◄ واردات کامیون های سه سال کار کرده اروپایی به کجا رسید؟

آیا تکلیف کامیون های سه سال کار کرده اروپایی روشن شد؟ آیا رانندگان می توانند نسبت به خرید این کامیون ها از وارد کنندگان اقدام نمایند؟

بعضی از وارد کنندگان برای جلوگیری از خسارات وارده به دلیل طولانی شدن پروسه واردات، اخذ مجوز ترخیص و پلاک و خواب سرمایه، اقدام به پیش فروش کامیون تحت عنوان زیر قیمت بازار می نمایند. در این ارتباط در فضای مجازی یا بعضی از نمایشگاه ها توسط افرادی واقعی و غیر واقعی تحت عنوان نماینده، اقدام به تبلیغات در ارتباط با فروش کامیون های 3 سال کارکرده اروپایی با قیمت و شرایط مناسب و استثنایی کرده و می کنند.

با توجه به شرایط کشور، عدم ثبات اقتصادی، گرانی روزانه، خرید نقد و اقساط، رانندگان نیز مانند سایر اقشار جامعه نگران کاهش ارزش نقدینگی خود و در صدد تبدیل آن به سرمایه، یعنی کامیون هستند که ابزار کارشان هم می باشد، بنا براین با توجه به شرایط نقد و اقساط، رانندگانی که اکثرا دچار کمبود نقدینگی هستند و عدم اشراف رانندگان به مسائل حقوقی و بوروکراسی اداری، طبیعی است که با دیدن یا شنیدن چنین پیشنهاد هایی جذب این فروشندگان شوند.

از آنجا که هنوز هیچ یک از وارد کنندگان ناوگان کارکرده پروسه واردات را کاملا به پایان نرسانیده و مجوز ترخیص و پلاک دریافت نکرده اند، طبیعی است که وارد کنندگان و فروشندگان واقعی هم نمی توانند قیمت قطعی را اعلام نمایند، بنابراین تا زمان تحویل مجوز ترخیص و پلاک، اتفاقات، تغییر و تحولاتی خواهد افتاد که قیمت تمام شده را تحت الشعاع قرار داده و مانع از انجام یک معامله صحیح و سالم خواهد شد، که این امر در آینده ای نزدیک مشکلاتی برای رانندگان به وجود خواهد آورد و هزاران پرونده به پرونده های قوه قضاییه خواهد افزود، چه بسا که تا کنون هم رانندگان بسیاری در این مسیر گرفتار کلاهبرداران شده اند.

از طرف دیگر واردکنندگانی هم که سونیتی نداشته و ندارند ولی فکر نمی کردند این پروسه اینقدر زمان بر باشد، کامیون وارداتی را به راننده فروخته اند و پولش را هم جای دیگری خرج کرده اند و حالا قادر به انجام تعهدات خویش نیستند،  ظاهرا قرار نیست تکلیف کامیون های کارکرده اروپایی وارداتی به این زودی ها روشن شود، گویا برای بعضی از مسئولان اصلا مهم نیست این پروسه طولانی شود، یا نمی دانند هر چه اجرای این پروسه به طول می انجامد از یک طرف هزینه تمام شده آن هم افزایش یافته و راننده در خرید آن ناتوان تر خواهد شد، از طرف دیگر هم این کامیون ها و لوازم آنها در طول این دو سال کیفیت و کار آیی خود را از داده یا خواهند داد، رنگ و لوازم و قطعات لاستیکی آنها فرسوده و در حال پوسیدن است، لاستیک زیر چرخ آنها تاریخ مصرفی دارد که به احتمال زیاد به پایان رسیده است، لاستیکی که ارتباط مستقیمی با ایمنی و سلامت تردد ناوگان عبوری در جاده ها دارد. اکثر این کامیون ها به صورت بلاصاحب در مبادی ورودی مرزها و گمرکات در بدترین شرایط ممکن در هوای آزاد، زیر آفتاب، برف و باران و بعضا بدون نظارت کافی رها شده اند، شنیده‌ها حکایت از آن دارد که بعضا لوازمی هم از آنها باز و به سرقت رفته و می‌رود.

با توجه به شرایط کشور ایده و طرح واردات کامیون های کارکرده اروپایی فی نفسه طرح بسیار خوبی بوده است و باید ادامه داشته باشد، البته اگر کامیون نو وارد شود بهتر است، ولی سیاست واردات و اجرایی کردن آن به این شکل و با این افراد غلط بوده و در نهایت هم نتیجه مطلوبی عاید کشور نخاوهد شد، سیاستی که خریدار و مصرف کننده واقعی یعنی راننده را نادیده گرفته و به بهانه های مختلف آنها را از بهره مندی از این طرح محروم کرده است، گویا بعضی از مسئولان نمی دانند با این سیاست فقط باب دلالی را برای عده ای خاص باز کرده اند نه راه حلی برای رفع مشکلات حمل و نقل و با این سیاست انحصار واردات این ناوگان را در اختیار گروه های خاص قرار داده اند که هیچ دغدغه و ارتباطی با حمل و نقل ندارند مگر رابطه دریافت سود تضمینی از رکن اصلی حمل و نقل یعنی راننده بیچاره.

