◄ هواپیمایی آتا به طبیب مداواگر نیاز دارد نه جراح اره به دست!

تعلیق پروازهای هواپیمایی آتا به مقاصد خارجی برای صاحب این قلم که سال ها در صنعت هوانوردی به عنوان روزنامه نگار به صورت تخصصی کار کرده و از نزدیک با روندها و فعالیت ها و چالش های این حوزه آشنایی دارد، علاوه بر شگفتی، مایه تاسف است.

این تصمیم نشان می دهد در حلقه مشاوران وزیر جوان راه و شهرسازی فردی آگاه به چم و خم صنعت هوایی حضور ندارد یا حضور موثری ندارد که ذهن وزیر را به جای شمشیر از رو بستن برای ایرلاین ها، به مسیری مثبت و سازنده هدایت کند و شگفت انگیز این که سازمان هواپیمایی نیز که از نزدیک بر مصائب ایرلاین ها با اقتصاد تحت فشار معایب ساختاری و تحریم اشراف دارد نه تنها نقطه نظرات وزیر را تعدیل نمی کند بلکه برای آتا دستور تعلیق صادر می کند.

بی خبران به قاطعیت وزیر و سازمان هواپیمایی احسنت می گویند بدون آن که مشخص شود چه خیری در تعلیق پرواز های خارجی آتا نهفته است؟ شاید به زعم مسئولان با تعلیق پروازهای خارجی هواپیمایی آتا، تاخیر پروازها و دلایل آن ناگهان به طرفه العینی محو می شوند؟!

این تصور به آن می ماند که یک پزشک به جای مداوا و پانسمان دست سرباز مجروحی که در جنگ با دشمن زخم برداشته ، دستور بدهد دست او را با اره قطع کنند!

پرسشی از متولیان صنعت هوانوردی کشور داریم. مگر نه این است که کشور ما در جنگ اقتصادی بی رحمانه ای درگیر است و این جنگ در سال های اخیر به اوج خود رسیده.

مگر نه این است که ایرلاین ها به عنوان اجزای مهم صنعت هوانوردی ایران و در نگاهی کلی تر به عنوان حلقه‎ای مهم در زنجیره اقتصاد حمل و نقل، در این جنگ، زخم های عمیق و جانکاه برداشته اند. این زخم ها را چه کسی باید مداوا کند؟!

چرا صاحبان امضاهای پرقدرت دولتی که می توانند هواپیمایی آتا را به راحتی تعلیق کنند، دستشان موقع امضای حکم تعلیق نمی لرزد و از خود نمی پرسند چرا ایرلاینی که در سوابق خود کسب رتبه های درخشان در جابجایی مسافران هوایی اربعین را به ثبت رسانده در همان پروازها دچار مشکل شود؟!

آیا این ایرلاین کاری را که در آن چنان استادی به خرج داده که به خاطر درخشش در آن از دست مسئولان قبل از شما تقدیرنامه گرفته، ناگهان از یاد برده است؟!

کیست که دستی حتی از دور بر آتش صنعت هوانوردی داشته باشد و نداند معضلات ساختاری اقتصاد کشور، که قیمت گذاری دستوری بلیت هواپیما مثال آشنای آن است، چه بر سر هواپیمایی آتا و ایرلاین های دیگر آورده.

کیست که به اندازه صرف یک فنجان چای، پای درد دل دست اندرکاران این حوزه نشسته باشد و از موانع مرتفعی که تحریم بر مسیر نوسازی و بازسازی و تامین قطعه و تعمیر و نگهداری هواپیماها ایجاد کرده، بی خبر باشد.

وزیر و متولیان صنعت حمل و نقل کشور قطعا می دانند از دور خارج کردن یک ایرلاین با برخوردهای چکشی به دلیل تاخیر بدون توجه به ریشه مشکل، جز خودتحریمی و تشدید همان معضل نتیجه ای در برندارد.

بنابراین حداقل انتظار آگاهان و اهل فن حوزه هواپیمایی از صاحب منصبان ارشد حمل و نقل کشور این است که این تصور را که در برابر ایرلاین ها باید نقش جراح عجول را بازی کنند، کنار بگذارند و به اجزای این صنعت همچون هواپیمایی آتا به چشم سربازان جنگ اقتصادی بنگرند.

سربازانی زخم برداشته اما همچنان استوار که برای بهبودی و خدمت موثرتر، نیاز به طبیب مداواگر دارند که در شرایط جنگ اقتصادی و تحریم کنار آنها در جستجوی راهکار باشد، نه جراح اره به دست!