بسترهای ناقص برای سرمایه گذاری در راه آهن/ رنج راه آهن از کمبود تبلیغات محیطی!

تبلیغات محیطی، نقص اساسی راه آهن در جذب سرمایه

نگاهی به بیلبوردهای شهری در بزرگراه ها، ایستگاه های مترو و وب سایت های اینترنتی حاکی از این است که شرکت های بزرگ و بانک ها، بخش مهمی از درآمدهای خود را هزینه تبلیغات محیطی می کنند. این در حالیست که اتفاقا اکثر این واحدهای تجاری همچون اپراتورهای مخابراتی و بانک ها، به صورت متداول و روزمره در زندگی ما جا خوش کرده و هیچ شهروندی را نمی توان یافت که با خدمات آنها کم و بیش آشنا نباشد. با اینحال، رقابت سنگین در حوزه های یاد شده، مالکان این واحدهای تجاری را نسبت به لزوم سرمایه گذاری روی تبلیغات محیطی و صرف هزینه های سنگین برای آن متقاعد می سازد.

اما در بخش حمل و نقل ریلی، ماجرا کاملا متفاوت است. با گشت و گذاری در سطح شهر و گفتگو با شهروندان به سرعت به این نتیجه خواهید رسید که اکثر مردم کشور ما، به جز بلیط قطارهای مسافری آن هم احتمالا برای سفر به مشهد مقدس، آشنایی بیشتری با صنعت حمل و نقل ریلی ندارند!

این در حالیست که در کشورهای توسعه یافته همچون آلمان، کمتر دانشجو یا مدیری را پیدا می کنید که از قدرت اقتصادی و خدمات اصلی راه آهن این کشور (DB) آشنایی نداشته باشد.

کشورهای دیگری چون ژاپن و چین که حمل و نقل ریلی با زندگی شهروندان آنها مانوس بوده و جزئی لاینفک از سبک زندگی زندگی روزمره آنها محسوب می شود، حتی وضعیتی متفاوت از آلمان را تجربه می کنند. به صورت طبیعی، هر قدر میزان آشنایی شهروندان یک کشور به صنعتی خاص بیشتر و عمیق تر باشد، احتمال سرمایه گذاری آنها روی آن صنعت نیز افزایش خواهد یافت.
با این حساب، به نظر می رسد آغاز تبلیغات محیطی گسترده از سوی راه آهن در خصوص حمل و نقل ریلی، راه ها و چرایی سرمایه گذاری روی آن، از جمله مواردی است حتما باید مد نظر قرار گیرد. متاسفانه، وضعیت تبلیغات محیطی در راه آهن ایران به قدری طی سال های متمادی ضعیف بوده که حتی فعالیت مواردی چون تورهای گردشگری ریلی یا مسیرهای جدید و زیبایی چون مسیر تهران – رشت و یا جاذبه های ریلی مانند ایستگاه بیشه، کمتر به اطلاع عموم مردم رسیده است. پس زمانی که شهروند ما از فعالیت های ریلی راه آهن و شرکت های حمل و نقل ریلی در بخش بار و مسافر کم اطلاع باشد، نمی توان انتظار سرمایه گذاری وی روی این صنعت گرانبها و ملی را داشت.

جالب است بدانیم که فروشگاه مشهور آمازون آمریکا که مشهورترین فروشگاه اینترنتی جهان به حساب می آید، در سال ۲۰۲۲ بیشترین سهم تبلیغات در میان شرکت های مشهور جهان را به خود تخصیص داده است. بنا بر اعلام استاتیستا، آمازون تنها در این سال، بیش از ۱۳.۵ میلیارد دلار به بخش تبلیغات محیطی خود تخصیص داده و این در حالیست که شرکت های مشهور دیگری چون والت دیزنی، پروکتر اند گمبل، کامکَست و آلفابت (مالک گوگل) پس از آمازون، بیشترین سهم تبلیغات جهان را به خود تخصیص داده اند. شرکت کوکاکولا نیز در سال ۲۰۲۳، بیش از ۴ میلیارد دلار برای تبلیغات محیطی خود هزینه کرده و بودجه سالانه خود را نیز افزایش می دهد.  این در حالیست که هیچ یک از این شرکت ها، واحدهای تجاری کمتر شناخته شده ای نیستند که به دنبال مطرح کردن خود در بازار باشند. اما ایده اصلی همه آنها این است که برای فعالیت در بازار، باید حضور همه جانبه و پر رنگ در سطح جوامع مختلف داشت و اجازه نداد که حتی برای یک روز، نام و لگوی تجاری آنها از دید شهروندان پنهان بماند!

به عنوان جمله پایانی گزارش حاضر باید گفت که اگر شرکت هایی چون کوکاکولا یا آمازون هزینه های هنگفتی برای تبلیغات محیطی خود انجام می دهند، بخش هایی چون راه آهن که از نقش کمتری در زندگی مردم برخوردار هستند، می بایست میزان تبلیغات خود را به چندین برابر کوکاکولا افزایش دهند. باید به یاد داشت که داده های اطلاعاتی محیطی به ذهن انسان از طریق حواس پنجگانه منتقل خواهد می شوند و بخش هایی چون راه آهن، نیازمند جذب سرمایه از دستان انسان هایی مجهز به این حواس است!