به مناسبت سالروز راه اندازی «قطار اتوبوسی» تهران - پرند

12 سال از راه اندازی نوعی قطار در مسیر تهران – پرند می گذرد. اگر از کمبود واگن های مسافری و عدم دسترسی بیشتر مردم به خرید بلیت قطار، افزایش قیمت های بلیت که بعضاً دو تا سه بار در سال اتفاق می افتد و کیفیت نامناسب برخی از قطارها بگذریم، اما از «قطار اتوبوسی» مسیر تهران پرند که البته خاص این مسیر است نمی توان چشم پوشید.

به گزارش تین نیوز بر اساس تقویم تاریخی راه آهن 19 اسفند 1381 روز راه اندازی اتوبوس ریلی تهران – پرند است؛ قطاری که از معدود وسایل حمل و نقل عمومی به این شهر جدید است و اغلب ساکنان این شهر و بخش رباط کریم از آن استفاده می کنند.

اتوبوس ریلی زیر مجموعه ای از واگن های خودکشش است که به طور معمول از یک تا حداکثر 4 واگن متصل به هم تشکیل شده است. این سیستم ها برای مسیرهای کوتاه استفاده می شود. سرعت حداکثر این سیستم ها 90 تا  Km/h 120 است.

طول واگن های اتوبوس ریلی معمولاً کوتاه است و در بعضی موارد در آن بجای بوژی از محور استفاده می شود. طراحی داخلی آنها نیز بصورت یک سالن صندلی دار است.

براساس تعریف دایره المعارف بریتانیکا (Britannica) اتوبوس ریلی دارای انواع زیر است:
1- اتوبوس ریلی مسافری سبک (hp 200) که معمولاً دارای چهار چرخ بوده و سیستم انتقال قدرت مکانیکی دارد و می تواند یک واگن سبک را بکشد. استفاده از این خودروها از سال 1990 به بعد بسیار محدود شده است.

2- اتوبوس ریلی مسافری با چهار محور (تا hp 750) که می تواند به طور مستقل و یا به صورت واحدهای چندگانه با یک و یا چند واگن موتور دار عمل کند. در این نوع واگن ها موتور دیزل و تمام تجهیزات مربوط مانند مخزن سوخت زیر کف قرار می گیرند، در نتیجه فضای کافی برای استقرار صندلی مسافران در بالای کف ایجاد خواهد شد. سیستم انتقال قدرت هم می تواند الکتریکی یا هیدرولیکی باشد. اتوبوس های ریلی جدید که به صورت واحدهای چندگانه استفاده می شوند معمولاً از یک کابین کنترل می شوند.

گفتنی است کارشناسان باور دارند سرعت مناسب، ایمنی بسیار بالا، آلـودگی کمتر محیط زیسـت و قابلیت جـابه جایی انبوه مسافر از مـزایای را ه اندازی  ‏ ریل باس ها است.‏