نقش شرکت های دانش بنیان در آینده صنعت هوانوردی ایران
سازمان هواپیمایی کشوری، با ایجاد مرکز اقتصاد دانش بنیان و مقابله با تحریم، تلاش نموده حلقه اتصالی میان شرکت های دانش بنیان و فعالین صنعت هوانوردی کشور باشد تا در یک مسیر مناسب با جهت دهی ظرفیت های زیست بوم دانش بنیان، وابستگی صنعت را به واردات کاهش داده و سهم بازار داخل را برای شرکت های دانش بنیان افزایش داد.
صنعت هوانوردی به عنوان یکی از صنایع راهبردی کشور، متکی بر چهار رکن اصلی است: ناوگان، فرودگاه، صنعت پشتیبان و نیروی انسانی. این چهار بخش در پیوند با یکدیگر، امنیت؛ ایمنی و پایداری حمل ونقل بار و مسافر را تضمین می کنند. اگر یکی از این ارکان دچار کاستی شود، کل مجموعه صنعت هوانوردی با افت و چالش روبه رو خواهد شد.
به گزارش تین نیوز، در شرایط امروز، اهمیت شرکت های دانش بنیان در این چرخه بیش از هر زمان دیگری احساس می شود نیاز به طراحی، ساخت، تعمیر و نگهداری قطعات هواپیما، موتور، ارابه فرود، رادار و تجهیزات ناوبری از جمله حوزه هایی است که بدون پشتوانه علمی و فناوری داخلی قابل تأمین پایدار نیست. تجربه نشان داده است که وابستگی به سازندگان اصلی تجهیزات (OEM ) ها، با توجه به شرایط فعلی حاکم بر صنعت و محدودیت های ایجاد شده، امروز باید با توان داخلی جایگزین شود.
با وجود فعالیت حدود ۴۵۰ شرکت دانش بنیان در حوزه هوانوردی، عملکرد این بخش هنوز پاسخگوی نیازهای واقعی صنعت نیست. علت اصلی این موضوع نبود سازوکار مؤثر برای هم افزایی میان دانش بنیان ها و بدنه صنعت است. صنعت هوانوردی به «بسته های ترکیبی فناورانه اقتصادی» نیاز دارد؛ یعنی مشخص شدن دقیق نیازها از سوی سازمان و اعلام ظرفیت ها و توان علمی از سوی شرکت های دانش بنیان. تنها در چنین چارچوبی می توان انتظار داشت که تولیدات داخلی به نتیجه عملیاتی و کاربردی برسد.
نکته کلیدی در این مسیر، ایجاد زمین بازی مطمئن برای دانش بنیان هاست. اگر سازمان هواپیمایی کشوری بازار محصولات دانش بنیان را گارانتی کند، سرمایه کافی در کشور وجود دارد تا به سمت این عرصه سرازیر شود. به ویژه آنکه سالانه حدود یک میلیارد دلار از محل فروش بلیت هواپیما در کشور گردش مالی ایجاد می شود؛ منابعی که اگر به سمت دانش بنیان ها هدایت شود، به جای خروج از کشور و نفع رساندن به واسطه ها، می تواند موتور محرک توسعه داخلی باشد.
از سوی دیگر، رابطه دانشگاه و صنعت همچنان یک حلقه مفقوده است. دانشگاه ها اغلب به آموزش نظری و تحقیقات محدود بسنده می کنند، در حالی که صنعت به دنبال دستاوردهای ملموس و قابل بهره برداری است. باید بپذیریم که شکست بخشی از مسیر رشد است؛ محصولاتی که در مرحله تحقیق باقی می مانند، صنعت را جلو نمی برند. آنچه اهمیت دارد، رسیدن به محصول نهایی و عملیاتی است؛ حتی اگر مسیر پر از آزمون و خطا باشد.
صنعت هوانوردی ایران برای ماندگاری و پیشرفت، نیازمند شجاعت ورود به این حوزه است. دانش بنیان ها باید قلب تپنده این صنعت باشند؛ چه در تأمین قطعات و تجهیزات، چه در حوزه آموزش و تربیت نیروی انسانی. در این مسیر، حمایت هدفمند، تضمین بازار و باور به توان داخلی، سه کلیدواژه ای است که می تواند آینده ای متفاوت برای هوانوردی کشور رقم بزند.
100 هزار نفر شاغل در وزارت راه که 50 هزار نفر فوق لیسانس و دکتری هستند ؟ چرا بدون فکر هر چیزی را درج می کنید ؟
آقای زهره ای استانها را ول کن بیا فقط همین ستاد را درست کن . اگر وقت شد موفق شدی به سایر جاها هم برس . اختلاف دریافتی زیربخش ها با ستاد وحشتناکه . جایی مثل فرودگاهها و بنادر 100 درصد بیشتر از ستاد حقوق میدند اون وقت شما ادعای عدالت جهانی را هم داری !!