پشت پرده تلخ توقف تانکرهای ایرانی در خاک افغانستان / رانندگان نه راه پس دارند و نه راه پیش!​+فیلم

به گزارش تین نیوز به نقل از رکنا، طبق گفته رانندگان ایرانی بیش از 400 تانکر که حامل گازوئیل صادراتی عراق به  افغانستان  است هفته ها است در خاک افغانستان به دلیل عدم پذیرش بار از سوی مقام های حکومت افغانستان معطل مانده و تاکنون هیچ دلیل موجهی از سوی مقامات طالبان درباره متوقف ماندن این تانکرها اعلام نشده است.

رانندگان می گویند: ما بلاتکلیف هستیم و هر روز امروز و فردا می کنند. چگونه است که ما از گمرک عراق و ایران عبور کردیم اما هفته هاست در خاک افغانستان گیر کرده ایم؟

راننده دیگر می گوید: نه به ما می گویند بار را خالی کنید و نه می گویند خالی نمی کنیم. تکلیف ما مشخص نیست. ما از عراق گازوئیل را بارگیری کردیم و نمی دانیم بین صاحب کالا و گمرک افغانستان چه اتفاقی افتاده است که ما را معطل نگه داشته اند؟

گفتنی است، کالایی که در کشور افغانستان متوقف است کالای ترانزیتی گازوئیل است که از کشور عراق بارگیری و توسط تاجر افغان خریداری شده است و هم اکنون به دلیل مشکلاتی در خاک افغانستان متوقف مانده است و طرف افغان هنوز دلیل موجهی را اعلام نکرده است و مشخص نیست مشکل چیست و طبق گفته مسئولان کشور، موضوع در حال بررسی است.

تانکرهای ایرانی اکنون در گذرگاه مرزی ماهیرود در شهرستان سربیشه استان خراسان جنوبی معطل مانده اند.

رانندگان ایرانی به ناچار به قراردادهای ذلت آور تن می دهند

سیدجلال موسوی، نایب رئیس کانون سراسری انجمن های صنفی کارفرمایی کامیونداران کشور درخصوص مشکل رانندگان تانکر ایرانی گفت: یکی از علت هایی که تانکرهای سوخت را معطل می کنند و برای کسی هم اهمیتی ندارد، ضعف سازمان اداره کل حمل و نقل و پایانه های مرکزی و عدم نظارت این سازمان بر قراردادهای فی مابین شرکت های حمل و نقل بین المللی و رانندگان ایرانی است.

وی افزود: اکثر این شرکت ها خسارت حق توقف را به رانندگان ایرانی پرداخت نمی کنند و رانندگان مجبور و ناچار به پذیرش قراردادهای یک طرفه هستند، زیرا تانکر به دلیل نوع بارگیری ماشین خاصی است و فقط می تواند سوخت بارگیری کند و نه کالای دیگری. لذا رانندگان ایرانی مجبور هستند به این قراردادهای ذلت آور تن دهند.

نایب رئیس کانون سراسری انجمن های صنفی کارفرمایی کامیونداران کشور گفت: اگر از سوی سازمان اداره کل حمل و نقل و پایانه های مرکزی نظارت وجود داشته باشد و مانند بخش کالای جاده ای با این بخش برخورد شود، شاهد این صحنه های تلخ نخواهیم بود.

موسوی با بیان اینکه عدم نظارت دقیق از سوی سازمان اداره کل حمل و نقل و پایانه های مرکزی به اینجا ختم نمی شود و در بخش های دیگر هم وجود دارد، گفت: اجحاف های گسترده به رانندگان ایرانی در بخش ماشین های سواری بر ترانزیت خارجی و حتی داخلی وجود دارد و شرکت های حمل و نقل بدترین قراردادها را با رانندگان ایرانی می بندند.

15 تا 20 روز حق توقف رانندگان سوخت می شود

نایب رئیس کانون سراسری انجمن های صنفی کارفرمایی کامیونداران کشور گفت: در بخش داخلی، کالا با بارنامه حمل می شود و شرکت های حمل و نقل موظف هستند بعد از 7 ساعت از بارگیری و تخلیه کالا، حق توقف را به رانندگان پرداخت کنند و وجود کانون ها و تشکل های بخش داخلی هم باعث می شود که نظارت در این حوزه بیشتر باشد و حق رانندگان پایمال نشود اما درباره ماشین های ترانزیت خارجی اینطور نیست.

موسوی با بیان اینکه اغلب این رانندگان در خط افغانستان، گرجستان و ... کار می کنند، گفت: ضعف و عدم نظارت سازمان اداره کل حمل و نقل پایانه های مرکزی از یک سو و عدم وجود کانون ها و تشکل های لازم برای پیگیری مشکلات رانندگان از سوی دیگر، باعث می شود که به راحتی به رانندگان ظلم شود و حق توقفی که باید بعد از 72 ساعت از بارگیری و 48 ساعت از تخلیه کالا پرداخت شود، بعد از 15 تا 20 روز به رانندگان تعلق می گیرد و بازه زمانی 15 الی 20 روز حق رانندگان سوخت می شود و اجحاف بزرگی در حق رانندگان می شود.

وی با بیان اینکه این موضوع برای شرکت های حمل و نقل و سازمان اداره کل حمل و نقل پایانه های مرکزی اهمیتی ندارد، گفت: این اجحاف طبق قراردادهای ظالمانه انجام می گیرد، بنابراین اگر ماشین ها یک ماه هم در مرز بخوابند برای کسی اهمیتی ندارد. طبق قرارداد باید حق توقف به دلار پرداخت شود و بنابراین عدم پرداخت 15 تا 20 روزه حق توقف، سود سرشاری را نصیب شرکت ها می کند و به نفع آنها است که ماشین بخوابد و کالا در ماشین بماند تا اینکه به انبار منتقل کنند و حق انبارداری بپردازند.

موسوی با بیان اینکه اگر سازمان اداره کل حمل و نقل پایانه های مرکزی نظارت دقیق داشته باشد، رانندگان با این مشکلات مواجه نخواهند شد، گفت: سازمان باید با سفارت افغانستان صحبت کند و رانندگان را در این وضعیت تنها رها نکند. این رانندگان ایرانی هستند و به حمل و نقل کشور وابسته اند و از کشور دیگری نیامده اند که بلاتکلیف بمانند اما چون در این بخش رانندگان کانون و تشکلی ندارند، سازمان ترجیح می دهد خود را درگیر این مسائل نکند.