مواجهه ماهواره روسی و فضاپیمای ناسا از بیخ گوش بشریت گذشت!

به گزارش تین نیوز به نقل از ایسنا، تخمین اولیه ۲۰ متر فاصله بین این دو را در هنگام گذر نشان می داد اما به گفته پام ملروی(Pam Melroy)، معاون ناسا، مطالعات بیشتر نشان داده است که این عبور در واقع حتی نزدیک تر بوده است.

به نقل از اسپیس، ملروی در روز ۹ آوریل در سی و نهمین سمپوزیوم فضایی در کلرادو اسپرینگز گفت: ما به تازگی از طریق تجزیه و تحلیل متوجه شدیم که این گذر در نهایت از فاصله کمتر از ۱۰ متر انجام شده است.

او گفت: این به شخصه برای من و همچنین برای همه ما در ناسا بسیار تکان دهنده بود. این مواجهه واقعا همه ما را ترساند.

او توضیح داد: اگر این دو ماهواره با هم برخورد می کردند، شاهد تولید زباله های قابل توجهی بودیم و خرده های کوچکی از آن ده ها هزار مایل در ساعت سفر می کردند و منتظر سوراخ کردن یک فضاپیمای دیگر می ماندند که به طور بالقوه جان انسان ها را به خطر می اندازد.

این فقط یک موضوع نظری نیست. برای مثال، در ماه اوت سال ۲۰۲۱، ماهواره نظامی چینی یونهای(Yunhai 1-02) توسط یک زباله فضایی آسیب دید که ظاهرا بخشی از موشک زنیت (Zenit-2) بود که ماهواره جاسوسی تسلینا(Tselina-2) روسیه را در سال ۱۹۹۶ به مدار پرتاب کرد.

در حالی که چنین برخوردهایی نادر باقی می ماند، اما نزدیکی هایی مانند آنچه که تایمد از آن جان سالم به در برد، بیشتر و بیشتر رایج می شوند، زیرا مدار زمین بیشتر و بیشتر شلوغ می شود.

براساس گزارش آژانس فضایی اروپا(ESA) در حال حاضر حدود ۱۱ هزار و ۵۰۰ ماهواره در حال چرخش به دور سیاره ما هستند که ۹۰۰۰ مورد از آنها عملیاتی هستند. به هر حال، بیش از نیمی از این فضاپیماهای کاربردی بخشی از شبکه پهن باند استارلینک اسپیس ایکس هستند. این ابرصورت فلکی در حال رشد در حال حاضر از نزدیک به ۵۸۰۰ ماهواره تشکیل شده است.

اما این تنها بخشی از تصویر است. آژانس فضایی اروپا تخمین می زند که حدود ۳۶ هزار و ۵۰۰ قطعه زباله فضایی با عرض حداقل ۱۰ سانتی متر در مدار زمین و بیش از ۱۳۰ میلیون ذره حداقل ۱ میلی متری در مدار زمین وجود داشته باشد.

همانطور که ملروی خاطرنشان کرد، با توجه به سرعت آنها، حتی چنین تکه های کوچکی از زباله می توانند به ماهواره ها و ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) آسیب برسانند. در مدار ایستگاه فضایی بین المللی، حدود ۲۵۰ مایل(۴۰۰ کیلومتر) بالاتر از سطح زمین، اجرام با سرعتی در حدود ۱۷ هزار و ۵۰۰ مایل در ساعت(۲۸ هزار و ۱۶۰ کیلومتر در ساعت) حرکت می کنند که بسیار سریع تر از هر گلوله ای است.

ملروی افزود، ناسا در طول سال ها برای کمک به کاهش مشکل زباله های فضایی کار کرده است. اما این آژانس می خواهد کارهای بیشتری انجام دهد. و این فشار فزاینده شامل یک «استراتژی پایداری فضایی» یکپارچه است که ناسا قسمت اول آن را در روز سخنرانی ملروی منتشر کرد.

استراتژی پایداری فضایی که تحت رهبری یک هیئت مشورتی بین سازمانی توسعه یافته است، بر پیشرفت هایی تمرکز دارد که ناسا می تواند در جهت اندازه گیری و ارزیابی پایداری فضا در مدار زمین، شناسایی راه های مقرون به صرفه برای دستیابی به اهداف پایداری، ایجاد انگیزه برای اتخاذ شیوه های پایدار از طریق فناوری و توسعه سیاست و افزایش تلاش ها برای به اشتراک گذاری و دریافت اطلاعات با بقیه جامعه فضایی جهانی به کار گیرد.

استراتژی پایداری ناسا در نهایت چهار حوزه را در بر می گیرد: زمین، مدار زمین، فضای بین زمین و ماه و فضای عمیق.