◄ کریدور ترانزیتی 17 میلیارد دلاری عراق؛ دور زدن ایران با لبخند برادرانه!
کریدور ترانزیتی شمال جنوب عراق که در روزهای اخیر قراردادهای آن رسما امضا و از آن رونمایی شد، یکی از تمهیدات عراقی ها برای تبدیل شدن به مسیر اصلی تجارت منطقه است؛ فارغ از این که این کریدور، مسیرهای ایران را کمرنگ تر از قبل کند.
کریدور ترانزیتی شمال جنوب عراق که در روزهای اخیر قراردادهای آن رسما امضا و از آن رونمایی شد، یکی از تمهیدات عراقی ها برای تبدیل شدن به مسیر اصلی تجارت منطقه است؛ فارغ از این که این کریدور، مسیرهای ایران را کمرنگ تر از قبل کند.
به گزارش تین نیوز، اتفاقاتی که در حوزه حمل و نقل منطقه خاورمیانه روی می دهد به خوبی نشان دهنده سیاسی بودن توسعه اقتصادی در این منطقه است. به بیان دیگر اگر در هر جای جهان سیاست بر اقتصاد اثر می گذارد در خاورمیانه، سیاست اقتصاد را متحول و حتی وارونه می کند. در این منطقه سیاست می تواند کاری کند که مسیرهای ناامن و پرهزینه حمل کالا و مسافر به مسیرهای مقبول تبدیل شوند و جای مسیرهای ارزان و امن را بگیرند. سیاست در این منطقه چنان عجیب است که کشورها می توانند برای هم ژست برادرانه بگیرند اما در همان حال مشغول دور زدن برادرهای خود باشند!
سخن از کریدور شمال جنوب عراق است که اخیرا به صورت رسمی از آن رونمایی شده است.رویترز درباره این پروژه گزارش کرده است که این طرح عظیم ۱۷ میلیارد دلار خرج روی دست عراقی ها خواهد گذاشت که البته قرار است کشورهای اروپایی و چین و ترکیه نیز بخشی از این هزینه را تقبل کنند.
نام فاو که برای هر دو کشور ایران و عراق با خاطرات تلخ جنگ و خون های ریخته شده در این بندر درآمیخته با این پروژه دوباره بر سر زبان ها افتاده است. قرار است این پروژه با توسعه خطوط آهن و جاده های ترانزیتی، بندر بزرگ فاو عراق در جنوب کشور را به زیرساخت های ترانزیتی ترکیه وصل کند.
دوستان عراقی در مورد اتصال ریل و جاده خود به ترکیه ای که هر از چندی تمامیت ارزی آنها را نادیده می گیرد و شمال عراق را محل تاخت و تاز خود می کند صاحب اختیارند اما سوال اینجاست که چرا آنها برای اتصال ریلی بصره به خرمشهر تا این حد تعلل می کنند. آنها به تازه گی نیز دیدارها و بازدیدهایی با مدیرعامل راه آهن ایران برای بررسی پروژه های مشترک ترتیب دادند و طرفین با لبخند از حرکت رو به جلو و رفع موانع این پروژه ها سخن گفتند اما این که طرح های مشترک تسهیل ارتباطات حمل و نقلی ایران و عراق واقعا چه زمانی به ثمر می رسد و اراده طرف عراقی برای به نتیجه رسیدن این طرح ها چقدر است، چندان شفاف نیست.
به هر حال یکی از هدف های راه اندازی این پروژه، کوتاه کردن مســیر ترانزیت کالا از کشــورهای آســیای شرقی به اروپاست که هم اکنون از مســیر دریایی بسیار طولانی و گذر از کانال سوئز منتقل می شود.
فرحان الفرطوسی، مدیرعامل سازمان بنادر عراق، به رویترز گفته اســت پروژه ترانزیتی یادشده تنها برای انتقال کالا و مسافر نیست، بلکه باعث توسعه بخش گسترده ای از کشور خواهد شد.
دولت عراق به این پروژه تنها به عنوان یک کریدور ترانزیتی کالا نمی نگرد بلکه عراقی ها قصد دارند قطارهای سریع السیر با سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت را برای جابجایی مسافر در این مسیر راه اندازی کند.
بندر فاو برای توسعه با موانع فنی مهندسی فراوانی مواجه است که شرکت های فنی و مهندسی ایران سهم چندانی از پروژه های توسعه این بندر ندارند. به گفته فرطوســی توسعه بندر فاو عراق هم اکنون به نیمه رسیده اســت و تا چند سال دیگر تکمیل می شــود.
