک مانند موشک های هدایت شونده دقیق، پهپادها و سیستم های نظارتی متکی بودند. ارتش های کوچکتر و متمرکز بر فناوری های پیشرفته، خدمات لجستیکی، تاکتیکی و حتی رزمی را به شرکت های نظامی خصوصی واگذار کردند و مدلی ترکیبی از جنگ را ایجاد کردند که مرزهای بین قدرت نظامی خصوصی و دولتی را مبهم ساخت.

جنگ خلیج فارس؛ یک نقطه عطف تاریخی

جنگ اول خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ نشان داد که چگونه فناوری می تواند جنگ را متحول کند. نیروهای نظامی غربی توانستند از سلاح های هدایت شونده دقیق، ماهواره ها و سیستم های ارتباطی پیشرفته استفاده کنند تا دشمنانی را که از نظر فناوری کمتر تجهیز شده بودند، شکست دهند. این منجر به تغییر در استراتژی نظامی شد که اغلب به عنوان «انقلاب در امور نظامی» (RMA) شناخته می شود. جایی که تمرکز از استقرار گسترده نیروها به استفاده از سلاح های پیشرفته و حملات دوربرد تغییر یافت.

ضربات ویران گر با کمترین تلفات؛ کمپین بمباران ناتو در صربستان چگونه آینده را ترسیم کرد؟

پیشرفت های تکنولوژیک به کشورهای غربی اجازه داد تا به نوعی از جنگ بپردازند که برخی تحلیل گران آن را «جنگ بدون خطر» توصیف می کنند. در حالی که اهداف می توانند با کمترین خطر برای سربازان نابود شوند. کمپین بمباران ناتو علیه صربستان در سال ۱۹۹۹ نمونه ای از این روند بود. توانایی وارد کردن ضربات ویرانگر بدون به خطر انداختن سربازان مورد توجه سیاست گذاران و ارتش ها قرار گرفت، به ویژه در دوره ای که جنگ ها به طور فزاینده ای با ملاحظات سیاسی و اقتصادی هدایت می شدند تا تهدیدات وجودی.

وقتی که هوش مصنوعی به میدان جنگ وارد شد

ادغام تکنولوژی در جنگ افزاران؛ از سنگ و چماغ تا سیستم های بدون سرنشین و هوش مصنوعی

با وجود پایان جنگ سرد مجتمع نظامی-صنعتی (MIC) همچنان به بقای خود ادامه داد و حتی در دوران پس از جنگ سرد تکامل یافت. محققانی مانند دیوید کین استدلال کرده اند که تمرکز مداوم بر درگیری های نظامی، به عنوان یک عملکرد اقتصادی قدرتمند خدمت می کند. ادغام فناوری های نظامی در صنایع غیرنظامی، همراه با افزایش استفاده از هوش مصنوعی، رباتیک و سیستم های بدون سرنشین، فرصت های اقتصادی جدیدی را برای پیمانکاران دفاعی و شرکت های فناوری ایجاد کرد. علاوه بر این، مداخلات نظامی پس از ۱۱ سپتامبر و عملیات های ضد شورشی، تقاضا برای فناوری های پیشرفته نظامی را افزایش داد.

 انقلاب صنعتی چهارم و آینده جنگ

جنگ در کنار ماشین ها یا برعلیه آن ها

در آینده پیشرفت های تکنولوژیک ناشی از انقلاب صنعتی چهارم نقش حیاتی در شکل گیری آینده جنگ ها ایفا خواهند کرد. نوآوری هایی مانند هوش مصنوعی (AI)، محاسبات کوانتومی و یادگیری ماشین در حال تغییر استراتژی های نظامی هستند. هوش مصنوعی به مرحله ای رسیده است که اکنون در هر دو حوزه شناختی و فیزیکی انسان ها را به چالش می کشد و به ماشین ها این امکان را می دهد که وظایف پیچیده ای مانند تصمیم گیری و حل مسائل در میدان نبرد را انجام دهند. ادغام سیستم های دیجیتال، بیولوژیکی و فیزیکی در حال ایجاد امکانات جدیدی برای جنگ است. وقتی که انسان ها و ماشین ها ممکن است در کنار هم بجنگند؛ یا حتی در مقابل یکدیگر.

در این آینده نیروهای متعارف به طور فزاینده ای در محیط های خودکار عمل خواهند کرد و هوش مصنوعی و رباتیک نقش بیشتری را ایفا خواهند کرد. ماشین ها می توانند سربازان انسانی را تقویت کنند یا در برخی از سناریوهای جنگی به طور کامل جایگزین آنها شوند. این آینده با برنامه هایی مانند «استراتژی سوم افست» ارتش ایالات متحده در حال تحقق است که بر توسعه سیستم های خودمختار و هوش مصنوعی برای حفظ برتری نظامی تاکید می کند.

تصویر یک پایان چگونه خواهد بود؟

چشم انداز جنگ های پست مدرن با ترکیب منافع دولتی و خصوصی تحت تاثیر پیشرفت های تکنولوژیک که در دوران جنگ سرد آغاز شد و پس از آن شتاب گرفت، مشخص می شود. شرکت های نظامی خصوصی و فناوری های پیشرفته نقش مهمی در شکل دادن به شیوه های جنگ ایفا می کنند. انقلاب صنعتی چهارم با تمرکز بر هوش مصنوعی و سیستم های متصل احتمالا تاثیرات عمیقی بر جنگ های آینده خواهد داشت و نه تنها ماهیت درگیری ها، بلکه نقش دولت در حفظ امنیت را نیز متحول خواهد کرد.

در دنیایی که خاستگاه جنگ و درگیری در آن بحثی مفصل و چه بسا بی نتیجه باشد، پیشرفت جنگ افزارها جنگ طلبی را به هر بهانه ای تقویت می کند. چرخه ای که بارها و بارها در تاریخ تکرار شده است، این بار هم نشانه هایی برای آنچه که در پرده بعدی اتفاق خواهد افتاد را برای حضار به جا گذاشته است. بنابراین زندگی در زمانی آشفته و پریشان، اولین بار نیست که اتفاق می افتد و شاید آخرین بار هم نباشد. در دورانی که از شمشیر و جنگ آلات و سلاح های سرد برای نبرد و رویارویی استفاده می شد، منشا جنگ و درگیری همان است که امروز. 

از هوش مصنوعی به عنوان ابزاری که موجب انقلاب صنعتی چهارم شد یاد می کنند. در حالی که این ابزار می توان تاثیر بسیاری در شکل و شیوه زیستن انسان ها اعمال کند، می توان از آن برای غلبه بر دیگران نیز در جنگ استفاده کرد. استفاده ای که شاید در برخی موارد جزوی از اطلاعات محرمانه باشد و درز اطلاعاتی آن ها یک اشتباه استراتژیک به شمار برود.