اندرحکایات مترو سواری

یک روزدل انگیز برای رفتن به جلسه ای در حوزه محیط زیست گفتم باید اصلاحات را از خودم شروع کنم و با مترو به جلسه برم. قطار وارد ایستگاه شد ومن رفتم جلوی درتا وارد قطاربشم. تا در باز شد، درست مثل جنگ‌های قرون وسطی از عقب و جلو ملت نعره زنان به سمت هم حمله کردن.
لابه‌لای همین فشارها و بزن بزن ها دیدم که شکر خدا داخل واگن قطار هستم. قطار که حرکت کرد به خودم اومدم و دیدم که دست راستم سه متر اونورتر دورکمر یک نفری چرخیده و با زاویه 70 درجه به سمت بالا پیچ خورده. پای راستم نزدیک درب ورودی بود و پای چپم چسبیده به درب روبه‌روش.
از دست چپم هم اطلاعی در دسترس نبود. وقتی  قطار ترمز می کرد، قانون اینرسی سکون و حرکتی حرفی برای گفتن نداشتن طوری که کسی با میله ها کاری نداشت، چون جایی برای تکون خوردن یا افتادن نبود. مطمئنا همه این حالت را بارها تجربه کردین و چیز خاصی نیست.
قطار به مقصد رسید و باید پیاده میشدم. التماس کنان و با فشار پشت سری ها از قطار با مشت و لگد به بیرون پرت شدم. کت وشلوارم را مرتب کردم و برگشتم از مسافرین محترم تشکر کنم که یک دفعه کیفمم پرت کردن تو صورتم.خیلی ممنونم اصلا یادم نبود کیف هم داشتم. سریع از مترو خارج شدم و یه موتور دربست گرفتم به سمت منزل. سوییچ رو برداشتم و سریع رفتم تو ترافیک اتوبان همت. جاتون خالی اینجا عالیه!