درس عبرت

بازخوانی نمونه اخبار زیر، مشخص می کند در سال های گذشته همواره ریل در برف و یخبندان و سرمای شدید، بار جاده و هواپیما را بر دوش کشیده است و اگر تردد قطارها در سال 1386 امکان پذیر نبود شاید تلفات زیادی در جریان آن اتفاق رخ می داد.

به گزارش تین نیوز، اما در سال 1401 در آغازین سال قرن پانزدهم با وجود اینکه مصاحبه کنندگان مصاحبه اول و دوم به عنوان معاونان مسافری و فنی راه آهن در حال انجام وظیفه می باشند، در دوران مدیرعاملی سید میعاد صالحی رکورد دیگری به نام ایشان ثبت شده است و در اتفاقی نادر در تاریخ حمل و نقل ریلی ایران، جاده برای کمک به قطارهای در راه مانده و سیستم ریلی زمین گیر شده اقدام نموده است و مدیران ارشد راه آهن با افتخار در حال حذف قطارهای مسافری محور مشهد می باشند.

 برف و سرما نتوانست قطارهای مسیر مشهد الرضا (ع) را متوقف کند. (ایرنا، ۱۵ بهمن ۱۳۹۲،‌ ۱۵:۳۴):

خلاصه خبر: محمد هادی ضیایی مهر مدیر کل راه آهن خراسان رضوی گفت: با وجود بارش برف و برودت هوا تا 22 درجه زیر صفر (سال 1392) در استان خراسان رضوی و بسته شدن برخی محورهای ارتباطی این استان، حرکت هیچ یک از قطارهای مسیر مشهد الرضا (ع) لغو نشد. تمام قطارهای مسیر خراسان رضوی به مقاصد مختلف کشور و بالعکس فعال هستند و روزانه 80 رام قطار مسافربری در این مسیرها سرویس دهی می کنند و حتی حمل بار بخشی از ناوگان حمل و نقل جاده ای و هوایی نیز به این حوزه منتقل شد.

 خطوط آهنی که کولاک و بهمن نمی‌ شناسد (تین نیوز، ۱۳۹۵/۱۱/۱۷ ۱۴:۰۰)

بخشی از خبر: حسن موسوی، معاون مسافری راه‌آهن صبح امروز خبر از نجات جان حدود 300 نفر از مسافران جا مانده در جاده پل سفید به سمت تهران توسط قطارهای گرگان - تهران و ساری - تهران و یک قطار فوق‌العاده که از زیرآب به فیروزکوه پیش‌ بینی‌ شده بود با اقدامات کارکنان راه‌ آهن توسط درزین‌ ها خبر داد. علاوه بر آن قطار فیروزکوه به تهران نیز تعدادی مسافران جا مانده را جابجا کردند.

 روایتی از سنگین‌ترین و سردترین روزهای زمستان‌های معاصر در ایران (هواشناسی مستقل مشهد و استان، ۲۵ خرداد ۱۳۹۸):

بخشی از خبر: برف در آن مناطق بسیار سنگین بود و دیر آب می‌شد؛ به‌طور مثال همان ‌سال برف در گردنه‌های صعب‌العبور تا ماه اردیبهشت و خرداد هم هنوز باقی مانده و آب نشده بود.» بالاخره پنجشنبه، ۲۱ بهمن 1350 حکومت این فاجعه را جدی گرفت و ستاد امداد نخست‌ وزیری تشکیل داد. فراهم کردن نیروهای زمینی و هوایی و در نظر گرفتن قطارهایی فوق‌ العاده برای جابه‌جایی در راه ماندگان در اولویت قرار گرفت. همچنین برای جلوگیری از تلف شدن هزاران دام، دو کامیون حامل علوفه ویژه دام  به گنبد کاووس رفت.