زندگی در کنار بزرگراهها و افزایش خطر ابتلا به آلزایمر، پارکینسون و اماس
نتایج تحقیقات جدید نشان میدهد، زندگی در کنار خیابانهای اصلی و بزرگراهها یکی از شاخصهای اصلی در ابتلا به بیماریهای زوال عقل، آلزایمر و مولتیپل اسکلروزیس( اماس) است.
نتایج تحقیقات جدید نشان میدهد، زندگی در کنار خیابانهای اصلی و بزرگراهها یکی از شاخصهای اصلی در ابتلا به بیماریهای زوال عقل، آلزایمر و مولتیپل اسکلروزیس( اماس) است.
به گزارش تیننیوز به نقل از ایسنا، محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا اطلاعات مربوط به 678 هزار بزرگسال در ونکوور را موردبررسی قراردادند و دریافتند زندگی در فاصله کمتر از 50 متر از خیابانهای اصلی و 150 متر از بزرگراهها با ابتلا به آلزایمر، پارکینسون و اماس مرتبط است و علت آن را نیز افزایش میزان آلایندهها در مکانهای نزدیک به خیابانهای اصلی و بزرگراهها ذکر کردند.
محققان همچنین دریافتند زندگی در نزدیکی فضاهای سبز مانند پارکها تأثیر حفاظتی در برابر اختلالات عصبی دارد.
وایر یوچی، محقق اصلی این تحقیق از دانشگاه بریتیش کلمبیا، اظهار کرد: برای اولین بار، ارتباط بین آلودگی هوا با خطر ابتلا به زوال عقل، پارکینسون، آلزایمر و اماس در سطح جمعیت را تایید کردیم.
وی گفت:"از نتایج مثبت این تحقیق نیز درک تأثیرات محافظتی فضای سبز در کاهش خطر ابتلا به یک یا چند مورد از این اختلالات است. البته تحقیقات بیشتری لازم است، اما نتایج این تحقیق نشان میدهد که تلاشهای برنامهریزان شهری برای افزایش دسترسی به فضاهای سبز برای سلامتی عصبی مفید خواهد بود."
اختلالات عصبی طیف وسیعی از اختلالات را ازجمله بیماری آلزایمر، زوال عقل، پارکینسون و بیماری ام اس را شامل میشود که این بیماریها یکی از دلایل اصلی مرگ و ناتوانی در سراسر جهان هستند. تاکنون اطلاعات اندکی در مورد عوامل خطر مرتبط با این اختلالات عصبی شناسایی شده و اکثر این بیماریها غیرقابل درمان هستند و بهطورمعمول با گذشت زمان بدتر میشوند.
در این تحقیق، محققان اطلاعات 678000 بزرگسال در سنین 45 تا 84 سال را از سال 1994 تا 2003 موردبررسی قراردادند. آنان میزان مواجهه فرد با آلودگی هوا، سروصدا و نزدیکی با جادهها را تحلیل کردند. طی دوره پیگیری از سال 1999تا 2003، محققان 13170 مورد بیماری زوال عقل، غیر آلزایمر، 4201 مورد بیماری پارکینسون، 1277 مورد بیماری آلزایمر و 658 مورد اماس را شناسایی کردند.
محققان دریافتند فضای سبز موجب کاهش اختلالات عصبی شده و این اثر حفاظتی به دلیل عوامل مختلفی است.
مایکل بروئر محقق اصلی این تحقیق گفت: " افرادی که در معرض میزان بالاتری از فضای سبز قرار دارند ، احتمالا ازنظر جسمی فعال هستند و ممکن است تعاملات اجتماعی بیشتری نیز داشته باشند و حتی مشاهده پوشش گیاهی نیز بر آنان تأثیر داشته باشد."
وی در ادامه افزود: این نتایج حاکی از اهمیت برنامهریزی شهری در توسعه فضاهای سبز و پارکها در محلههای مسکونی است.
نتایج این تحقیق در نشریه Environmental Health منتشرشده است.