◄ معمای سرعت و عوارض در آزادراه تهران–قزوین | چرا سرعت مجاز ۹۰ کیلومتر است اما عوارض کامل دریافت می شود؟

آزادراه تهران–قزوین، شریان حیاتی اتصال پایتخت به شمال غرب کشور است. به ویژه در محدوده کرج تا هشتگرد، این مسیر یکی از پرترددترین محورهای بین شهری محسوب می شود. روزانه هزاران خودرو از این آزادراه عبور می کنند، اما رانندگان با دو موضوع متناقض روبه رو هستند: تابلوهای سرعت ۹۰ کیلومتر بر ساعت و پرداخت عوارض آزادراهی کامل.

سرعت مجاز در این مسیر چگونه تعیین شد؟

به گزارش تین نیوز، طبق ماده ۵ مقررات راهنمایی و رانندگی، سرعت مجاز در آزادراه های بین شهری برای خودروهای سواری بین ۷۰ تا ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت است. با این حال، در آزادراه تهران–قزوین، تابلوها حداکثر سرعت را ۹۰ کیلومتر بر ساعت نشان می دهند.

این تغییر بر اساس مصوبه شورای عالی ترافیک و با هدف کاهش تصادفات پرتکرار در این محور انجام شده است. اگرچه مسیر از نظر فنی یک آزادراه است (تفکیک مسیرها، نبود تقاطع همسطح)، اما سرعت به سطح یک بزرگراه شهری کاهش یافته است.

عوارض آزادراهی و پرسش های رانندگان

با وجود کاهش سرعت، عوارض این محور همچنان بر اساس نرخ آزادراهی دریافت می شود.

• طبق مصوبه شورای اقتصاد در سال ۱۴۰۴، عوارض مسیر کرج–قزوین (به طول تقریبی ۱۰۰ کیلومتر) برای خودروهای سواری ۱۵ هزار تومان است.

• این نرخ توسط منابع رسمی از جمله qazvinnews.ir و قبضینو تأیید شده است.

این موضوع برای رانندگان سؤال ایجاد کرده است: چرا برای مسیری با محدودیت سرعت بزرگراهی، عوارض آزادراهی دریافت می شود؟

رانندگانی که هر روز در این محور تردد می کنند، بیش از همه با آثار این تصمیم مواجه هستند:

• زمان بیشتر سفر: سرعت پایین، زمان رفت وآمد را افزایش داده است.

• احساس نابرابری: پرداخت عوارض کامل در برابر خدماتی که به نظر ناقص می آید.

• ابهام در تصمیم گیری: توضیح روشنی درباره دلیل هم زمانی «کاهش سرعت» و «اخذ عوارض کامل» ارائه نشده است.

به گزارش خبرنگار تین نیوز، شرایط فعلی آزادراه تهران–قزوین نشان می دهد میان سرعت عملی (۹۰ کیلومتر بر ساعت) و تعرفه عوارض (۱۵ هزار تومان) نوعی عدم توازن احساس می شود. خواسته اصلی رانندگان در این میان، چیزی فراتر از افزایش سرعت یا کاهش عوارض است: آن ها انتظار دارند میان خدمتی که دریافت می کنند و هزینه ای که می پردازند شفافیت و تناسب بیشتری وجود داشته باشد.

رانندگان انتظار دارند عوارضی که پرداخت می کنند، صرف بهبود ایمنی، تجهیزات هوشمند و ارتقای کیفیت مسیر شود. همچنین این پرسش مطرح است که آیا پس از اجرای طرح های ایمن سازی، امکان بازگشت سرعت به استاندارد آزادراهی (۱۲۰ کیلومتر بر ساعت) وجود دارد یا خیر؟