سفرهای خارجی مدیران شهری تهران؛ دیپلماسی شهری یا گردشگری اداری؟
طبق مستندات سامانه شفافیت؛ در دوره ششم شورا (تیر ۱۴۰۰ تا خرداد ۱۴۰۴) در مجموع ۹۵ سفر خارجی به ۳۰ کشور جهان انجام شده است که از این تعداد ۲۶ مورد فاقد گزارش سفر می باشد.
بحث درباره سفرهای خارجی شهردار و مدیران شهرداری که اغلب با عنوان سفرهای «مطالعاتی»«تبادلات بین المللی»«دیپلماسی شهری» معرفی می شوند کمتر مطرح شده است. اما با توجه به حساسیت افکار عمومی به سفرهای خارجی که هزینه های آن از جیب مردم تامین می گردد، ضرورت دارد از سفرهای این دوره مدیران شهری گزارشی تهیه شود. چراکه این پرسش وجود دارد این سفرها چه دستاوردی برای شهر داشته اند؟
به گزارش تین نیوز ، در شرایطی که شهر تهران با انبوهی از چالش های شهری و اجتماعی مواجه است، هر سفر خارجی باید با هدف توسعه دانش مدیریت شهری و حل مسائل واقعی شهروندان انجام شود. مستندسازی نتایج، ارائه عمومی گزارش ها و بهره برداری مشترک از یافته های حاصل از این سفرها ضرورتی انکارناپذیر است. سفرهای خارجی باید فرصتی برای ارتقای مدیریت شهری و الگوسازی باشند، نه چالشی برای اعتماد عمومی
چرا شورا باید از رسانه ها بفهمد چه کسی به سفر رفته؟
یکی از اعضای هیئت رئیسه در جلسه (۳۲۹) شورا در تذکری با اشاره به سفر خارجی شهردار به همراه تعدادی از مدیران شهرداری در ابتدای سالجاری به برزیل گفت: در حال حاضر همزمان با این سفر تعدادی از شهرداران و مدیران سازمان ها نیز در چین حضور دارند. علی رغم اینکه اعضای شورای شهر برابر قانون مسئولیت نظارت بر شهرداری را بر عهده دارند؛ از قرار معلوم خصوصا در سفرهای آقای زاکانی که جمعی از مدیران ارشد نیز وی را همراهی می کنند، موضوع صرفا با تماس تلفنی شهردار به اطلاع آقای چمران رسانده می شود و اصلا کمیته سفرهای خارجی شورا در جریان قرار نمی گیرد و فرایند قانونی کار هم طی نمی شود و نهایت اینکه اعضای شورا از طریق رسانه ها از سفر شهردار و مدیران شهرداری به خارج از کشور مطلع می شوند.
در غیبت شفافیت!
سفرهای خارجی ممکن است بیش از آنکه در خدمت توسعه شهری باشند، به عنوان امتیازاتی خاص برای برخی مسئولان تلقی شود. سفرهای خارجی زمانی می توانند مفید و مؤثر باشند که در مسیر حل مشکلات واقعی شهروندان قرار گیرند، نه صرفاً تجربه ای شخصی برای مدیران، مشکل اصلی، نبود شفافیت است. نه معیار مشخصی برای انتخاب افراد وجود دارد، نه گزارشی از نتایج این سفرها به اطلاع مردم می رسد. این در حالی ست که هزینه ها از جیب شهروندان تأمین می شود. آنچه نیاز فوری تهران است، نه سفرهای بی حاصل، بلکه مدیریت پاسخگو و شفاف است.
وعده ای که عمل نشده
سخنگوی شهردار در جلسه شماره ۱۵۱ شورا در واکنش به انتقادات و سوالات اعضا در خصوص موضوع سفرهای خارجی در مجموعه شهرداری تهران قول «کتابچه سفرها» را داد؛ که با گذشت بیش از یک سال گذشت، هیچ کتابچه ای تحویل نشد.
آمار بدون روتوش
طبق مستندات سامانه شفافیت؛ در دوره ششم شورا (تیر ۱۴۰۰ تا خرداد ۱۴۰۴) در مجموع ۹۵ سفر خارجی به ۳۰ کشور جهان انجام شده است که از این تعداد ۲۶ مورد فاقد گزارش سفر می باشد. البته تعداد سفرها خیلی بیش از این است ولی در سامانه ثبت نشده، از جمله سفرهای که به عراق و درقالب شرکت در مراسم اربعین انجام شده که طی آن جمع زیادی از مدیران شهرداری و اعضای شورای شهر اعزام شدند ولی ظاهرا این سفرها جزو سفرها و ماموریت های خارجی به حساب نیامده است.
اسامی کشورها به ترتیب فراوانی:
۱-چین ۱۸ مورد
۲-فدراسیون روسیه ۱۴ مورد
۳-ترکیه ۱۳ مورد
۴-امارات متحده عربی ۱۱ مورد
۵-اسپانیا ۶ مورد
۶-جمهوری کره و مالزی هر کدام ۳ مورد
۷-برزیل –سنگاپور –هند –قطر هر کدام ۲ مورد
۸-آلمان- افغانستان- تونس- اسلوونی- مصر- تانزانیا- رومانی- قزاقستان- دانمارک- لبنان- لهستان- ازبکستان- فرانسه- اردن- ژاپن- بلغارستان- اندونزی- بلژیک- نروژ هر کدام یک مورد
ملاحظه می کنید ۵۶ سفر از ۹۵ سفر به چهار کشور : چین- روسیه- ترکیه- امارات انجام گرفته که شهرداری باید برای آن دلایل منطقی ارائه کند.
