فرشاد مومنی: دولت در ۱۱ زمینه به تورم شدت بخشیده

مومنی تصریح کرد: بودجه عریان ترین سندی است که رابطه واقعی موجود میان حکومت و مردم را به نمایش می گذارد. بودجه براساس قانون باید صرف امنیت، آموزش، سلامت، تغذیه و مسکن مردم شود به همین دلیل است که می گویند بودجه هر دولت نشان دهنده میزان چسبندگی مردم با حکومت است و گویای آن است که حکومت مرکزی چه رابطه جدی با مناطق مرزی دارد. در ایران با 15 منطقه مرزی، بودجه تنها یک سند دخل و خرج نیست بلکه سندی تعیین کننده است. نبود چسبندگی کافی میان مردم با حکومت به رقبای داخلی و خارجی انگیزه فعالیت می دهد.

این اقتصاددان اظهار کرد: حتی عالی ترین سطوح حکومتی بر نظام بودجه ریزی کنونی نقد وارد می دانند، در این شرایط باید دید چه نیروهایی در کار است که علیه هر کوششی اصلاحی برای نظام مقاومت می کند. قابل ذکر است که از آغاز امکان یافتن بودجه ریزی مبتنی بر تصویب پارلمان تا امروز خشن ترین و فاجعه بارترین مقاومت ها برای جلوگیری از اصلاح نظام بودجه ریزی در ایران از سوی قدرت های بزرگ خارجی صورت گرفته است.

رییس موسسه دین و اقتصاد خاطرنشان کرد: مساله بودجه ریزی و اصلاح آن باید جدی گرفته شود، این نیروهای ضداصلاحی چه کسانی هستند که می توانند بر قدرت رسمی ایران اعمال اراده کنند؟ اصلاح نظام بودجه ریزی منافع ملت، مشروعیت حکومت و آبروی کشور را تضمین می کند و اگر نهادهای نظارتی باکیفیت داشته باشیم باید با مقاومت در برابر اصلاحات، برخورد کنند. در این میان زیان بیننده بزرگ پنهانکاری مردم و دولت و کشور هستند و رانت خوارها و رباخوارها و دلال ها هستند که از این موضوع سود می برند.

وی ادامه ادامه داد: وقتی گزارش تفریغ بودجه شرکت های دولتی داده شد همه چیزی که انتشار عمومی پیدا کرد کمتر از دو صفحه بود، اما همین دو صفحه نشان می داد که سیاست زدگی حاکم بر ساختار سیاسی ایران چه فاجعه ای در بدنه کارشناسی حکومت پدیدار کرده است.

این کارشناس اقتصادی افزود: اگر یک بار بر بودجه شرکت های دولتی تمرکز شود می توان فهمید چند شرکت از این نوع به واقع زیانده هستند. تمام این گزارش ها نه اینکه دروغ باشد اما با حساب و کتاب گزینش شده و بخش های بی اهمیت واقعیت را بیان می کند.

مومنی در ادامه گفت: گزارش مرکز آمار ایران گویای این است که دولت در 11 زمینه به تورم شدت بخشیده است، اگر فضا باز و نقدپذیرانه باشد علاوه گزارش های مطلوب دولت، گزارش های دیگر هم به این نهاد می رسد. این بودجه و برنامه از بیخ و بن شکل مناسکی پیدا کرده و تنها تظاهر به انتشار گزارش می شود وگرنه چطور می شود که گفته شود از کل برنامه ششم توسعه 9 درصد آن محقق شده و هیچ کس به این امر اعتراضی نکند؟ این چه شیوه نظارتی است؟

این استاد دانشگاه علامه طباطبایی در یادآور شد: دیوان محاسبات در مورد تفریغ بودجه 1401 وظیفه قانونی را برحسب اظهارات مقامات انجام و آن را تحویل مجلس داده و هیات رییسه مجلس باید پاسخ دهد که چرا تاکنون برای قرائت دیوان محاسبات از تفریغ بودجه اجازه صادر نکرده است؟ آیین نامه داخلی مجلس می گوید که یک ماه پس از ارائه دیوان، گزارش تفریغ باید در صحن علنی خوانده شود الان چهار ماه است که گزارش ارائه شده اما خوانده نشده و از زمانی که مجلس دهم سر کار آمده قرائت تفریغ بودجه شرکت های دولتی در مجلس متوقف شده است.

مومنی در ادامه از ساخت ورزشگاه جدید برای کشور در وضعیت اقتصادی کنونی انتقاد کرد و گفت: گفته شده که ورزشگاهی بزرگ برای کشور ساخته می شود. در کدام قانون برنامه آمده که مشکل اساسی امروز ایران ساخت ورزشگاه است؟ و البته گفته می شود این طرح با مشارکت چینی ها ساخته می شود، در حالی که ایران در 10 سال گذشته رتبه 2 تا 7 پرتعدادترین دانش آموختگان دنیا را داشته است و حالا که می خواهد سازه ای عظیم بسازد باید چینی ها این پروژه را انجام دهند؟ وقتی با بحران هایی اقتصادی مواجهیم ساخت چنین سازه ای از چه روی در اولویت است؟ چطور در تعیین دستمزد کارگر و کارمند با بحران مالی رو به رو هستیم اما در ساخت سازه هایی مانند ورزشگاه و شهربازی این بحران را نداریم؟

وی در نهایت بیان کرد: با پشت کردن به علم و قانون و برنامه، ساختار قدرت در ایران مبتلا به بیماری خطرناکی شده و به مرحله خودتخریبی وارد شده است؛ بالاترین سطح خودتخریبی این است که در حیاتی ترین عرصه های سرنوشت ساز برای اقتصاد کشور از حکومت به دست خود آن حاکمیت زدایی می شود. بنابراین، ما به برنامه و بودجه باکیفیت نیاز داریم.