ایمن‌ سازی جاده مرگ یوزها لاک‌ پشتی پیش می‌ رود

جمعیت دیده بان طبیعت در بیانیه ای تصریح کرد: ایمن سازی جاده مرگِ سریع ترین دونده خشکی جهان بعد از چندین وقفه با سرعتی لاک پشتی پیش می رود.

به گزارش  تین نیوز به نقل از فارس،  جمعیت دیده بان طبیعت با صدور بیانیه ای تأکید کرد: اقتصاد، معیشت و کشورداری باید اصلاح شود تا نیازی به مداخله مستقیم در چرخه زندگی یوزها و نابودی سایر زیستگاه های حیات وحش نباشد.

در این بیانیه آمده است: بحران های اقتصادی و معیشتی، نرخ شکار و شکارگری در اقشار ضعیف مردم و تعارض جوامع محلی با محیط زیست را افزایش داده؛ خصوصاً در زیستگاه یوزها یعنی توران باعث کاهش شدید آهوان و سایر طعمه های یوزپلنگ شده است.

در ادامه می خوانیم: تنگناهای اقتصادی دامن ارگان حفاظت از محیط زیست کشور را هم گرفته و حقوق ناچیز محیط بانان و قوانین غیرحمایتی، انرژی و انگیزه آنان را در قبال انجام وظیفه به شدت کاهش داده؛ هر چند محیط بانانی هم هستند که جانشان را فدای محیط زیست ایران می کنند.

جمعیت دیده بان طبیعت می نویسد: مجوز معادن در زیستگاه یوزها صادر می شود؛ شاید به این دلیل که در شرایط تحریمی و نیاز به درآمدزایی حتی به بهای نادیده انگاشتن توسعه پایدار قرار داریم. معدن «چغندر سر» نمونه آن است. شروع فعالیت معدن پتاس لطمات جبران ناپذیری بر عرصه خواهد زد، معدن آهن و معدن مس نیز در حاشیه های توران از این دست مواردند.

در این بیانیه آمده است: ایمن سازی جاده مرگِ سریع ترین دونده خشکی جهان بعد از چندین وقفه با سرعتی لاک پشتی پیش می رود و در حالی که ۱۱ یوزپلنگ در شمال توران در جاده شاهرود- مشهد از دست رفته اند، نمی توان از عدم تکرار این فاجعه اطمینان داشت؛ زیرا هیچ روگذری برای تردد یوزها ساخته نشده و صرفاً اصلاح آبراهه ها به عنوان زیرگذر با چندین کیلومتر فنس کشی، روشنایی و کاهش سرعت وسایل نقلیه صورت گرفته که هرگز کافی نخواهد بود.

در ادامه آمده است: شاید این اقدامات دیگر کریدور یوزها را پوشش ندهد. در این خصوص، جمعیت دیده بان طبیعت یک بار طرح روگذرهای طبیعت گرا و فنس کشی را در اردیبهشت ۱۳۹۵ و بار دیگر طرح سپر حفاظتی جاده مرگ یوزها را در اردیبهشت ۱۴۰۲ ارائه داده است.

در این بیانیه می خوانیم: آزادسازی مراتع در زیستگاه یوزها و خروج دام و سگ های گله بسیار کند به پیش می رود. هر چند این اقدام دیرهنگام شایسته تقدیر است؛ اما یادآوری اینکه آزادسازی تنها کمتر از یک دهم از عرصه توران را شامل شده قابل تأمل است و در این بین، بازگشت گله های دام به مرتع تلخاب که سال قبل خریداری شده و حضور اَبَر یوز ماده (تلخاب) و توله هایش در آن ثبت شده بسیار تعجب آور و اسفناک است که همچنان ضعف محیط زیست کشور در قبال اداره منابع طبیعی یک شهرستان را نشان می دهد.

در بخش دیگری آمده است: لازم به ذکر است در سال های با بارش مناسب بیش از ۳۰۰ هزار رأس دام و بیش از هشت هزار قلاده سگ و بیش از 2 هزار شتر (بدون جواز چرا) در عرصه حضور دارند.

در این متن می خوانیم: تلفات زنده گیری و انتقال، و عدم تجربه سازمان محیط زیست در این زنده گیری و جابه جایی فله ای و نیز کم تجربگی در خصوص انتقال گونه قوچ و میش می تواند تکرار آبروریزی در انتقال گورخرهای استان را سبب شود.

جمعیت دیده بان طبیعت افزوده است: اختلاط های ژنتیکی در منطقه مقصد و آسیب درازمدت به آن زیستگاه نیز محتمل است؛ از آنجا که غالباً قوچ و میش های تپال از زیرگونه البرز و قوچ و میش های توران از زیرگونه مهم اوریال هستند، انتقال و اختلاط ژنتیکی می تواند نژاد آن ها در توران به عنوان زیست کره را دچار اشکال کرده و کاهش سازگاری های جانور با اقلیم و مشکلات بعدی را رقم زند.

در بخش دیگری آمده است: انتقال قوچ و میش ها به بخشی از توران که بیشتر زیستگاه آهو و جبیر است، بدون توجه به اقلیم و زیستگاه منحصربه فرد هر جانور و صرفاً به درخواست مرتع داری که در آنجا امکان سرمایه گذاری دارد می تواند عواقب حیاتی برای قوچ و میش های منتقل شده داشته باشد.

جمعیت دیده بان طبیعت شاهرود که به کمک رسانه های متعهد و طبیعت دوست، مردم و مسؤولان شهرستان مانع از انجام این اتفاق نامیمون شد؛ نسبت به انجام این طرح در زمان های آتی به سازمان محیط زیست کشور هشدار داده و تمکین به اقناع افکار عمومی را شرط خرد و خردورزی دانسته و البته از هر گفت وگو و تبادل اندیشه برای تصمیم گیری صحیح استقبال می کند.