◄ تجربه هلند در جداسازی عمودی راه‌ آهن و مقایسه با آمریکا

هلند یکی از متراکم ترین شبکه های ریلی اروپا را داراست، با 3,063 کیلومتر خط، 404 ایستگاه و خدمات رسانی به 1.1 میلیون مسافر روزانه. ارزش زیرساخت های ریلی 32 میلیارد یورو است، با هزینه های سالانه نگهداری و بازسازی 1.2 میلیارد یورو.

این گزارش، روند هزینه های حمل و نقل ریلی در هلند از سال 1938 تا 2013 را بررسی می کند و افزایش سریع آن به دلیل تغییر شرایط را نشان می دهد. جداسازی مدیریت زیرساخت از عملیات قطار در دهه 1990 منجر به ایجاد ساختار و نهادهای جدیدی شد که شامل دولت، پروریل (مدیر زیرساخت Prorail) و چندین شرکت بهره برداری قطار (TOCs) می شود.

جداسازی عمودی، نقش ها، جریان های مالی و مسئولیت های مشخصی ایجاد کرد. پروریل بر عملکرد بلندمدت زیرساخت و هزینه های چرخه عمر تمرکز می کند، در حالی که TOCها بر سودآوری حمل ونقل کوتاه تا میان مدت تمرکز دارند. دولت بر سیاست حمل و نقل ملی و منافع عمومی نظارت می کند. این جداسازی چندین اثر مثبت داشت: 1- بهبود کیفیت و بهره برداری از شبکه 2- افزایش شفافیت در تأمین مالی و گزارش دهی دارایی ها 3- تقسیم واضح مسئولیت ها و اهداف بهینه سازی

گزارش، یک مدل کسب و کار راه آهن را معرفی می کند که نشان می دهد در هلند، هزینه ها و درآمد TOCها و مدیر زیرساخت متعادل است. با درنظر گرفتن مزایای اجتماعی (مانند کاهش ترافیک، کاهش تصادفات و محرک اقتصادی بالقوه)، حمل ونقل ریلی در هلند بسیار سودآور می شود. کارآیی راه آهن به عنوان نسبت درآمد (شامل عملکرد) به هزینه ها اندازه گیری می شود. فرمول هایی برای محاسبه کارآیی اپراتورهای قطار، زیرساخت و کل سیستم راه آهن، از جمله ارزش خدمات عمومی ارائه می دهد. ( فایل ضمیمه )

برای درک عوامل کارآیی، انواع حمل ونقل ریلی مقایسه شده: 1- خدمات مسافری (منطقه ای و بین شهری) 2- خدمات باری و هر کدام ویژگی هایی انحصاری دارند که بر هزینه ها و کارآیی تأثیر می گذارد، مانند طول قطار، تناوب، تقاضا و نیازهای پرسنلی.

هزینه های زیرساخت بر اساس پیچیدگی خط و میزان استفاده به طور قابل توجهی متفاوت است: 1- خطوط منطقه ای (ساده، تک خطه): حدود 200,000 یورو/کیلومتر/سال 2- خطوط اصلی بین شهری (پیچیده تر، دو خطه): حدود 500,000 یورو/کیلومتر/سال 3- ایستگاه های تشکیلاتی (بسیار پیچیده): بیش از 1,000,000 یورو/کیلومتر/سال (که بسیار بالاست).

یک مدل هزینه نگهداری نشان می دهد که بهره برداری و پیچیدگی، عوامل اصلی هزینه های زیرساخت هستند. گزارش شامل مقایسه بین هلند و آمریکا و مبین تفاوت قابل توجهی در هزینه هاست که عمدتاً به دلیل تفاوت بهره برداری و پیچیدگی است.

این مقایسه در نموداری با عنوان "مقایسه LCC زیرساخت ریلی؛ هلند - ایالات متحده (شاخص)" ارائه شده است. شاخص هزینه چرخه عمر (LCC) برای هلند به عنوان مبنا 100 تعیین شده، در حالی که شاخص LCC ایالات متحده حدود 19 است. بدلایلی از جمله پیچیدگی کمتر راه آهن آمریکا (سوزن ها و علائم کمتر، کنترل ترافیک ساده تر) و تفاوت در بهره برداری ... .

گزارش تأکید می کند که به حداکثر رساندن کارآیی دارایی ها به توانایی سازمان در مدیریت ریسک های مختلف بستگی دارد.

پس از جداسازی، عملکرد در هلند به دلیل تمرکز بر مشتریان، بهبود مستمر و همکاری بهبود یافت. ارائه یک دفتر تحلیل عملکرد در کنترل ترافیک، پروریل را برجسته نمود که به عنوان یک مرکز دانش مستقل برای کل صنعت عمل می کند. نتیجه گیری ها عبارتند از: 1- راه آهن های اروپا نیاز به تأمین مالی دولتی دارند. 2- جداسازی کامل عمودی شرایط مفیدی با نقش ها، جریان های مالی و مسئولیت های کاملاً جدا ایجاد کرد. 3- جداسازی منجر به بهینه سازی مثبت برای TOCها، مدیران دارایی و دولت شد. 4- نقش دولت تعیین کننده است 5- نسبت درآمد/هزینه شاخص خوبی برای کارآیی است. 6- بهره برداری و پیچیدگی عوامل اصلی هزینه های زیرساخت ریلی هستند. 7- مدیریت ریسک کلید بهینه سازی هزینه ها و عملکرد زیرساخت است. 8- مهارت ها، شرایط، موقعیت ها و قیمت، کارآیی یا ناکارآمدی را تعیین می کنند. گزارش با بیان چشم انداز پروریل برای تبدیل شدن به بهترین مدیر زیرساخت در اروپا و رهبر جهانی به پایان می رسد. این گزارش پندهای بسیار ارزشمندی برای راه آهن ما دارد، بویژه در مقایسه هزینه بسیار پایین نگهداری زیرساخت آمریکا (مشابه شبکه ریلی ما) نسبت به هلند (19 درصد).