انتهای پیام
کشور ها منتظ ما نمی مانند همه کشور های منطقه به دنبال منفعت ،ایجاد کار برای مردم خود هستند وبه دنبال ارتقای سطح زندگی مردم خود هستند آنها منتظر نمی مانند تا دولت مردان کشور دیگر برای آنها تصمیم بگیرند ما سالها است به دلیل سیاست های غلط که حاصل آنها تحریم های گسترده است از کل دنیا دست بریده ایم و تنها به توانایی نداشته خود می بالیم و متوجه نیستیم که دیگران منتظر ما نمی مانند بیست سال است میخواهیم شلمچه را به بصره وصل کنیم ما که در بهترین نقطه اتصالات منطقه قرار داریم به کل در حال دور زدن هستیم چون دنیا به این نتیجه رسیده که نه ما ثبات سیاسی داریم ونه ثبات اقتصادی که بخواهند بر روی موقعیت ما سرمایه گذاری کنند.
با سلام
این دوست عزیز ناشناس ، چنان از سیاست های غلط استدلال آورده که گویی ایران مقصر است که کشور عراق درصدد توسعه حمل و نقل ریلی خود است ؟!!
اگر شما قصد دارید مانند دولت قبل همه چیز را (حتی رفع مشکل آب خوردن را ) به تحریم و بعد هم برجام ربط و وصل کنید که نتیجه این سیاست خسارت بار و ذلت آور را در دو دولت قبلی همه مشاهده کردند.
این که یک کشور قلدر برای تامین منافع نامشروع خود اقدام به تحریم ظالمانه در قبال یک کشور مستقل و مشروع دیگر کرده و آن کشور برای دفاع از حیثیت و استقلال خود تسلیم زورگویی های آن ابرقدرت نمی شود که دلیل بر غلط بود سیاستش نیست!
چیزی را که اروپایی بعد از جنگ جهانی دوم درک کردند متاسفانه هنوز برای یکسری از کارشناسان و مدیران کشورهای غرب آسیا قابل درک نیست :
اروپایی ها برای هزاران سال با هم جنگیدند این ها بعضا حتی از یکدیگر نفرت های نژادی هم دارند هنوز هم دارند اما بعد از جنگ جهانی دوم به یک فهم عمومی رسیدند که رقابت های احمقانه و کورکورانه باعث عقب ماندن همه شان خواهد شد و تهش هم می رسه به جنگ هایی که همه چیز را ویران کنند اینکه مثلا من فرانسه علیه انگلیس , اسپانیا و آلمان اقدام کنم آن ها نیز علیه من فرانسه اقدام کنند تهش باخت باخت جمعی خواهد بود پس اصلا به این فهم رسیدند که رقابت ها را کنار بگذاریم و دنبال همکاری ها باشیم مثلا اگر آلمان ها یک بندر بزرگ تجاری در دریای شمال می زنند من فرانسه باید احمق باشم که از توسعه کشور آلمان ناخشنود باشم چون با این کشور , مرز مشترک دارم و از اتفاقاتی که داخل آلمان می افتد تاثیر می گیرم اگر آلمان با چنین بندر و کریدوری توسعه پیدا می کند این به نفع امنیت و اقتصاد من فرانسه هم هست و من هم در کریدور آلمان ها حضور پیدا خواهم کرد تا از این کیک بهره ببرم متقابلا آلمان ها هم چنین درکی را به اجرا می گذارن خروجی همه این ها شد بهم دوختن منافع تک تک کشورهای اروپای غربی بهم تا حتی اگر تنفر نژادی و کینه های تاریخی هم از هم دارند اصلا نتوانند علیه هم حرکت کنند چون آنوقت منافع خودشان به خطر می افتد تهش شد این اروپای پیشرفته و توسعه یافته .
