| کد خبر: 265738 |

◄ چگونه می شود اضافه تناژ کامیون ها را محاسبه کرد؟

لازمه توزین دقیق با محور کش ها، سطح صاف بدون شیب است در حالی که مشخصات طرح هندسی راه های ایران همه دارای شیب طولی و عرضی است و با این شرایط چگونه می شود اضافه تناژ را محاسبه کرد؟

تین نیوز

به اعتقاد کارشناسان و فعالان بخش حمل و نقل جاده ای کالا، یکی از مشکلات شرکت های حمل و نقل و کامیونداران  و رانندگان بخش حمل و نقل جاده ای موضوع اضافه تناژ است. 

به گزارش تین نیوز، چندی پیش خبری مبنی بر خریداری چهار دستگاه باسکول سیار محورکش، برای کنترل اضافه بار و برخورد با متخلفان و دریافت خسارت وارده به راه در استان اصفهان رسانه ای شد. بر اساس این خبر معید ذهبیون گفت: باسکول های سیار محورکش یکی از تجهیزات مناسب برای کنترل تصادفی وزن وسایل نقلیه باری در محورهای مواصلاتی کشور به ویژه مسیرهای دارای فرار بار و یا فاقد پاسگاه هستند و قطع به یقین بهره برداری بهینه از باسکول های مذکور و کنترل و اعمال قانون خودروهای متخلف اثربخشی مناسبی در افزایش ایمنی تردد را به دنبال خواهد داشت.

به گزارش تین نیوز، در همین زمینه برخی کارشناسان در گفت و گو با خبرنگار ما عنوان کردند : بر اساس آیین نامه حمل بار در راه های کشور مصوب سال ۱۳۳۶ هیئت دولت، مبنای محاسبه بار وارده به سطح راه های کشور به صورت محوری است، محور جلو 6 تن و محور عقب جفت لاستیک با سایز ۷۶۵ بیشتر ۱۳ تن و اگر محور عقب جفت وفاصله محورها بیش از یک متر باشد ۱۹ تن.

به اعتقاد متخصصان جاده ای، وقتی پلیس راه در کشور تشکیل شد، نام آن پاسگاه توزین بود و دستگاه های توزین ( باسکول ها ) هم از نوع محور کش بود، ولی بعدا که باسکول های ۶۰ تنی به بازار آمد و گمرکات مجهز به باسکول ۶۰ تنی شدند، مغایرت هایی ایجاد شد.

بدین ترتیب که کامیونی در بندرعباس کانتینر ۴۰ فوتی را بار می کرد، راننده مطلع نیست و نمی تواند تشخیص دهد که به محور جلو چندتن بار وارد می شود، وقتی مثلا در پاسگاه تربت حیدریه توزین می شد، با تفاوت وزن وارده به محورها مواجه و گرچه وزن کل ۳۸ تن بود ولی مشمول جریمه پلیس راه و خسارت وارده به راه طبق جدولی که حداقل ثابت آن ۷۰۰ هزار تومان بود و با محاسبه طول مسیر و وزن تفاوت بیک رقم نجومی می رسید. 

به گفته کارشناسان جاده ای، در پی اعتراضات ، تناژ به ۴۰ تن و کلیه دستگاه های توزین محور کش جمع آوری شد و باسکول ۶۰ تنی نصب شد.

همچنین دستگاه های موبایل محور کش برای محمولات ترافیکی فوق سنگین برای رعایت تناژ محورهای بوژی استفاده می شود.

کارشناسان می گویند لازمه توزین دقیق با محور کش ها، سطح صاف بدون شیب است در حالی که مشخصات طرح هندسی راه های ایران همه دارای شیب طولی و عرضی است و با این شرایط چگونه می شود اضافه تناژ را محاسبه کرد؟ ضمن این که در آئین نامه حمل بار این مسئولیت و اختیار مربوط به پلیس راه است!

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید

اخبار مرتبط

خواندنی ها

ارسال نظر

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.

  • تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.

  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

  • انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.

  • جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.

  • رضا 1 0

    ای کاش تناژ کامیون به قبل برگردونن از شر استهلاک راحت بشیم .همه کشورا تناژ کامیون۴۰ فقد،ایران ۴۴تن هست

  • خدادادبکرانی 0 0

    با سلام به کارشناسان جاده ای که نسبت به خبر اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده ای استان اصفهان اظهار نظر کردند:
    مشکل اساسی حمل ونقل جاده ای ما جاده ها وشب طولی ویا عرضی آن نیست..
    چرا که تجربه نشان داده است که حمل ونقل وشرایط جغرافیایی آن به نسبت در هر منطقه ای می تواند به نوعی سازگاری خودش را بدست آورد..

    مشکل اصلی در تنوع بارگیر ها وبکار گیری واختصاص آنها برای هر نوع باری در جاده هست، که ایجاد بروز مشکلات عدیده ای برای زیر ساخت جاده ها ی مواصلاتی ما را دارد..
    بله حمل ونقل جاده ای ما از قدیم بر پایه حمل بار بر اساس تناژ برروی محور پایه ریزی شده وزیر ساخت های قدیم هم بر همین اساس بنا نهاده شده است..
    ولی پس از انقلاب وبا سیاستگذاری هایی که در این حوزه شد متاسفانه توجهی به نکات ایمنی کار در حمل ونقل صورت نگرفت، کارشناسان حمل ونقل برای بهره وری واستفاده بهینه از حمل ونقل در وزن بارها و حمل بیشترین بار توسط ناوگان برای بهره وری اوزان را افزایش دادند،
    ولی سازوکار استانداردی برای آن تعریف نکردند. چرا که وزن بارها در اوایل انقلاب وقبل از آن به نوعی طراحی شده بود که با قرار گرفتن بر روی بارگیر تقریبا با دخالت کمی ناوگان فشار بار محوری تعادل خود را حفظ می کرد ونیازی به کنترل دایم در جاده نبود چون نوع بسته بندی ها واستقرار در بارگیر در موقع بارگیری ودر مبدا به نحو قاوونی انجام میشد..
    ولی با سیاست گذاری هایی که در ستلهای اخیر شکل گرفت ووزن بارها سنگین تر شد ونحوه بستهبندی نیز تفییرات عمده ای کرد وتنوع بارها هم زیاد شد ولی در مکانیزم ناوگان واستاندارد سازی آن مطابق با نوع حمل بار هیچ توجهی صورت نگرفت وامروز شتهدیم که زیرساختهای جاده ای ما موردتهدید جدی واقع شده است..
    لذا به نظر می رسد که توجه به بارگیر استاندارد برای حمل هر باری اول باید در دستور کار شرکتهای حمل ونقل وسازمان راهداری قرار بگیرد ونظارت بر اوزان بار وفشار محوله بر محور طبق استاندارد اصلی در دستور کار متصدیان حمل ومدیران فنی شرکتها لحاظ شود ونسبت به بارگیر وحمل محموله دقت کافی بعمل آید.. کما اینکه در کشورهای بزرگ وپیشرفته شاهدیم که برای حمل انواع محموله ها بارگیرهای متناسب بکار گرفته میشود ولی در کشور ما بدون توجه به این موضوع ورقابت های کاذبی که برخی شرکتهای حمل ونقل براه انداختند هرباری را برروی عرنوع بارگیری قرار می دهند وبه استاندارد وزن محوری وفشار حاصل از وزن بار را هیچ توجهی نمی کنند..
    یاحق