بندر پسنی کجاست و چرا مهم است؟

بندر پسنی که در ۱۱۳ کیلومتری شرق گوادر و حدود ۱۶۰ کیلومتری غرب چابهار ایران قرار دارد، از قرن هجدهم میلادی به عنوان یک لنگرگاه ماهی گیری ساده برای قبیله های بلوچ پاکستان عمل می کرد.

به گزارش تین نیوز ، در دهه ۱۹۸۰، با سرمایه گذاری های اولیه پاکستان، به یک بندر تجاری کوچک تبدیل شد، اما عمق آب اندک (حدود ۱۰ متر) و زیرساخت های محدود، آن را از پتانسیل های بزرگ دور نگه داشت.

پسنی، با مساحتی محدود و جمعیتی حدود ۵۰ هزار نفر، در دل استانی قرار دارد که با چالش های امنیتی، فقر اقتصادی و تنش های قومی دست به گریبان است.

با این حال، موقعیت استراتژیک آن – بر لبه بخش شمالی اقیانوس هند، نزدیک به معادن غنی مس و طلا در رکودیق – آن را به یک نقطه کانونی بالقوه تبدیل کرده است.

در سال های اخیر، با گرایش پاکستان به تنوع بخشی به شرکای اقتصادی اش، پسنی از حاشیه به متن روایت های ژئوپلیتیک منطقه ای گام نهاده. این بندر نه تنها می تواند مسیر صادرات مواد معدنی پاکستان را دگرگون کند، بلکه در شبکه ای از رقابت های بزرگ میان چین، آمریکا، هند و ایران، نقش آفرینی کند.

برای ما ایرانیان که چابهار را به عنوان دریچه ای به آسیای مرکزی می شناسیم، پسنی یادآوری است از اینکه بنادر، بیش از ابزار تجارت، عرصه ای برای دیپلماسی چندجانبه اند.

اخبار روز حول محور پیشنهادی جسورانه پاکستان برای همکاری با ایالات متحده در توسعه پسنی می چرخد.

در سپتامبر ۲۰۲۵، گزارش هایی از سوی روزنامه «فایننشال تایمز» فاش شد که مشاوران ستاد کل ارتش پاکستان، طرحی ۱.۲ میلیارد دلاری برای ساخت یک ترمینال عمیق (با عمق ۱۸ متر) در پسنی به مقامات آمریکایی ارائه کرده اند. هدف این طرح، که بدون اشاره به پایگاه های نظامی، بر جنبه های تجاری و لجستیکی تأکید دارد، تسهیل صادرات مواد معدنی حیاتی – از جمله مس و طلا از معدن رکودیق – به بازار های جهانی است.

در پی این گزارش، یک تفاهم نامه (MoU) میان شرکت آمریکایی US Strategic Metals و سازمان کار های مرزی پاکستان FWO وابسته به ارتش امضا شد، که بر کاوش و همکاری در پالایش و صادرات مواد معدنی تمرکز دارد.