اما اینجا در غرب آسیا هنوز هم مدیران و کارشناسانش در حال چنگ کشیدن یک دیگر و لگد زدن به هم هستند و اینجا در همین ایران خودمان هر روز تیتر می شود که از فلان جا دور خوردیم !!!!!! در حالیکه اصولا در تاریخ غرب آسیا تا خود چین , ردی از تنفر نژادی قومی قبیله ایی و مشکلات تاریخی به آن معنا دیده نمی شود تمام ملت ها و اقوام این منطقه مهم , برای هزاران سال در کمال آرامش کنار یکدیگر زندگی کردند اما این سال ها یکسری از همین کارشناسان برای پاشیدن بذر کینه و اختلاف و نفرت پراکنی بین ایرانی و افغانستانی , ایرانی و پاکستانی , ایرانی و عراقی و ... به کار بستند که ته این راه بشود تنفر عمیق بین مردمان این منطقه و اختلاف افتادن بین دولت ها که برای همه باخت باخت باشد .
یکسری مطالب را باید فهمید :
اولا بار از شرق آسیا , هند به سمت روسیه و اروپا و بالعکس آنقدری هست که همه کشورهای منطقه بتوانند از این کیک بزرگ بهره ببرند .
دوما ما باید از خدایمان باشد که همسایگان ما و اینجا حالا عراق پیشرفت کنند وقتی این کشور پیشرفت کند و بتواند برای جوانانش شغل ایجاد کند این به نفع امنیت خود عراق و بعد مرزهای عراق با سایر کشورها خواهد بود یعنی چنین اقدامی , ریشه پیوستن به گروه های تروریستی و قاچاق و ... را خواهد زد و البته فرصت های جدیدی را هم برای ما خلق خواهد کرد که مستقیما از همین کریدور و یا از اثرات غیرمستقیم آن منتفع بشیم در این عراق برای ما 20 میلیارد دلار سود خالص خوابیده هر چقدر عراق به ثبات بیشتری برسد بغداد در مقابل سایر مناطق این کشور قدرت بیشتری پیدا کند جای پای اسرائیل و آمریکا در این کشور تنگ تر می شود راه ما برای رسیدن به مدیترانه بازتر می شود عراق , افغانستان , پاکستان , عربستان و ... همه باید پیشرفت کنند که ما هم پیشرفت کنیم ما هم اکنون بخش زیادی از انرژی کشورمان فقط می رود برای کنترل امنیت منطقه و بعد امنیت داخل و مرزها و کنترل فتنه ها و آشوب های منطقه در حالیکه کشورهای اروپایی چنین دغدغه هایی ندارند بیشتر انرژی و بودجه و تفکر خود را برای توسعه همه جانبه گذاشتند متاسفانه سال 2023 هم تمام می شود اما هنوز یکسری مثلا کارشناس و مثلا مدیر در منطقه ما و کشور ما نفهمیدند اصل موضوع چی هست و کماکان از یک معادله هزار پارامتری , یکیشو نصفه و نیمه می فهمند .
بنادرایران به دریای عمان نزدیک تر این یک مزیت است درشرایط برابرایران برنده است فاصله بندرچابهارتابندرافاوچندروزاست ؟!زمان وکرایه ؟بندرچاسک ؟بندرعباس ؟بندرمکران ؟
قطار سریع السیر چه توفیری براز ترانزیت داره ؟ بعد نکته خنده دار اینجاست در مسیر ترکیه عراق چه کاربردی دارد مثلا اهل سنت ترکیه برای زیارت کربلا نجف می ایند؟ یا عراقی ها برای خوشگذرانی به انتالیا و ادانا ببرند !!
کشور عراق به مانند ایران هست به ظاهر خود تصمیم میگیرند اما پشت این نوع سیاست ها کیست؟
انسان های تازه به دوران رسیده با تجملات زائد ، ضعف هویت خود را پوشش بدهند، قطار سریع السیر هم برای جهان سوم همین کارکرد دارد.
نکته این جاست عراق همان خطای احمدی نژادی ایران تکرار میکند توهم بالا ماندن درامد های نفتی ، سالهای بعد شاهد شورش و نا آرامی در عراق خواهیم بود. چون به بازار انرژی نگاه کنیم بعد از سال ۲۰۳۰ واردات نفت اوج نهایی رسیده و روند نزولی آغاز خواهد شد.
امارات و عربستان از الان متوجه این واقعیت شدند. امارات به نسبت موفق تر عمل کرده است.
درود.هرقدرهم تلاش کنند،باز هم نمیتوانند نقش ایران را کمرنگ کنند.هم وسعت ایران زیاده هم جایگاه بیشتری داره،هم بندر زرگ وطویلی در خلیج فارس داره،انها پیرو فکر پوسیده ی مجوس بودن ایرانند وخودرا برتر میدانند،اما ایران هم رگز کم نمیاورد.