ماجرای کریدور ترامپ (کریدور زنگزور سابق)؛ قفقاز از دست رفت که رفت
وقتی جمهوری اسلامی حواسش به دیگ اربعین بود که قیمه ها ته نگیرد، قفقاز از دست رفت که رفت.
زهرا عبدی: وقتی جمهوری اسلامی حواسش به دیگ اربعین بود که قیمه ها ته نگیرد، قفقاز از دست رفت که رفت.
ایالات متحده با یک امضا، در قلب قفقاز جای پا باز کرد. توافق با ارمنستان و جمهوری آذربایجان به معنای شکل گیری یک گذرگاه آمریکایی از ترکیه تا دریای خزر، با امنیت و سرمایه گذاری مستقیم خودشان، درست در نزدیکی مرز ایران است.
اما جمهوری اسلامی چه می کند؟ همچنان برق رایگان به ایروان می دهد و شعار «مرگ بر آمریکا» در نماز جمعه.
ماجرا چیست؟
آمریکا فروش تسلیحات به جمهوری آذربایجان را آزاد کرده و وارد پروژه های انرژی و راه سازی در دریای خزر شده است.
مسیری که پیش تر «زنگزور» نام داشت، اکنون با برند ترامپ و حمایت واشنگتن راه اندازی می شود و گرجستان متمایل به روسیه و چین را دور می زند.
نیروهای امنیتی آمریکا در ارمنستان مستقر می شوند و رسماً کنترل بخشی از قفقاز را در دست می گیرند.
نتیجه این تحولات آن است که راه زمینی بالقوه شمال جنوب میان روسیه و ایران عملاً بسته شد.
جمهوری اسلامی با این سیاست خارجی نابغه وار، کاری کرده که هم روسیه در تنگنا قرار گیرد و هم خود ایران. در حالی که همسایگان با آمریکا و اروپا قراردادهای میلیاردی می بندند، ما افتخار می کنیم که در صف غذای رایگان اربعین رکورد زده ایم.
به بیان ساده: وقتی سیاست خارجی خود را با مداحی می آمیزی، سرانجام واشنگتن در همسایگی ات جا خوش می کند و تو همچنان از «حوزه نفوذ» سخن می گویی که سال هاست در آن بی نفوذی.
ایرج میرزا می فرماید:
«به نادان چو گوهر سپاری به دست
نه گوهر بماند، نه دستت به دست»
