هوش مصنوعی کمک خلبان شد
محققان یک سیستم هوش مصنوعی جدید طراحی کرده اند که می تواند با ردیابی چشم خلبان به کنترل ایمن تر هواپیما کمک کند.
محققان یک سیستم هوش مصنوعی جدید طراحی کرده اند که می تواند با ردیابی چشم خلبان به کنترل ایمن تر هواپیما کمک کند.
به گزارش تین نیوز به نقل از کن نیوز، «ایرگاردین» (Air-Guardian) که برای اطمینان از آسمان ایمن تر طراحی شده است، شهود انسان را با هوش مصنوعی ترکیب می کند و رابطه همزیستی بیشتری بین خلبان و هواپیما ایجاد می کند. «ایرگاردین» یک برنامه کامپیوتری است می تواند با استفاده از فناوری ردیابی چشم، چشم های خلبان را ردیابی کند که به کجا نگاه می کند بنابراین بهتر می تواند بفهمد خلبان روی چه چیزی تمرکز کرده است.
تصور کنید در یک هواپیما با دو خلبان، یک انسان و یک کامپیوتر هستید. هر دو دست خود را روی کنترلر ها دارند؛ اما همیشه به دنبال چیز های مختلف هستند. اگر هر دو به یک چیز توجه کنند، انسان باید هدایت کند. اما اگر حواس انسان پرت شود یا چیزی را از دست بدهد، کامپیوتر به سرعت کار را به دست می گیرد.
با «ایرگاردین»، سیستمی که توسط محققان آزمایشگاه علوم کامپیوتر و هوش مصنوعی «ام آی تی» (MIT) (مخفف موسسه فناوری ماساچوست) توسعه یافته است. از آنجایی که خلبانان مدرن با هجوم اطلاعات از چندین مانیتور، به ویژه در لحظات حساس دست و پنجه نرم می کنند، «ایرگاردین» به عنوان یک خلبان فعال عمل می کند. مشارکت بین انسان و ماشین که ریشه در درک توجه دارد.
«ایرگاردین» به جای مداخله در هنگام نقض ایمنی مانند سیستم های خلبان خودکار سنتی، علائم اولیه خطرات بالقوه را از طریق نشانگر های توجه شناسایی می کند. پیامد های گسترده تر این سیستم فراتر از هوانوردی است. مکانیزم های کنترل مشارکتی مشابه می توانند در خودروها، هواپیما های بدون سرنشین و طیف وسیع تری از رباتیک مورد استفاده قرار گیرند.
لیانهائو یین، فوق دکترای موسسه فناوری ماساچوست «ام آی تی» (MIT) می گوید: یکی دیگر از جنبه های منحصر به فرد سیستم «ایرگاردین» این است، که می توان آن را بر اساس خواسته های موقعیت تنظیم کرد و از مشارکت متوازن بین انسان و ماشین اطمینان حاصل کرد.
رامین حسنی، پژوهشگر مؤسسه تحقیقاتی «ام آی تی» (MIT) و مخترع شبکه های عصبی می افزاید: این سیستم نشان دهنده رویکرد نوآورانه هوانوردی مبتنی بر هوش مصنوعی انسان محور است. استفاده ما از شبکه های عصبی مایع، رویکردی پویا و تطبیقی را ارائه و تضمین می کند که هوش مصنوعی صرفاً جایگزین قضاوت انسان نمی شود، بلکه آن را تکمیل می کند و منجر به افزایش ایمنی و همکاری در آسمان می شود.
نقطه قوت واقعی «ایرگاردین» فناوری پایه آن است که با استفاده از یک لایه مشارکتی مبتنی بر بهینه سازی با استفاده از توجه بصری از انسان و ماشین، و شبکه های عصبی زمان پیوسته که به دلیل مهارت آن در رمزگشایی روابط علت و معلولی شناخته شده است، تصاویر دریافتی را برای اطلاعات حیاتی تجزیه و تحلیل می کند.
دانیلا روس، اندرو پروفسور مهندسی در بخش برق موسسه فناوری ماساچوست می گوید: سیستم «ایرگاردین» هم افزایی بین تخصص انسانی و یادگیری ماشینی را برجسته می کند و هدف استفاده از یادگیری ماشینی برای تقویت خلبان ها در سناریو های چالش برانگیز و کاهش خطا های عملیاتی را تقویت می کند.