روند صعودی عجیب
۱۴۰۰- ۵ مورد
۱۴۰۱- ۱۵ مورد
۱۴۰۲- ۴۰ مورد
۱۴۰۳- ۳۱ مورد
۱۴۰۴ (فقط سه ماه نخست): ۴ سفر
تعداد سفر شهردار و مدیران ارشد شهرداری:
۱-علیرضا زاکانی –شهردار تهران ۴ سفر
۲-عبدالمطهر محمدخانی –سخنگوی شهردار ۶ سفر
۳-محسن هرمزی –معاون حمل و نقل و ترافیک ۵ سفر
۴-لطف اله فروزنده معاون مالی و اقتصاد شهری ۵ سفر
۵-مسعود درستی –مدیر عامل شرکت مترو ۴ سفر
۶-عباس شعبانی- معاون هماهنگی و امور مناطق ۲ سفر
۷-حمیدرضا صارمی- معاون شهرسازی و معماری ۲ سفر
۸-محمد امین توکلی زاده- معاون اجتماعی و فرهنگی ۱ سفر (علی رغم اینکه برای معاونت اجتماعی در سامانه فقط یک سفر قید شده، اگر سفرهای عراق نیز لحاظ شود، این معاونت جزو پرتکرارترین ها خواهد بود.
۹-مجید باقری معاون برنامه ریزی، توسعه سرمایه انسانی ۱ سفر
تعداد سفر اعضای شورای اسلامی شهر تهران:
۱- علی اصغر قائمی – ۲ سفر
۲- مهدی چمران –سید جعفر هاشمی تشکری –مهدی اقراریان- مهدی عباسی- مهدی پیرهادی- زهرا شمس احسان- سوده نجفی هر کدام ۱ سفر
چه کسانی بیش از همه پرواز کرده اند، مأموریت یا مرخصی لوکس؟
۱- محمد علی شفیعی ۱۵ مورد
۲- حمیدرضا غلام زاده نطنزی ۱۳ مورد
۳- زهیر صباغ پور آذریان ۱۰ مورد
۴- مهدی فلاحی پناه ۸ مورد
۵- رویا خسروبیگی ۵ مورد
۶- مجید آرون ۴ مورد
۷- عبدالجلال سعید ۴ مورد
۸- قدرت اله محمدی ۳ مورد
۹- ایمان صادق زاده ۳ مورد
۱۰- سید مجتبی شفیعی ۳ مورد
تعداد فراوانی سفر معاونت ها- سازمان ها- شرکت ها:
۱- مرکز ارتباطات و امور بین الملل – ۲۲ سفر
۲- سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی- ۱۱ سفر
۳- سازمان پیشگیری و مدیریت بحران- ۱۱ سفر
۴- معاونت حمل و نقل و ترافیک –۷ سفر
۵- معاونت مالی و اقتصاد شهری ۵ سفر
۶- شرکت مترو- ۵ سفر
۷- شرکت نوسازی عباس آباد – ۴ سفر
۸- معاونت فنی و عمرانی ۳ سفر
۹- سازمان فناوری و اطلاعات – معاونت شهرسازی و معماری- شرکت برج میلاد- شرکت واحد اتوبوس رانی- معاونت هماهنگی و امور مناطق- سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی- مرکز تهران هوشمند هر کدام ۲ سفر
۱۰- نهاد راهبری و پایش طرح های توسعه شهری- موسسه رایانه شهر- شهرداری منطقه ۱۷- اداره کل محیط زیست شهرداری- سازمان مدیریت میادین و میوه و تربار- اداره کل آموزش های شهروندی- شرکت واگن سازی- سازمان مهندسی و عمران شهری- ستاد معاینه فنی خودروهای تهران- نمایشگاه بین المللی شهر آفتاب- مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران-معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران هر کدام ۱ سفر
برای تهران چه کرده اید؟
تهران برای پیشرفت نیازمند ایده و تجربه جهانی است، اما نه با سفرهای بی برنامه و بی گزارش. تا زمانی که معیار انتخاب نفرات، هدف گذاری مأموریت و گزارش عمومی نتایج روشن نشود، هر بلیت پرواز مدیران، نماد دیگری از «فرصت سوزی اداری» خواهد بود. شفافیت حق شهروند است؛ شهرداری باید مستند و علنی توضیح دهد این سفرها چه آورده ای داشته است و صادقانه و شفاف روی زمینِ مشکلات شهر کار کند و بستن چمدان سفرهای بی حاصل را متوقف کند.
درخواست و سوال مشخص کارکنان و کارشناسان دلسوز شهرداری تهران
مستندسازی نتایج سفر برای استفاده همه مدیران و واحدها طوری که سفرهای خارجی، نه حاشیه ساز، بلکه الگوساز باشند.
سفرهای خارجی؛ باید فرصتی برای توسعه مدیریت شهری باشد، نه چالشی برای تضعیف اعتماد شهروندان !
آیا پیش از سفر، برنامه ریزی مدونی صورت می گیرد و خروجی قابل ارزیابی دارد؟
چگونه می توان نتایج این سفرها را به نفع شهر و شهروندان به کار گرفت؟
