◄ تجربه را تجربه کردن خطا است
متاسفانه اعتصاب رانندگان در سال گذشته خواسته‌های رانندگان خودروهای سنگین طبقه‌بندی نشده ومشخص نشده بود که کدام مطالبات کامیونداران درکوتاه مدت قابل حل و فصل است وکدام مطالبات نیاز به مرور زمان دارد.
این روزها درگوشه‌وکنار در فضای مجازی بعضی مغرضان زمزمه اعتصاب و دست از کار کشیدن رانندگان را درسال 98منتشر میکنند و رانندگان خودروهای سنگین را به اعتصاب ترغیب میکنند اما به این دسته از افراد باید گفت: تجربه بد را دوباره بکار بستن خطای محض است.
معمولاً اعتصاب‌ها و متوقف کردن کارهای اجرایی در یک دوره (شروع وپایان)، مشخص دارد، این‌گونه دست از کارکشیدن‌ها برای نشان دادن قدرت است و نشان دادن انسجام، فرمان‌برداری ومدیریت که برخی اوقات با نتیجه دل‌خواه همراه نیست.
متاسفانه در اعتصاب سال گذشته رانندگان خودروهای سنگین، جدای از پراکندگی، موضوع طبقه‌بندی نشده و مشخص نشده بود که این همه ایجاد سروصدا به چه دلیل می‌تواند باشد و مشخص نبود که کدام مطالبات درکوتاه مدت قابل حل است و کدام مطالبات به زمان بیش‌تری نیاز دارد.
آیا مطالبات ما از دولت است یا شرکتهای حمل‌ونقل و یا صاحبان کالا
تجربه نشان داده که نتیجه این‌گونه اعتصابات فرسایش، دلسردی، و بیراهه رفتن است وپس از ده پانزده روز وقتی نتیجه‌ای حاصل نشد، برای سال‌ها این ابزار از دست می‌رود و دیگر هیچ توقفی کارساز نخواهد بود.
اما منطق انجام فعالیت اعتراضات صنفی این‌گونه است که در ابتدا اطلاع‌رسانی می‌شود که در یک ساعت و روز خاص همه رانندگان به مدت کوتاهی مثلاً ۴ ساعت در روز، یک کار ساده را انجام دهند.
حاضران در اعتصاب می‌‌گویند، همه رانندگان برای اعتراض و نشان دادن همبستگی و قدرت اجرایی چراغ‌های اتومبیل خود را روشن میکنند و سپس اعلامیه رسمی میدهند که ما ۱۵ روز به دولت وقت می‌دهیم وتمامی خواسته‌های ساده وقابل اجرا ما را به نتیجه برساند و اگر نکرد در فلان روز و فلان ساعت یک‌بار دیگر قدرت‌نمایی خواهیم کرد. اما با شیوه فعلی و در پیش گرفتن رویه اعتصاب علاوه بر این که‌کاری از پیش نمی‌رود بلکه، موضوع بیش‌تر شبیه یک جنگ است و رانندگان به هیچ ترتیب رضایت نمی‌دهند و با طولانی شدن آن، این تقابل علاوه بر وارد کردن آسیب‌های فراوان تبدیل به یک جنگ فرسایشی و بی‌نتیجه خواهد شد و در آخر نتیجه‌گیری هم تقریبا سخت خواهد شد.
آیا با توزیع لاستیک با ارز ۴۲۰۰ تومنی مشکل همه ماحل خواهد شد؟!
البته که پاسخ این سوال واضح و مبرهن است. حمل و نقل جاده‌ای نیازمند اصلاحاتی بیش از قیمت لاستیک است. طرح‌های چون بازگشایی سالن‌های اعلام بار، فعال‌سازی مرکز اعلام بار درتمام مراکز استان‌ها، حذف بارنامه‌های سوری وغیر واقعی، تعیین رابطه حقوقی بین کامیونهای خود مالک وشرکت‌های حمل‌ونقل، اصلاح کارمزد باربری‌ها واصلاح آن به 4 درصد، به رسمیت شناختن تشکل‌های کارگری وتفکیک وظایف آن از کانون کارفرمایی و تعیین کرسی برای این تشکلات در مراجع تصمیم‌گیری مانند کمیسیون‌های فرعی وشورای عالی ترابری، اصلاح قوانین ومقررات حمل‌ونقل جاده‌ای توسط کمیته‌های بررسی مقررات وحضور نماینده‌های رسمی رانندگان و هزاران موردی که نیاز به ماه‌ها وقت برای اصلاح آن نیاز داریم.
امروز باید تعدادی از خواسته‌های قابل دسترسی فوری را سریعاً لیست کرده و برای شروع به کار آن‌هم کج‌دار مریز و فقط توسط ناوگانی که هنوز توانی برای حرکت دارند، به مسئولان در فضایی کاملاً دوستانه تحویل داد و فرصتی در اختیار مسئولان قرار داد تا موضوعات در جوی کاملاً منطقی مورد بررسی قرار گیرد نه این‌که تیشه برداریم هم به ریشه خودمان بزنیم هم به ریشه دولت.
*بازرس انجمن صنفی کارگری کامیونهای یخچالدار
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.