ما هنوز جاده نداریم؛ صدای خاموش عشایر بیرک ایرندگان خاش از دل دره ها و کوه ها

به گزارش تین نیوز به نقل از ایسنا، ساکنان گواتامک، شندوک، آلمرادی، زردیان، سپتوک، زیان، سیکورک، هوکی، ککی، نلی، چاه میر بلوچ، کله شب روان، بیدی، پده ای، سرخگزی، سیه تلکان، سهرین گر، زردینگر، میرآباد، محمودآباد، ناگان، کشیگان، هوشاپ علوک و آبادی های اطراف، با کمترین امکانات اولیه، در دل طبیعت خشن و صعب العبور زندگی می کنند.

محمد مزارزهی، از ساکنان منطقه، به ایسنا، می گوید: جاده که نداریم هیچ، وقتی بیمار می شویم باید از رودخانه ها و دره ها بگذریم تا به جاده اصلی برسیم، فصل بارندگی که می آید، ارتباط ما با دنیا قطع می شود.

ایوب مرادی، یکی دیگر از اهالی، با اشاره به مشکلات دانش آموزان می گوید: بچه ها برای رسیدن به مدرسه، روزانه چند کیلومتر پیاده روی در مسیرهای خطرناک دارند، در زمستان خیلی وقت ها اصلاً نمی توانند بروند.

در کنار این گلایه ها، عبدالله مزارزهی و دین محمد گمشادزهی نیز تأکید می کنند که مردم این منطقه نه تنها محرومند، بلکه در اولویت توسعه هم قرار ندارند؛ چرا که پروژه های بزرگ راه سازی در استان، از جمله جاده ترانزیتی خاش به زاهدان، ایرانشهر، سراوان و بزمان در دستور کار دولت است و مناطق عشایری و روستاهای ایرندگان، عملاً به حاشیه رانده شده اند.

در همین رابطه، فرشاد گرگیج، فرماندار شهرستان خاش، ضمن درک شرایط دشوار مردم منطقه، در گفت وگو با ایسنا، بیان کرد: ساکنان مناطق عشایری ایرندگان از تولیدکنندگان شاخص استان هستند و در سازندگی میهن و تأمین نیازهای کشور نقش آفرینی مؤثری دارند، شایسته است که این قشر سخت کوش، بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند.

وی افزود: دولت در حوزه های مختلف، اقدامات مهمی را انجام داده و در حال خدمت رسانی است، ما ضمن قدردانی از تلاش های اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده ای استان، خواهان پاسخگویی این عزیزان به مطالبه همیشگی مردم منطقه هستیم؛ مطالبه ای که سال هاست بر زمین مانده است.

فرماندار خاش تأکید کرد: عشایر ایرندگان خاش نیازمند مجموعه ای از خدمات زیرساختی هستند؛ از جمله فضاهای آموزشی، مدرسه شبانه روزی، خانه بهداشت، زیرساخت های ارتباطی، راه سازی، تأمین آب شرب، امکانات ورزشی، خدماتی و رفاهی، بنابراین این نیازها واقعی اند و باید با عزم ملی به آن ها پاسخ داد.

اکنون مردم کوه بیرک، در میان صخره ها و رودخانه ها، همچنان امید دارند صدایشان شنیده شود؛ صدای یک خواسته ساده اما حیاتی: راهی برای زندگی؛ پلی برای عبور.