یاتا : چرا سوخت رسانی، حلقه ضعیف صنعت هوانوردی است؟

به نظر شما چه چیزی بیشترین اهمیت را در عملیات به موقع (OTP) یک ایرلاین دارد و آن را در صدر قرار خواهد داد، رضایت مسافران، سودآوری مسیر و وفاداری به برند ؟ پاسخ هیچکدام. شاید باور نکنید ولی یکی از بزرگترین تهدیدها برای OTP، مشکلات آب و هوا یا نقص فنی نیست، سوخت رسانی است.
عملیات سوخت رسانی همچنان یکی از جنبه های کمتر دیجیتالی زیرساخت های هواپیمایی است. در بسیاری از فرودگاه ها، توزیع کنندگان برای هماهنگی سوخت رسانی به رسیدهای سوخت کاغذی،ایمیل ها، تماس های تلفنی و گزارش های موجودی پایان ماه متکی هستند.
وقتی پروازی گیت ها را تغییر می دهد یا زودتر می رسد، تیم سوخت رسانی اغلب هیچ راهی برای اطلاع یا آگاهی از تغییر ندارد. این ممکن است منجر به تأخیر حداقل ۴۰ دقیقه ای پرواز فقط برای رساندن سوخت به هواپیمای مناسب شود.
این یک امر یکباره نیست. هر روز اتفاق می افتد.
و مسافران متوجه می شوند. وقتی سوخت رسانی دیر می شود، کل چرخه شروع به فروپاشی می کند. گیت ها مسدود می شوند. خدمه پرواز ساعت ها کار نمی کنند. ارتباطات از دست می روند. چیزی که به عنوان یک مشکل لجستیکی شروع می شود، به سرعت به یک بحران خدمات مشتری تبدیل می شود.
راه بهتری وجود دارد و ما آن را از نزدیک دیده ایم. در فرودگاه منچستر در بریتانیا، شرکت هواپیمایی نورث ایر روزانه داده های پرواز بیش از ۲۰۰ هواپیما را به صورت دستی وارد می کرد ولی پس از نصب پلتفرم سوخت رسانی دیجیتال ، آنها تأخیرهای مربوط به سوخت را ۹۲٪ کاهش دادند. در نمونه ای دیگر، شرکت هواپیمایی امریکن ایرلاینز پس از پیاده سازی این سیستم ، تمام تأخیرهای سوخت رسانی را حذف کرد.
فناوری سوخت رسانی دیجیتال همچنین می تواند هزاران دلار برای اپراتورها صرفه جویی کند. به عنوان مثال، در ایالات متحده، خطوط هوایی معمولاً فرآیند سفارش سوخت را از ابتدا تا انتها مدیریت می کنند. با داده های دقیق، خطوط هوایی می توانند تأیید کنند که میزان سوخت سفارش داده شده با آنچه تحویل داده شده و فاکتور شده است مطابقت دارد.
در خارج از ایالات متحده، مدل سوخت رسانی اغلب متفاوت است. خطوط هوایی اغلب به صورت دستی از تأمین کنندگان سوخت برای مدیریت تأمین و تحویل عمل می کنند. این تأمین کنندگان هر بار که سوخت توزیع می شود، قبل از صدور فاکتور و پرداخت هزینه، در معرض ریسک مالی قرار می گیرند. هرچه سریع تر بتوانند صورتحساب را به طور دقیق صادر کنند، ریسک آنها کمتر می شود. خطوط هوایی اغلب مایل به مذاکره در مورد شرایط پرداخت هستند، اما تنها در صورتی که به اعداد کاملاً اعتماد داشته باشند. سیستم های دیجیتال این اعتماد را ایجاد می کنند زیرا هر دو طرف می دانند که داده ها دقیق هستند.
مسافران ممکن است ندانند چه چیزی باعث تأخیر آنها شده است، اما به یاد می آورند که چه احساسی در آنها ایجاد کرده است. اختلالات مربوط به سوخت گیری، هزینه های عملیاتی را افزایش می دهد و اعتماد را تضعیف می کند.
دیجیتالی کردن سوخت گیری دیگر یک امر لوکس نیست؛ بلکه یک ضرورت است. بسیاری از بخش های اکوسیستم هوانوردی، از جمله برنامه ریزی خدمه، تعمیر و نگهداری و موارد دیگر، قبلاً به دیجیتالی شدن روی آورده اند. سوخت رسانی عقب مانده است زیرا دسترسی به داده ها بین بسیاری از ذینفعان از نظر تاریخی دشوار بوده است، بنابراین، فرآیندهای سوخت گیری در سراسر جهان همچنان پراکنده باقی مانده اند.