خطوط قرمز کابینه گزینی از دیدگاه رهبری

به گزارش تین نیوز به نقل از جوان آنلاین، اولین و مهم ترین مأموریت رؤسای جمهور منتخب همواره چینش کابینه و ترکیب هیئت وزیران بوده است. در واقع این تصمیم مهم رئیس جمهور نشان می دهد که سکان اداره قوه مجریه را در طول چهار سال پیش رو با چه افرادی و به چه سمت وسویی می برد. اکنون حلقه مشاوران و نزدیکان رئیس جمهور منتخب با سازوکاری بروکراتیک در حال مشورت دادن به ایشان برای انتخاب وزرا و معاونان هستند که به نظر امری داخلی و فاقد اهمیت است. آنچه مهم است در نهایت تصمیمات قانونی یعنی تصمیم شخص او و نیز رأی اعتماد نمایندگان مجلس به ترکیب پیشنهادی وی است. 

رئیس جمهور نهم در همان روز های پرهیاهوی رقابت های انتخاباتی بار ها و مکرراً تأکید کرد که مهم ترین برنامه کلان او پیشبرد سیاست های مقام معظم رهبری است و اتفاقاً در همان روز ها معظم له برای همه نامزد های انتخاباتی خطوط قرمز اصلی تعیین کابینه را تبیین کردند. درعین حال قانون «نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس» مصوب ۱۴۰۱، شرایط و ضوابطی را برای انتصابات مدیران دولتی معین کرده که قطعاً مدنظر جناب پزشکیان هست و نهاد های ذی ربط نیز به وظیفه قانونی خود در خصوص تشریح وضعیت افراد مدنظر عضویت در کابینه برای رئیس جمهور و نمایندگان مجلس عمل خواهند کرد. 

در اینجا صرفاً به بازخوانی خطوط قرمز مدنظر رهبر انقلاب که در روز عید غدیر امسال از سوی معظم له تبیین شد، بسنده می کنیم و امیدواریم رئیس جمهور منتخب در تعیین مصادیق به این محور ها دقت نظر کافی را داشته باشد. 

۱- زاویه نداشتن با امام، نظام و انقلاب:

«کارگزاران خود را از کسانی قرار ندهید که ذره ای با انقلاب زاویه دارند. آن کسی که با انقلاب، با امام راحل، با نظام اسلامی ذره ای زاویه داشته باشد، او به درد شما نمی خورد؛ او همکار خوبی برای شما نخواهد بود.» اگر فردی سابقه منفی در فتنه های گوناگون اعم از ۷۸، ۸۸، ۹۸ یا ۱۴۰۱ داشته، مواضعی دشمن شادکن در کارنامه او ثبت شده یا از مواضع انقلابی خود در گذشته یا گفتمان اسلام ناب پشیمان است، حتماً برای هیچ مسئولیت مهمی مناسب نیست چه رسد به عضویت در هیئت دولت جمهوری اسلامی. اگر کسی به ولایت فقیه اعتقاد اصیلی ندارد حضورش در مسئولیت هم ظلم به کشور و نظام است هم به رئیس جمهور و هم عموم مردم. این شاخص اصلی برای سنجش همه افرادی است که نام شان به عنوان گزینه های تصدی یک پست در جمهوری اسلامی ثبت می شود. 

۲- عدم دل بستگی و وابستگی به امریکا: 

«آن کسی که دل بسته امریکا باشد و تصور کند که بدون لطف امریکا نمی شود قدم از قدم برداشت در کشور، او برای شما همکار خوبی نخواهد بود، او از ظرفیت های کشور استفاده نخواهد کرد، او خوب مدیریت نخواهد کرد.»
در همین سخنرانی روز غدیر ایشان در جای دیگر به چنین افرادی اشاره می کنند: «بعضی از سیاسیون در کشور ما تصور می کنند که باید آویزان به این قدرت و آن قدرت بشوند؛ و بدون آویزان شدن به فلان قدرت معروف و بزرگ، در کشور نمی شود پیش رفت؛ بعضی ها این جور فکر می کنند. یا خیال می کنند که همه راه های پیشرفت از امریکا می گذرد؛ نه، این ها نمی توانند. این کسانی که چشم شان به خارج از مرز های کشور است، این ظرفیت ها را نمی بینند؛ وقتی ندیدند، وقتی قدرش را ندانستند، طبعاً برای استفاده از آن ها برنامه ریزی هم نمی کنند.»

کسانی که در اندیشه و کارنامه شان نشانه های واضحی از شیفتگی نسبت به غرب و امریکا به چشم می خورد یا در بزنگاه های حساس دیپلماتیک با تصمیمات یا مواضع غلط فرصتی در اختیار دشمن قرار داده اند حتماً حضورشان به زیان منافع ملی است. کسانی که دوتابعیتی یا مشکوک به روابط با سرویس های اطلاعاتی بیگانه و شبکه های وابسته به آن ها هستند، حتماً مضر اند. استیفای حقوق ملت از زورگویان نیازمند کسانی است که مرعوب زورگویان نشوند نه آنان که معتقدند دشمن با فشردن یک دکمه می تواند کل توان دفاعی ما را بر باد دهد. به نظر می رسد این خط قرمز در انتخاب وزرای سیاسی و اقتصادی دولت باید به صورت ویژه تری مدنظر باشد. 

۳- تدین و تشرع شخصی و مدیریتی:

«آن کسی که راهبرد دین و شریعت را مورد بی اعتنایی قرار بدهد، برای شما همکار خوبی نخواهد بود.» روشن است که وقتی از راهبرد دین و شریعت سخن به میان می آید دیگر تدین شخصی کافی نیست، بلکه فرد باید در مدیریت خود نیز موازین شرعی را محور اهداف و برنامه های خود قرار دهد. به ویژه در انتخاب وزرای فرهنگی دولت چنین خط قرمزی حتماً باید ملاک عمل باشد. 

در نهایت، توصیه اصلی رهبر معظم انقلاب به رئیس جمهور منتخب آن است که برای وزیر یا معاون رئیس جمهور «کسی را انتخاب کنید که اهل دین، اهل شریعت، اهل انقلاب، اهل اعتقاد کامل به نظام باشد.» امید است که ایشان در انتخاب تک تک همکاران خود به این توصیه عمل نمایند و مبتنی بر گزارش های متقن نهاد های نظارتی وضعیت گذشته و حال پندار و رفتار آنان را با این سنجه ها مقایسه کنند و اگر هم خدای ناکرده در جایی غفلتی رخ داد نمایندگان مجلس باید به وظیفه قانونی خود در این خصوص عمل نمایند.