ریل قوی تر؛ پیش نیاز تحول فناوری و کاهش هزینه های لجستیک

نایب رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس با تأکید بر ضرورت اصلاح حکمرانی حمل ونقل گفت: بدون بازنگری در ساختار مدیریتی و سیاست های حمایتی، ورود فناوری و شرکت های دانش بنیان در حوزه حمل ونقل نمی تواند اثر واقعی بر کاهش هزینه ها داشته باشد.

به گزارش تین نیوز، مهدی طغیانی نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: یکی از مهم ترین مؤلفه های اثرگذار بر هزینه تمام شده کالاها، لجستیک است. در بخش فولاد، بین ۱۰ تا ۱۵ درصد هزینه تمام شده مربوط به حمل ونقل است و در محصول نهایی این سهم گاهی به بیش از ۲۰ درصد می رسد.

وی افزود: افزایش بهره وری لجستیک و دانش بنیان شدن این حوزه به نفع کشور و مردم خواهد بود، زیرا هزینه ها کاهش یافته و سطح رفاه ارتقا می یابد. اما پیش نیاز این تحول، اصلاح حکمرانی حمل ونقل است؛ چراکه حکمرانی صحیح زمینه رقابت، ورود فناوری های نو و نوآوری را فراهم می کند.

طغیانی تصریح کرد: در شرایطی که حکمرانی حمل ونقل کاملاً دولتی باشد، فناوری ها به صورت گزینشی پذیرفته می شوند و نوآوری واقعی شکل نمی گیرد. بنابراین تقدم با اصلاح حکمرانی است تا جایگاه فناوری و دانش بنیان مشخص شود.

وی با اشاره به مشکلات ساختاری گفت: در دنیا دولت ها و شرکت ها به دنبال فناوری هستند تا از طریق صرفه جویی سود بیشتری کسب کنند، اما در ایران دانشگاه ها و شرکت های دانش بنیان باید به دنبال حمل ونقل بگردند تا از ظرفیت های موجود استفاده کنند. مشکل اصلی امروز، ضعف حکمرانی است.

طغیانی نمونه ای از آثار تصمیمات غلط را در قیمت سوخت دانست: کاهش نسبی قیمت سوخت موجب شده حمل ونقل جاده ای بر ریل ترجیح داده شود. در حالی که تنها ۲ درصد سوخت کشور به ریل اختصاص دارد و ریل ۱۵ درصد بار کشور را جابه جا می کند، بار همچنان به سمت جاده می رود زیرا مشوق ها بازدارنده اند و سیاست های حمایتی به نفع جاده است نه ریل.

وی تأکید کرد: حمل ونقل تنها مربوط به فولاد یا صنایع معدنی نیست؛ بلکه کل کشور از مواد اولیه تا واردات و صادرات به لجستیک وابسته است. قانون برنامه هفتم سهم ریل را از ۱۱ درصد به ۳۰ درصد افزایش می دهد، اما تحقق این هدف بدون اصلاح حکمرانی ممکن نیست.

اصلاح حکمرانی حمل ونقل، پیش شرط اصلی برای کاهش هزینه های لجستیک و بهره گیری از فناوری های نوین است. بدون این اصلاح، حتی ورود شرکت های دانش بنیان و فناوری های جدید نمی تواند اثرگذاری واقعی داشته باشد. تقویت ریل و اصلاح سیاست های حمایتی، کلید کاهش هزینه ها و ارتقای رقابت پذیری اقتصاد ایران است.