پارک ملی نایبند؛ نخستین پارک دریایی ایران در محاصره صنایع نفت و گاز!
پارک ملی نایبند، نخستین پارک دریایی ایران، زیر فشار پروژه های صنعتی و قرارداد تازه میدان گازی مدار با خطر تخریب جدی زیست بوم خلیج فارس روبه روست.
پارک ملی نایبند، نخستین پارک ملی دریایی ایران با حدود ۴۹ هزار هکتار عرصه در خشکی و دریا، یکی از غنی ترین اکوسیستم های ساحلی خلیج فارس است. از جنگل های حرّا تا آبسنگ های مرجانی و سواحل تخم ریزی لاک پشت های دریایی، این منطقه را به میراثی بی بدیل در جغرافیای محیط زیستی کشور بدل کرده است.
به گزارش تین نیوز، در یک دهه اخیر، موج ساخت وساز اسکله ها، تأسیسات صنعتی، جاده ها و ساختمان های اداری–مسکونی، مرز های این منطقه حفاظت شده را به شدت تهدید کرده است. بحران به قدری جدی است که نایبند - نخستین پارک ملی دریایی ایران – امروز برای بقا در برابر تجاوز صنعتی باید بجنگد.
امروز نایبند فقط یک منطقه حفاظت شده نیست، بلکه به نماد تقابل سود صنعتی کوتاه مدت و ارزش های پایدار محیط زیستی تبدیل شده است. پرونده شکایت سال های اخیر یکی از شرکت های پتروشیمی از فعالان اجتماعی و محیط زیستی به روشنی نشان می دهد که این تقابل نه تنها در میدان عمل بلکه در عرصه اجتماعی، رسانه ای و حقوقی هم جریان دارد.
اتفاقات چندسال اخیر نشان داد که فشار شرکت ها فقط محدود به پروژه های فیزیکی نیست. ماجرای شکایت شرکت ها از فعالان و دلسوزان محیط زیست، نمونه بارز تلاش برای خاموش کردن صدای منتقدان است. فعالان محیط زیست بار ها نسبت به تخریب زیستگاه های حساس و پیشروی صنایع به قلب نایبند، هشدار داده بودند. شکایت در محاکم قضایی با هدف ایجاد فشار روانی و حقوقی علیه آنها، نه تنها فعالان محیط زیست که افکار عمومی را نیز نگران کرد.
در یک دهه اخیر، موج ساخت وساز اسکله ها، تأسیسات صنعتی، جاده ها و ساختمان های اداری–مسکونی، مرز های این منطقه حفاظت شده را به شدت تهدید کرده است. بحران به قدری جدی است که نایبند - نخستین پارک ملی دریایی ایران – امروز برای بقا در برابر تجاوز صنعتی باید بجنگد.
امروز نایبند فقط یک منطقه حفاظت شده نیست، بلکه به نماد تقابل سود صنعتی کوتاه مدت و ارزش های پایدار محیط زیستی تبدیل شده است. پرونده شکایت سال های اخیر یکی از شرکت های پتروشیمی از فعالان اجتماعی و محیط زیستی به روشنی نشان می دهد که این تقابل نه تنها در میدان عمل بلکه در عرصه اجتماعی، رسانه ای و حقوقی هم جریان دارد.
اتفاقات چندسال اخیر نشان داد که فشار شرکت ها فقط محدود به پروژه های فیزیکی نیست. ماجرای شکایت شرکت ها از فعالان و دلسوزان محیط زیست، نمونه بارز تلاش برای خاموش کردن صدای منتقدان است. فعالان محیط زیست بار ها نسبت به تخریب زیستگاه های حساس و پیشروی صنایع به قلب نایبند، هشدار داده بودند. شکایت در محاکم قضایی با هدف ایجاد فشار روانی و حقوقی علیه آنها، نه تنها فعالان محیط زیست که افکار عمومی را نیز نگران کرد.
آلودگی آبی: نشت مواد نفتی و آلاینده های شیمیایی در مراحل حفاری یا بهره برداری می تواند به صخره های مرجانی و گل سنگ ها آسیب برساند.
صدای زیرآبی (نویز): صدای تولیدشده توسط تاسیسات و کشتی های خدماتی، مسیر مهاجرت یا تغذیه دلفین ها و دیگر پستانداران دریایی منطقه را مختل می کند.
پیوند با زنجیره صنعتی عسلویه
گاز مدار به سمت تأسیسات فرآورش و صادرات در منطقه صنعتی عسلویه منتقل می شود. این یعنی میدان مدار عملاً بخشی از همان شبکه صنعتی است که گستره فیزیکی آن بخش های دریا و خشکی پارک را دربرمی گیرد. این اتصال صنعتی، فشار برای توسعه زیرساخت های جدید (جاده، اسکله و خطوط لوله) در محدوده پیرامونی نایبند را افزایش می دهد.
به زبان ساده؛ مدار فقط یک میدان گازی نیست، بلکه حلقه ای از زنجیره ای است که هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر صنعتی، با نایبند گره خورده و به همین دلیل حفاظت پارک بدون توجه به اثرات مدار، عملاً ناقص خواهد بود. امروز میدان مدار نه تنها تهدیدی زیست محیطی، بلکه آزمونی برای سنجش اراده ما در حفاظت از میراث ملی است. تصمیم گیری های امروز، آیینه سرنوشت خلیج فارس در دهه های بعد خواهد بود. انتخاب با ماست؛ حفاظت یا تخریب؟