جالب اینکه هیچ یک از این وارد کنندگان حتی شرکت های به اصطلاح توانمند حمل و نقلی بین المللی و داخلی با نیت و هدف اینکه حتی نیم دانگ از این کامیون ها را برای استفاده در شرکت خود نگاه دارند اقدام به واردات نکرده اند، بلکه فقط با هدف فروختن به راننده و سود بوده است.

تمام وارد کنندگان کامیون های سه سال کارکرده فقط روی جیب و ناکافی بودن آگاهی راننده حساب باز کرده اند،مسئولان هم چون هیچ اطلاعاتی در خصوص کامیون ندارند، دانسته یا ندانسته به منافع شرکت های مونتاژ کار کامیون های بی کیفیت چینی تحت عنوان خودرو سازان داخلی و طولانی شدن پروسه واردات واردات و ترخیص این ناوگان کمک می کنند. اگر این شرکت ها خودرو ساز هستند چه دستاوردی غیر از مونتاژ داشته اند؟

بعضی از آنها حتی قبل از انقلاب هم وجود داشته اند، چرا هنوز کامیون هفتاد سال پیش را تولید می کنند؟ این شرکت های خودرو ساز داخلی کدام قطعه کامیون را بدون واردات از چین و دخالت آنها تولید کرده اند، گاهی تصور می شود شاید عده ای از طولانی شدن پروسه ترخیص این کامیون ها منفعت می برند، وارد کنندگان می دانند هر چه پروسه ترخیص زمان بر باشد آنها ضرر نخواهند کرد و قیمت کامیون را افزایش خواهند داد.

شرکت های داخلی مونتاژ کار هم که از چین قطعات بی کیفیت وارد کرده و به عنوان کامیون تولید داخلی به راننده گرفتار می فروشند، می توانند تولیدات خود را به قیمت بالاتری به رانندگان بفروشند. پس در این معادله فقط سر راننده بی کلاه مانده و خواهد ماند.

وقتی قرار است هیچ عملیاتی بر روی کامیون صورت نگیرد، پرا اجازه داده نمی شود خود رانندگان هم اقدام به واردات کنند، چرا باید مبالغ هنگفتی بابت خدمات پس از فروش برای کامیونی که دوره گارانتی آن تمام شده و قرار نیست هیچ مراجعه ای به این شرکت های خودرو ساز داشته باشد یا قطعه ای از آنها بخرد پرداخت نماید؟  مسئولان جه فکر می کنند؟ آیا فکر می کنند راننده ضرابخانه چاپ اسکناس دارد؟ یا تعهدی به وارد کنندگان سرمایه دار داده است که باید جیب همه را غیر از خودش پر کند؟ اگر مسئولان می خواهند مشکلات حمل و نقل و واردات ناوگان سه سال کارکرده اروپایی را بر طرف کنند و قیمت تمام شده این ناوگان بیشتر از این نشود، باید موانع و قوانین دست و پا گیر از سر راه بر داشته شود ، زمان ترخیص را کوتاه نمایند و راهکاری عملی پیشنهاد دهند.

به اعتقاد اینجانب برای جلوگیری از تورم قیمت کامیون و تسهیل در امر ترخیص باید رقابتی سازنده بین وارد کنندگان ایجاد شود،  بدین معنا که از طرف مجموعه دولتی دخیل در امر واردات، کلیه هزینه های دریافتی مترتب با ترخیص کامیون اعم از حقوق و عوارض گمرکی، هزینه اسقاط، راهنمایی و رانندگی و احیانا سازمان راهداری بابت هر کامیون را محاسبه نموده و به صورت شفاف در رسانه ها اعلام نمایند، تا همه از صفر تا صد روند واردات این ناوگان آگاه شوند و زمینه کلاهبرداری از بین برود. از وارد کنندگان هم قبل از اقدام به فروش، ضمانت نامه های بانکی به ارزش کامیون ها اخذ نمایند و اجازه دهند کامیون را به خریدار بفروشند. در این صورت طبق قرار داد فی مابین یا فروشنده هزینه ها را پرداخت می کند یا خریدار، تا این ناوگان هر چه سریعتر بنام خریدار ترخیص و پلاک شده  و وارد چرخه حمل و نقل شوند و در صورت عدم انجام تعهدات از سوی وارد کنندگان، سازمان راهداری نیز بتواند از ضمانت نامه بانکی خسارات وارده را برداشت و به خریدار پرداخت نماید.

پیشنهاد می شود نرخ سقف برای خدمات پس از فروش تعیین شود، نرخ مشخصی برای ارائه خدمات پس از فروش اعلام نشود. شاید فروشنده ای یا شرکت خودروسازی حاضر باشد زیر قیمت اعلامی عمل کند. اجازه دهند وارد کنندگان و پیمانکاران ایشان و شرکت های وارداتی در نرخ دریافتی با هم رقابت کنند.

* رئیس هیئت مدیره انجمن رانندگان کامیون‌های یخچال‌دار استان تهران