نام «اوین» از کجا آمد؟

به گزارش تین نیوز به نقل از خبرآنلاین، نخستین نشانه های نام اوین در منابع مکتوب به قرن هفتم هجری برمی گردد. شهاب الدین ابو عبدالله یاقوت بن عبدالله الحموی معروف به یاقوت حموی، جغرافی دان و تاریخ نویس عرب زبان در کتاب معجم البلدان به روستایی در محدوده غرب شمیران کرده است که برخی از تاریخ شناسان و تهران پژوهان معتقدند نشانه های آن آبادی با آبادی اوین همخوانی دارد.

«علیرضا زمانی» تهران پژوه درباره تکرار نام آبادی ای به نام «اذون» در کتاب معجم البلدان می گوید: «تاریخ نویس عرب زبان و یوناتی تباری به نام یاقوت هموی یا آنطور که در برخی از منابع به یاقوت رومی نیز معروف است در کتاب معجم البلدان به روستایی در غرب شمیران اشاره می کند. او این روستا را اذون می نامد و نام چند تن از ساکنان آبادی را نیز در کتاب ذکر می کند. به عنوان مثال او از فردی به نام «ابوعباس احمد بابازیدی اذونی» نام می برد که زیدی مذهب بود و با طایفه خود که مذهب زیدی داشتند در آبادی اذون شمیران زندگی می کرد. این عالم بزرگ در قرن پنجم هجری ساکن اذون بود و آورده اند که در سفرهای متعددش به ری مورد احترام اهالی آن شهر قرار می گرفت و با علمای ری نیز بحث و تبادل نظر بسیار داشت.»

ردپای ارتباط نام آبادی اذون در کتاب معجم البلدان با آبادی اوین را باید در کتاب تهران در گذشته و حال اثر دکتر حسین کریمان جست وجو کرد. زمانی ادامه می دهد: «تهران پژوهان معتقدند نام اذون در گذر تاریخ به اوین تغییر کرده و آبادی اذون که در معجم البلدان از آن یاد شده همان آبادی اوین است. همانطور که حسن کریمان نیز به تغییر واژه اذون به ایون و سپس به اوین اشاره کرده و معتقد است نمونه های دیگری هم از تغییر واژگان در زبان شمیرانی وجود دارد.»

در میان نقل و قول ها و روایت های شفاهی، داستان های دیگری هم برای علت نامگذاری اوین شنیده می شود. زمانی می گوید: «برخی گفته اند چون در شمیران باغ های گلابی بسیار وجود داشت، نام ایون با واژه ایوا به معنای گلابی مرتبط است که در گذر زمان به ایون و اوین تغییر کرده است. هر چند این روایت در منابع مکتوب سندیت ندارد و روایت نخست معتبرتر است.»