◄ ورود اولین قطار باری روسیه به بندر خشک آپرین
امروز شنبه 17 آبان ماه نخستین قطار باری برنامه ریزی شده از روسیه به بندر خشک آپرین در ایران وارد شد.
نخستین قطار باری حامل ۶۲ کانتینر کاغذ و مشتقات آن، پس از عبور از مسیر ریلی روسیه، قزاقستان و ترکمنستان، در مدت ۱۲ روز وارد بندر خشک آپرین شد.
به گزارش خبرنگار تین نیوز، اولین قطار باری حامل ۶۲ کانتینر ۴۰ فوتی شامل کاغذ، خمیر کاغذ و مشتقات آن، پس از گذر از مسیر ریلی روسیه، قزاقستان و ترکمنستان، از مرز اینچه برون وارد ایران شد و در مدت ۱۲ روز به بندر خشک آپرین رسید؛ رخدادی که به عنوان یکی از شاخص ترین دستاوردهای عملیاتی در توسعه کریدور بین المللی شمال–جنوب ارزیابی می شود.
این قطار از ۹۰۰ کیلومتر شمال مسکو آغاز به حرکت کرد و با عبور از سه کشور و هماهنگی گسترده میان راه آهن ها، گمرکات، فورواردرهای ریلی و صاحبان کالا، موفق شد زنجیره لجستیکی جدیدی میان روسیه، ایران و عراق را شکل دهد. تداوم این مسیر هر ۱۰ روز یک بار نشانگر تثبیت الگوی حمل منظم کالا میان کشورهای اوراسیا و آسیای مرکزی است.
جایگاه ایران در شبکه ترانزیت منطقه
به گفته مرتضی جعفری، معاون بازرگانی و بهره برداری راه آهن جمهوری اسلامی ایران، از خردادماه سال جاری تاکنون ۳۰ قطار بین المللی وارد بندر خشک ریلی آپرین شده است. جعفری اعلام کرد که ایران در هماهنگی با کشورهای CIS در تلاش است به قطب صادرات، واردات و ترانزیت منطقه تبدیل شود و مسیرهای فاقد اتصال ریلی را از طریق حمل ترکیبی جاده ای (کامیونی) پوشش دهد.
برنامه توسعه بندر خشک و لجستیک ملی
معاون راه آهن در ادامه از ایجاد مراکز لجستیکی جدید نزدیک شهرهای بزرگ خبر داد. هدف این مراکز، کاهش توقف بار در بنادر اصلی و تسهیل تحویل مستقیم به مصرف کنندگان است. به گفته او، همکاری فعال کشورهای روسیه، ترکیه، افغانستان و پاکستان در زنجیره تأمین این بندر، سرعت و تنوع عملیات حمل ونقل را افزایش می دهد و هزینه ها را کاهش می دهد.
جزئیات محموله و ظرفیت عملیاتی
بارهای ورودی شامل کاغذ، مشتقات آن و سایر محصولات تجاری اند که با وزن متوسط ۲۵ تن در هر کانتینر جابه جا می شوند. هدف اولیه، رسیدن به ظرفیت ۴۰ تا ۶۰ کانتینر در هر سفر است؛ ظرفیتی که می تواند مسیرهای صادراتی به کشورهای همسایه را تقویت کرده و تراز ترانزیتی کشور را ارتقا دهد.
راه اندازی منظم قطارهای باری میان ایران و روسیه نه تنها گامی عملی در اتصال کریدور شمال–جنوب است، بلکه نشانه ای از بلوغ زیرساخت های حمل ونقل ترکیبی کشور محسوب می شود. این روند با توسعه بندر خشک و مراکز لجستیک، ایران را به هاب ترانزیتی منطقه بدل خواهد کرد و در کاهش زمان تحویل، افزایش شفافیت زنجیره تأمین و بهبود رقابت پذیری تجارت منطقه ای نقشی اساسی خواهد داشت.
